Μπορεί ο Κυρ. Μητσοτάκης, επιχειρώντας να φιλοτεχνήσει ένα μετριοπαθές προφίλ, να ισχυρίζεται ότι «αυτοδυναμία δεν σημαίνει ασυδοσία», αλλά τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Ν.Δ. άλλα δείχνουν: στην Τοπική Αυτοδιοίκηση -όπου μάλιστα διαμορφώθηκαν πλασματικές πλειοψηφίες υπέρ δημοτικών αρχών, ως «απάντηση» στην απλή αναλογική- «φιμώθηκε» θεσμικά η αντιπολίτευση, με αφαίρεση του δικαιώματος να καταθέτει προς λήψη απόφασης θέματα κατεπείγοντος χαρακτήρα, προ ημερησίας διατάξεως στα δημοτικά συμβούλια.
Συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημοσίου που προχώρησαν σε πετυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις αποχής, σύρθηκαν στα δικαστήρια με τακτικές SLAPP και απειλές υψηλότατων προστίμων. Σε κοινοβουλευτικές διαδικασίες στελέχωσης Ανεξάρτητων Αρχών «τσαλακώθηκαν» προτάσεις αντιπολιτευόμενων κομμάτων, με τον Μ. Βορίδη να... επιχειρηματολογεί: «Δεν συγκυβερνάμε». Ολα αυτά σε μια τετραετία που αποθεώθηκε η νοοτροπία: «Είμαι πλειοψηφία, κάνω ό,τι γουστάρω».
