Η κυρά στην κουζίνα της!

Αν δεν υπήρχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι σύμβουλοι πολιτικής επικοινωνίας θα έπρεπε να τον εφεύρουν. Οχι για άλλο λόγο, αλλά για να ανθολογήσουν τις πιο άστοχες ατάκες του και να τις διδάσκουν σε μάθημα «οι χειρότερες γκάφες πολιτικών αρχηγών και πώς να τις αποφύγετε».

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον «εξωγήινο στον Υμηττό που είπε σε παιδί να αλλάξει φύλο», που ενέπνευσε δεκάδες διαδικτυακά μιμίδια, χαρίζοντας γέλιο τον Οκτώβρη του ’17, στην κατά τα άλλα σημαντική συζήτηση στη Βουλή για τον νόμο για την ταυτότητα φύλου;

Ή τα πρόσφατα περί «επταήμερης εργασίας» και «του παιδιού από το Περιστέρι που θέλει να γίνει ψυκτικός», σε μια επίδειξη ακραίου νεοφιλελευθερισμού και ταξικής αλαζονείας, που θα έκανε τη Θάτσερ να στριφογυρνά με ζήλια στον τάφο της;

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. ξαναχτύπησε χθες, σε μια ωριαίας διάρκειας τηλεοπτική συνέντευξη στην πρωινή εκπομπή Ηappy Day της Σταματίνας Τσιμτσιλή στον Alpha, στοχευμένη κυρίως στις τηλεθεάτριες-ψηφοφόρους.

«Εμάς το κοινό μας είναι παραδοσιακά και μανούλες με παιδιά», είπε χαρακτηριστικά η παρουσιάστρια, λες και υπάρχουν μανούλες χωρίς παιδιά.

Η τετ α τετ συνομιλία τους σε σκηνικό ρέπλικα σαλονιού είχε τον χαρακτήρα «εκ βαθέων εξομολόγησης», για την οικογένεια, την προσωπική ζωή και την καθημερινότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα λάιφ στάιλ πορτρέτο από αυτά που, υποτίθεται, αποκαλύπτουν «το ανθρώπινο πρόσωπο» των πολιτικών.

«Εχω πλήρη αίσθηση ότι οι βασικές δουλειές στο σπίτι γίνονται από τη νοικοκυρά».

Σε μια κατά τα άλλα προβλέψιμη συνέντευξη, που μοιράστηκε ανούσιες πληροφορίες για τη ζωή του, ευλογώντας τα γένια του για το πόσο καλός οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας είναι, κάνει γυμναστική, ξυπνάει πρωί, δεν ξενυχτάει, δεν καπνίζει και άλλες ιδιότητες του σωστού και μετρημένου άντρα και ηγέτη, ο Μητσοτάκης ξεστόμισε την εξής σεξιστική και αναχρονιστική ατάκα - παράταιρη εκ πρώτης όψεως με το προφίλ του σύγχρονου φιλελεύθερου πολιτικού που φιλοτεχνεί: «Εχω πλήρη αίσθηση ότι οι βασικές δουλειές στο σπίτι γίνονται από τη νοικοκυρά». Η φράση αυτή, σε συνδυασμό με άλλα σημεία της συνέντευξής του για τη θέση της γυναίκας, που «τη θέλουμε στην αγορά εργασίας», αλλά ταυτόχρονα «νοικοκυρά στο σπίτι», όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε σωρεία αρνητικών αντιδράσεων.

«Δεν μπορώ να σκεφτώ μια πιο αποκαλυπτική εξομολόγηση του συντηρητικού υποστρώματος και της αντιδραστικής αντίληψης που διαπερνά τη σκέψη και τη λογική της σημερινής Νέας Δημοκρατίας», σχολίασε ο υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας Νάσος Ηλιόπουλος, καυτηριάζοντας ως «σεξιστικό κατήφορο» τη φράση του Κ. Μητσοτάκη.

Οξύτατη κριτική άσκησε και ο ο υποψήφιος ευρωβουλευτής και συντονιστής του τμήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Λάμπρου. «Φυσικά δεν είναι υπόθεση της γυναίκας οι δουλειές του σπιτιού. Φυσικά και η θέση της γυναίκας δεν είναι στο σπίτι», σχολίασε.

Είναι «επικίνδυνος»

Χαρακτήρισε τον Κ. Μητσοτάκη «επικίνδυνο» θυμίζοντάς του το γερμανικό ρητό «Kinder, Küche, Kirche» (Παιδιά - Κουζίνα - Εκκλησία), ορισμό της πατριαρχικής-μιλιταριστικής αντίληψης της εποχής του κάιζερ Γουλιέλμου της Πρωσίας, που αναβίωσε το Τρίτο Ράιχ, για τη γυναίκα ως υποταγμένη αναπαραγωγική μηχανή.

Πριν οι επικοινωνιολόγοι της Συγγρού μιλήσουν ξανά για «μονταζιέρα» και υποστηρίξουν ότι απομονώθηκαν φράσεις και διαστρεβλώθηκε το νόημά τους, αξίζει να δούμε τα συμφραζόμενα της μητσοτακικής ατάκας: Ο Μητσοτάκης - πάτερ φαμίλιας έχει ήδη πει ότι «ο οικογενειακός προϋπολογισμός είναι βασικά ζήτημα γυναικείο» (κατά το «η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά»), παραδέχεται ότι «σπάνια πάει ο ίδιος σουπερμάρκετ», αφού και αυτό είναι «γυναικεία υπόθεση».

Τέλος, πλέκει το εγκώμιο της συζύγου του, ως επιχειρηματία, που «δίνει δουλειές σε γυναίκες» στη μεταξοτεχνία στο Σουφλί (άραγε με όρους φάμπρικας-φασόν;), αλλά και ως στιλίστριας που «διαλέγει τις γραβάτες του».

Αραγε η Μαρέβα Μητσοτάκη συμφωνεί με την άποψη που έχει ο άντρας της για τη θέση της γυναίκας ως υποζύγιου στο σπίτι, ως φθηνής εργαζόμενης σε «γυναικεία επαγγέλματα» και ως βοηθού γκαρνταρόμπας;

Γυναίκες απαντούν στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Λίλλυ Καρατζαφέρη, 

ραδιοφωνική παραγωγός

Καθημερινό deadline, ο χρόνος είναι αυστηρός. Κι ακούς κι από πάνω ότι «οι δουλειές του σπιτιού είναι γυναικεία υπόθεση»! Ε, λοιπόν, αντρική υπόθεση είναι ο σεβασμός και το μοίρασμα στον καθημερινό αγώνα μιας γυναίκας που φροντίζει να είναι όλα στην εντέλεια και όχι οι αγορεύσεις σε ασκήσεις επί χάρτου. Τους άντρες δεν τους κάνει η υψηλή κριτική αλλά οι πράξεις. Κι αν περιλαμβάνουν ξεσκονόπανα και ηλεκτρική σκούπα, ακόμη καλύτερα…

Αθηνά Βορρίση, 

εκπαιδευτικός

Ο κ. Μητσοτάκης απευθύνεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο ανθρώπων, ανθρώπων που δεν έχουν καμία εικόνα για την κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Δεν με αγγίζει καθόλου ως επιστήμονα, εργαζόμενη, μητέρα, πολίτη αυτής της χώρας. Νιώθω ότι χάνω χρόνο παρακολουθώντας τη συνέντευξη. Συγγνώμη, δεν μπορώ καν να το σχολιάσω...

Αθηνά Σκουλαρίκη,

επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ο κ. Μητσοτάκης, σε πολλές δηλώσεις του τελευταία, παρουσιάζει τις σύγχρονες γυναίκες ως «νοικοκυρές» (με αυτόν τον πεπαλαιώμενο όρο μάλιστα). Αναπαράγει συστηματικά παρωχημένα στερεότυπα σε σχέση με τον ρόλο της γυναίκας, τον οποίο τοποθετεί πρωτίστως στο σπίτι. Είτε πρόκειται για εμπεδωμένη νοοτροπία είτε για εσκεμμένο κλείσιμο του ματιού στους συντηρητικούς ψηφοφόρους της Ν.Δ., οι απόψεις αυτές απέχουν τόσο από τις διεκδικήσεις υπέρ της πλήρους ισότητας των δύο φύλων όσο και από μια φιλελεύθερη κατανόηση των έμφυλων σχέσεων. Οι διαχωρισμοί αυτοί δεν ισχύουν στα σύγχρονα ζευγάρια, από τη δεκαετία του ’80 τουλάχιστον. Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία έχει προχωρήσει και δεν ανέχεται πισωγυρίσματα.

Δέσποινα Κωστοπούλου, 

καθαρίστρια υπ. Οικονομικών

Κύριε Μητσοτάκη, όταν η κ. Μαρέβα δεν ασχολείται με τις offshore εταιρείες της μένει στο σπίτι και ασχολείται με το νοικοκυριό και τον προϋπολογισμό του σπιτιού σας; Πιστεύετε ότι οι γυναίκες τού σήμερα θα σας επιτρέψουν να τις πάτε 100 χρόνια πίσω; Ο σεξισμός σας ώς εδώ.

Πόλα Καπόλα,

εκδότρια, πρόεδρος του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών

Ευτυχισμένο το 1950! Δεν θα περίμενε κανείς από έναν φιλελεύθερο, κατά δήλωσή του, πολιτικό τοποθετήσεις τέτοιου είδους. Μοιάζει μάλλον ανησυχητικό να φτάσουμε να επαναδιαπραγματευτούμε διεκδικήσεις του πρώτου φεμινιστικού κινήματος ενώ βρισκόμαστε ήδη στο τέταρτο.