«Ολα τα κόμματα -και η Ν.Δ.- όρισαν δοτούς υποψηφίους, επιλογή πρόεδρου και όχι κοινωνίας»

Η πρώτη συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα πριν από έναν μήνα ακυρώθηκε διότι υπήρχαν κακά νέα για τον φίλο του, ζωγράφο Τάκη Τσεντεμαΐδη, ο οποίος πέθανε την επόμενη μέρα.

Το πολύπτυχο συγκλονιστικό έργο του Τσεντεμαΐδη «Η εξέγερση των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη» είναι το πρώτο που βλέπεις μπαίνοντας στο γραφείο του κ. Ζέρβα. Θα ήταν το τελευταίο που περιμένει να δει κάποιος στο γραφείο ενός κεντροδεξιού υποψήφιου δημάρχου ο οποίος ήταν και υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ.

Αν προσθέσει κανείς το γεγονός ότι ο πατέρας του είχε καταδικαστεί σε θάνατο στο τέλος του Εμφυλίου και ήταν στο ίδιο κελί στο Επταπύργιο με τον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, τα πολιτικά «παράδοξα» πληθαίνουν.

Την ίδια έκπληξη είχε προκαλέσει η αποχώρηση του κ. Ζέρβα από την «Πρωτοβουλία» δύο χρόνια πριν, καθώς μέχρι τότε τον συνόδευε η ετικέτα «αγαπημένο παιδί του Γιάννη Μπουτάρη». Ωστόσο, πρώτος ανακοίνωσε την αυτόνομη υποψηφιότητά του.

● Παραγγείλατε πίνακα με την εξέγερση των Ζηλωτών. Ακούγεται τουλάχιστον οξύμωρο για κάποιον δεξιό.

Η παραγγελία αυτή ήταν προϊόν μιας μακρόχρονης φιλίας με τον Τάκη και της διάθεσής του να απεικονίσει εκείνη την ταραχώδη περίοδο της Θεσσαλονίκης. Εξι αιώνες μετά, η πόλη πρέπει να τα βρει με την ιστορία της, είτε είσαι δεξιός είτε αριστερός.

Οι Ζηλωτές ήταν πρωτοποριακό κίνημα για τη Θεσσαλονίκη, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Πρέπει να τα εκτιμήσουμε και να τα αξιολογήσουμε όλα ως μέρος της εξέλιξης της πόλης. «Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί», λέει ο Γκάτσος στον «Κεμάλ», παρ’ ότι διαπιστώνει ότι «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ»…

● Και από τις περιπέτειες του πατέρα σας τι κρατάτε;

Την ποιότητα του ανθρώπου, τους αγώνες του, την ακεραιότητά του. Δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ εκείνα τα χρόνια, πιθανότατα να ακολουθούσα τη δική του πορεία, αλλά εβδομήντα χρόνια μετά τα πράγματα είναι διαφορετικά σε ό,τι αφορά τους προσδιορισμούς δεξιός και αριστερός.

Ο πατέρας ήταν βαθιά πολιτικός άνθρωπος και έζησε έντονα, κάθε μέρα βλέπω τη φωτογραφία του απέναντί μου και σκέφτομαι ποια θα ήταν η άποψή του για τις θέσεις μου.

● Πόσο περίεργο είναι να βρίσκεστε μεταξύ 27 υποψήφιων δημάρχων;

Νομίζω ότι ο αριθμός θα είναι μικρότερος, δεν θα φτάσουν όλοι στο Πρωτοδικείο. Περίμενα, ωστόσο, πως θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα όχι τόσο ως προς την ποσότητα όσο ως προς την ποιότητα. Ισως φταίει και ο Μπουτάρης σ’ αυτό…

● Και γι’ αυτό ο Μπουτάρης φταίει;

Δημιούργησε το σταριλίκι, έκανε ελκυστική τη θέση του δημάρχου. Κι αφού κανένας άλλος δήμος δεν έχει τόσους υποψηφίους, άρα δεν φταίει ο «Κλεισθένης».

● Μετανιώσατε που φύγατε νωρίς, πρώτος, από την «Πρωτοβουλία»;

Οχι, ίσως και να άργησα. Μετά τις εκλογές του 2014 το πράγμα πήγαινε αλλού, παραιτήθηκα στη διαφωνία μου με το θέμα των συμβασιούχων και απλώς διατήρησα μια επαφή, η «Πρωτοβουλία» μετά την πρώτη τετραετία δεν πήγαινε πλέον εκεί που είχαμε συνομολογήσει…

● Τι δεν πήγε καλά;

Κυριάρχησε η προσωπικότητα του Γιάννη Μπουτάρη, δεν συνεχίστηκε η πολυμορφία.

Θεωρώ ότι ο κ. Ταχιάος έρχεται από το παρελθόν, προέκυψε από τη ναφθαλίνη και δεν βλέπω ότι είναι η λύση για τα προβλήματα της πόλης

● Πρώτος βάλατε υποψηφιότητα για τη θέση του δημάρχου. Στήριξη από τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη θέλατε;

Πίστευα ότι η πόλη έπρεπε να αναδείξει τους υποψηφίους της και στην πορεία να έρθουν τα κόμματα να στηρίξουν. Ηλπιζα ότι αυτό θα γινόταν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και φάνηκε ότι μέχρι κάποιου σημείου θα μπορούσε να γίνει. Δεν επεδίωξα χρίσμα από τη Ν.Δ., θα κατέβαινα ούτως ή άλλως υποψήφιος, αλλά αποδείχθηκε ότι όλα τα κόμματα -και η Ν.Δ.- ήθελαν να ορίσουν δοτούς, επιλογή πρόεδρου και όχι επιλογή κοινωνίας.

● Εξ αυτού και η κόντρα με τον κ. Ταχιάο;

Η κόντρα εντοπίζεται στο θέμα της προσωπικότητας. Αν στη θέση του ήταν κάποιος άλλος, ας πούμε ο Ιγνάτιος Καϊτεζίδης, πιθανώς να ήταν διαφορετική και η δική μου πορεία. Θεωρώ ότι ο κ. Ταχιάος έρχεται από το παρελθόν, προέκυψε από τη ναφθαλίνη και δεν βλέπω ότι είναι η λύση για τα προβλήματα της πόλης. Είναι ένας συνδυασμός παλαιοκομματικής προσέγγισης στα αυτοδιοικητικά, με μια οπορτουνιστική προσέγγιση, για να χρησιμοποιήσω κι έναν όρο της Αριστεράς. Ενας άνθρωπος που μέχρι πριν από ένα-δύο χρόνια δεν τοποθετούνταν για τα πράγματα της πόλης, ξαφνικά εμφανίζεται ως υποψήφιος δήμαρχος…

● Αυτό σημαίνει και κλείσιμο της πόρτας σε όποια συνεργασία;

Θα δω τότε τα δεδομένα, τη διάταξη δυνάμεων… Το θέμα είναι πολυπαραμετρικό. Δεν είναι εύκολη τώρα η απάντηση.

● Με τον κ. Ορφανό είστε πιο κοντά;

Δεν θα το έλεγα. Οχι. Ούτε αυτός έχει τα αυτοδιοικητικά στοιχεία στα οποία αναφέρθηκα. Δεν είναι πρόταση που προήλθε από την πόλη. Ολοι γνωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους έβαλε υποψηφιότητα.

● Κατερίνα Νοτοπούλου.

Ηρθε εμβόλιμη. Δεν έχει εμπειρία και ένσημα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

● Είστε ανοιχτός, διαπιστώνω, για συνεργασία την επόμενη μέρα.

Η φροντίδα για τα αδέσποτα και το κλάδεμα δεν έχουν ιδεολογία.

● Παρά ταύτα, γεννήθηκαν απορίες για τη συνεργασία σας με τον Γιώργο Αβαρλή που αποχώρησε από την «Ανοιχτή Πόλη».

Γνωριστήκαμε στο δημοτικό συμβούλιο. Θεωρητικά βρισκόμασταν σε αντίθετες παρατάξεις, αλλά στην πορεία εντοπίσαμε συγγένειες και ταυτόσημες απόψεις. Πάντα με γοήτευαν ευφυείς άνθρωποι, που δουλεύουν πολύ και έχουν πείσμα για την πόλη. Δεν είμαι και υπέρ μιας μικτής παλαιμάχων, παλιές καραβάνες που κουβαλάνε ψηφαλάκια.

Το πείραμα του Γιάννη Μπουτάρη με πολλούς λοχαγούς –ήμουν ένας από αυτούς– στην αρχή αποδείχθηκε πετυχημένο. Το ακολουθώ κι εγώ…

● Πολλοί «λοχαγοί» πήγανε τελικά στον Λεκάκη και στον Βούγια.

Να δούμε πώς θα καταλήξουν όλα αυτά, λένε για πολλές εσωτερικές μεταγραφές. Εκτιμώ αρκετούς από αυτούς, αλλά το ταγκό θέλει δύο για να το χορέψεις.

● Αν καταλαβαίνω σωστά, ποντάρετε πολύ στην αυτοδιοικητική ατζέντα.

Μόνο στην αυτοδιοικητική ατζέντα, διότι θέλω να γίνω δήμαρχος της πόλης.

● Εχετε αφήσει απ’ έξω δηλαδή τις αναφορές στη Συμφωνία των Πρεσπών, θέμα που λέγεται ότι επηρεάζει μια μερίδα ψηφοφόρων.

Είναι σαφής η θέση μου κατά της συμφωνίας. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά και καλύτερα. Τώρα ο δήμαρχος θα πρέπει να παλέψει παντού και κυρίως εκτός συνόρων. Μου είναι βέβαια εξαιρετικά δύσκολο να τους αποκαλέσω Βορειομακεδόνες.

Προφανώς είμαι υπέρ της καλής γειτονίας, θα σεβαστώ ό,τι έχει να κάνει με διεθνείς συμφωνίες, κρατώντας την προσωπική και συλλογική περηφάνια και αντίληψη για το θέμα.