ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ - ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ
- Η μοναξιά την Ανάσταση, ή Τα έξι δυναμιτάκια Τρίτο δυναμιτάκι, τέταρτο, δεν θυμάμαι πια αν και πέμπτο, πες όμως ότι ήτανε και πέμπτο –σύνολο έξι τότε, μαζί με το πρώιμο, το πριν απ’ το Χριστός ανέστη. Κι ο νεαρός βάζει τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν, και ήσυχα ήσυχα κινάει και φεύγει προς τα αριστερά, στον πάντα έρημο μεγάλο δρόμο.
- Πασχαλιάτικες δόξες Ου δόξα… Και μετά ουκ έστι δόξα, τέρμα ο χαβαλές -μόνο επικίνδυνες ατραποί: Το βράδυ της Ανάστασης, ο αρχιεπίσκοπος διακόπτει το δικό του «Χριστός ανέστη», για να ακολουθήσει, πρώτη φορά, τα στρατιωτικά αγήματα, που κραυγάζουν με τον πιο απειλητικό τρόπο τον εθνικό ύμνο.
- Η τοπική κοινωνία και τα ντενεκεδάκια Ας μη χαθούμε όμως στην περιπτωσιολογία: μ’ όλες τις ιδιαιτερότητες και τις όποιες διαφοροποιήσεις, και όσο κι αν ακούγεται αφόρητα τετριμμένο, η τοπική κοινωνία είμαστε εμείς, και εμείς, εδώ, στον καθρέφτη μας.
- Κωφάλαλος, κωφός ή κουφός, την κουφή βδομάδα Αφορμή για το θέμα μου, μια «διένεξη» του Κώστα Ζουράρι με την Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος. Οτι ο Ζουράρις είναι από τους τελευταίους που θα ’θελα ποτέ να υπερασπίσω είναι, πιστεύω, γνωστό τοις πάσι. Ομως το μικροεπεισόδιο αυτό σχετίζεται με ένα θέμα γλωσσικό και μαζί, όπως πάντα, κοινωνικό.
- Η αθώωση αλλά όχι νίκη του Αμβρόσιου Αθώος ο Αμβρόσιος για το ένα εκατοστό από τα ιταμότατα έργα και ημέρες του, την προτροπή να φτύνει ο κόσμος του τους ομοφυλόφιλους· αθώος, όμως όχι «νικητής». Η νίκη, χωρίς εισαγωγικά αυτή, μικρή από μιαν άποψη, μεγάλη από μιαν άλλη, σε συμβολικό δηλαδή επίπεδο, είναι δική μας –όσο κι αν όλο και δυσκολότερα προσδιορίζεται πλέον αυτό το «μας», το «εμείς».
- Χάρισμα στην Τροχαία ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΜΑΣΤΕ από εικόνες παραβατικότητας, από οδήγηση με το κινητό στο χέρι ώς τις πινακίδες με τον σβησμένο αριθμό, και όλοι έχουμε έτσι την πεποίθηση πως δεν βεβαιώνονται ποτέ παραβάσεις· κι όμως, κάποτε κάποιες, οσοδήποτε λίγες, βεβαιώνονται.
- Η ασέβεια της ευσεβούς μνήμης Στην προνομιακή πλατεία Αλεξάνδρας στο Πασαλιμάνι, από τα πρώτα στοιχεία που με έδεσαν με την καινούρια μου πόλη πριν από έντεκα κιόλας χρόνια, μια καλλιεπής, στα όρια της ωραιοπαθούς, σχεδιαστική παρέμβαση μοιάζει να κατάργησε τον ελεύθερο, χαλαρό χαρακτήρα της πλατείας, υποτάσσοντας όλα τα νέα στοιχεία και ουσιαστικά ολόκληρη την πλατεία στην ανάδειξη ενός μνημείου για τη «Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».
- Αναπλάσεις και αρχοντοχωριατισμός Ανθρωποδιώχτης, αποστείρωση και επαρχιωτισμός είναι κατά κανόνα το τρίδυμο που διέπει τις αναπλάσεις πλατειών και άλλων κοινόχρηστων χώρων. Αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα, η πλατεία Κοτζιά, για όποιον θυμάται την πλατεία π.Α., προ Αβραμοπούλου, γεμάτη κόσμο, λαϊκό όμως κόσμο.
