Μόνες αξίες σταθερές

Αντιγραφή από προσωπικό ημερολόγιο «Τρίτη, 18 Οκτωβρίου 2022. Χθες, στο μετρό, από Αμπελοκήπους έως Ευαγγελισμό, μου… διέφυγε ο… Ευαγγελισμός. Κατέβηκα Σύνταγμα. Ωσπου να κάνω αντιστροφή… γύρισα στο σπίτι… ελαφρύτερος, κατά ένα κινητό και ένα εικοσάρικο, σε άλλη τσέπη! Μπήκε ο κλέφτης (ή η κλέφτρα) σε δυο τσέπες (του κινητού ήταν και με φερμουάρ!), χωρίς να νιώσω το παραμικρό! Επεσα σε βιρτουόζο…

»Εν πάση περιπτώσει, με συμβουλές διαφόρων, φίλων και γνωστών και με ό,τι τηλέφωνα υπήρχαν στην… αρχαία, ξεχαρβαλωμένη ατζέντα (η πλειονότητα των εγγεγραμμένων… αποδημήσαντες), κυρίως σταθερά, ελάχιστα κινητά (είναι να περιγράφεις πώς εξαπλώθηκε ο ιμπεριαλισμός του κινητού, από το πώς κατάντησαν οι παλιές τηλεφωνικές ατζέντες):

»Επικοινώνησα με το “100”, άφωνο. Επισκέφτηκα το παράρτημα ασφαλείας του… οικείου αστυνομικού τμήματος, δυο αστυνομικίνες, νοστιμότατες, μπορούσαν μόνο να παραλάβουν –εάν ήθελα– μήνυση για κλοπή κατ’ αγνώστων. Ο συνοικιακός “Γερμανός”, κλειστός απόγευμα Δευτέρας. Τελικά, μετά από τρεις προσπάθειες (ελάχιστες!) και δυο-τρία “παρακαλώ επαναλάβατε καθαρότερα…” του αυτόματου τηλεφωνητή, κατάφερα φραγή εισερχομένων/εξερχομένων…

»Την άλλη μέρα, πηγαίνοντας για νέο κινητό, μετά από 18 ώρες χωρίς… ένιωσα ελεύθερος! “Ε, ρε τύχη! Χωρίς κινητό! Ποιος να μου το ’λεγε! Είμαι ευτυχής και δεν το καταλαβαίνω…” σκεφτόμουν. “Κούνια που σε κούναγε!” απαντούσε ο αντίλαλος της σκέψης. “Πού ζεις, φουκαριάρη;..”, συνέχιζε. “Φαντάζεσαι τι θα γινόσουν, σε ποιο λαγούμι απομόνωσης θα κατέληγες χωρίς κινητό;.. Εχει ξαναϋπάρξει χειρότερη δικτατορία της κατανάλωσης από το κινητό;..”.

»Προσφορά το πήρα το καινούργιο· στο ένα πέμπτο της αναγραφόμενης τιμής! “Αμ πώς...” που θα έλεγε κι ο Χατζηχρήστος, άρτι αφικνούμενος, αυτός και τα τσαρούχια του, στο σταθμό Λαρίσης… στάση μετρό τώρα, ανταπόκριση με σιδηρόδρομο και προαστιακό… Αλλαξαν οι καιροί. Μόνες σταθερές αξίες πλέον οι… κινητές με τα μεγκαμπάιτ που όλο… μεγκαλώνουν. Ο κόσμος μίκρυνε μόνο. Κλείστηκε σε μία συσκευή που oλοένα συρρικνούται, ψηφιακά…».