Περί ανέμων και υδάτων

Δεν ξέρω πώς, με τη συνεχή χρήση και την παπαγαλία, αυτή η παράφραση από ένα σπουδαίο –ίσως το σπουδαιότερο– πόνημα του Ιπποκράτη, το «Περί αέρων (ανέμων), υδάτων και τόπων», απαύγασμα της ιπποκράτειας ιατρικής και της αρχαίας γραμματείας, που η έκδοση και μετάφρασή του στα ελληνικά από τον Κοραή (1816) ήταν καταλυτική για την Επανάσταση, έφτασε σήμερα να σημαίνει «αερολογία» και «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».

Ομως, τώρα που η κυβέρνηση πάει να χώσει χέρι ιδιωτικό και στο νερό, επικαλούμαι το «περί ανέμων και υδάτων». Πρώτα για το νερό, που θεωρώ την ιδιωτικοποίησή του ολέθρια, με την κυβέρνηση Μητσότακη, εφόσον συμβεί, να φέρει όλο το βάρος του ολέθρου· μπορεί να μην τη νοιάζει, αλλά το βάρος θα το φέρει, και μετά θα δούμε πόσο τη νοιάζει.

Και μετά για τους ανέμους με τις ανεμογεννήτριες, που αργά, ομολογώ, κατάλαβα ότι δεν έχουν καμία θέση στις λεγόμενες ήπιες, εναλλακτικές, ανανεώσιμες, φιλικές στο περιβάλλον μορφές ενέργειας, αντιθέτως είναι πολλαπλώς βλαπτικές, όσο δεν λέγεται. Για τις οποίες όμως –να λέμε και του στραβού το δίκιο– η κυβέρνηση μπορεί τώρα να πλειοδοτεί, αλλά έρχεται δεύτερη· άλλοι ξεκίνησαν τη «δουλειά», φέρει και ο ΣΥΡΙΖΑ το αναλογούν μερτικό, που δεν είναι αμελητέο. Εύχομαι μόνο, όταν γίνει κυβέρνηση, να αλλάξει γνώμη.

Οσο για το νερό, που συζητήθηκε… φλεγόμενο στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και ψηφίστηκε «μονοκούκι», σκέφτομαι τον αρμόδιο υπουργό Κώστα Σκρέκα, που καταλόγισε στην αντιπολίτευση (σύμπασα, αφού σύμπασα αντέδρασε) πως «παραπλανά» την κοινή γνώμη «για μικροκομματικά οφέλη» και ότι «πρώτη φορά νομοθετείται με ακρίβεια ταυτότητα παρόχων ύδατος». Μα περί αυτού πρόκειται, για παρόχους ύδατος, μετά ή άνευ ταυτότητος, που μπαίνουν στο νερό (και τα απόβλητα) από το παράθυρο, δαπάναις ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ, μέσω… Υπερταμείου! Πού θα είναι ο κ. Σκρέκας, ο κάθε Σκρέκας, όταν θα καταφτάνουν οι λογαριασμοί!