Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα…

Αμόλησε μια ρουκέτα για την 7ήμερη ο Μητσοτάκης και, μετά, του πήρε δύο μέρες (δεν ξέρω αν συνέχισε και τρίτη μέρα χθες…) να τη μαζέψει: Οτι μίλησε μόνο για 7ήμερη και όχι για εργασία. Που θα πει, κατ’ αυτόν, ότι εννοούσε 7ήμερη λειτουργία επιχείρησης και όχι 7ήμερη εργασία στην (ανέφερε συγκεκριμένη) επιχείρηση· και πώς να ξέρουμε εμείς και γιατί ότι άλλο έλεγε και άλλο εννοούσε;

Πέρασε μετά σε δοκιμιακού τύπου παρατηρήσεις για τη φύση της εργασίας σήμερα, που άλλαξε στη σημερινή οικονομία και δεν είναι όπως παλιά. Και ότι αλλιώς εργάζονταν οι άνθρωποι τότε (όταν έβρισκαν δουλειά, αλλά αυτό δεν το είπε, δεν ήταν του παρόντος αντικειμένου…). Οπότε, κατά Μητσοτάκη, μια επιχείρηση, μπορεί αναλόγως και βάσει κλαδικών ή συλλογικών ή επιμέρους συμβάσεων, με σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, να τους βάλει να δουλέψουν εφτά μέρες τη βδομάδα· οπότε… πάει κι αυτή η Κυριακή… να θυμηθούμε τους αξέχαστους Γιάννη Αργύρη και Λάκη Παππά.

Ολα αυτά, για να μην πει το απλό: «Μια κουβέντα είπαμε βρε παιδιά! Ενα λαθάκι κάναμε!» ή το πιο δύσκολο: «Αυτό ακριβώς που καταλάβατε εννοούσα: 7ήμερη εργασία! Αυτό θα επιδιώξω, εάν εκλεγώ!». Να πει κι αυτός αυτό που πιστεύει, να νιώσουμε κι εμείς κάπως άνετα: ότι δεν είμαστε πια και τόσο ηλίθιοι, άλλα να μας λένε οι πολιτικοί και άλλα να καταλαβαίνουμε.

Και η άλλη πλευρά; Ο μεγάλος αντίπαλος; Ο πρωθυπουργός Τσίπρας; «Είχα το δικαίωμα τις προσωπικές στιγμές να τις κρατήσω για μένα», είπε όταν τον επέκριναν ότι έκανε διακοπές σε κότερο εφοπλιστή! Στο σχολείο που πήγαινε δεν είχε ακούσει τίποτα για… κάποια «γυναίκα του Καίσαρα» και πώς πρέπει να φέρεται; Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα!