Ατελείωτη γεύση…

Την άκουγα. Ηθελε να μιλήσει και να περιγράψει περισσότερες λεπτομέρειες από αυτά που χρειαζόμουν να μου απαντήσει. Την άκουγα πολύ προσεκτικά. Πάντα υπάρχει λόγος που κάποιος επιμένει να λέει μεγαλύτερες ιστορίες. Κάτι θέλει να πει και μακρηγορεί ή κάτι δεν θέλει να πει και μακρηγορεί…

Δεν ήταν από τις περιπτώσεις που δεν έβλεπες τα παραπάνω κιλά, αλλά το επιπλέον βάρος της συνοδευόταν και από την καρτερία της. Σαν να ήταν γεμάτη καρτερία, κιλά και υπομονή. Τη συμπαθούσες αμέσως.

Ο γιατρός τής είχε πει να χάσει βάρος. Αυτό ζητούσε ή μάλλον του γιατρού ήταν το αίτημα.

Εκείνη απλώς θα διεκπεραίωνε ό,τι της ζητήθηκε.

«Αφήστε τα», μου είπε, «έχω πολύ βάρος επάνω μου. Τι να κάνω, δεν μπορώ να τα χάσω…» τελείωσε τη φράση της σηκώνοντας τους ώμους της.

«Τρώω πολύ», συνέχισε να λέει, «έπειτα έρχεται σαν ένα καμπανάκι στο μυαλό μου που μου λέει στοπ, το παράκανες και ξεκινώ δίαιτα προσεκτική, ε, μετά τα παρατάω πάλι».

Εσφιξα τα χείλη, τι μου έλεγε, ότι δεν είχε κίνητρο; Μάλλον αυτό καταλάβαινα.

Πενήντα έξι ετών, με είκοσι πέντε κιλά παραπάνω, με ατελείωτη υπομονή και ατέρμονες ιστορίες…

… «Κι έχω φάει το κουάκερ μου το πρωί με ευχαρίστηση, στις έντεκα το μήλο μου και δεν πεινώ. Το μεσημέρι η φακή μου με τη σαλάτα με χορταίνει και γυρίζω το βράδυ μετά από μια δύσκολη και κουραστική συνάντηση με την αδελφή μου και κάθομαι στο τραπέζι κι αρχίζω να αλείφω με βούτυρο το ψωμί και από πάνω να προσθέτω μερέντα και να το βουτάω στο γάλα κι άλλη φέτα κι άλλο κομμάτι ψωμί, με την ίδια διαδικασία, ώσπου τελειώνει η μερέντα, το ψωμί και το γάλα και περνάω στα μακαρόνια.

Είχα φτιάξει μακαρόνια με κιμά στον άντρα μου και δεν τα είχε φάει όλα. Τα καθάρισα, αλλά ήθελα κι άλλα. Βράζω καινούργια μακαρόνια και καίω λάδι και τα περιχύνω μαζί με μπόλικη μυζήθρα. Ντρέπομαι να σας το πω, μα δεν χόρτασα και ήθελα να φάω κι άλλο… Και είχε κάτι μπακλαβαδάκια, επίσης λίγα κουλουράκια και μια μικρή σοκολάτα. Αφήστε τα, δεν νομίζω ότι θα καταφέρω ποτέ να χάσω βάρος με τις επιδρομές αυτές που κάνω στο φαγητό».

«Με τι ασχολείστε;» τη ρώτησα; Είχε βγει στη σύνταξη νωρίς, με ανήλικο παιδί.

Ω, κατά περιόδους με πιάνει να τακτοποιώ το σπίτι, να καθαρίζω το μπαλκόνι, να φροντίζω τις γλάστρες μου και μετά, παρ’ όλο που είμαι πολύ κουρασμένη, κάθομαι, τα κοιτάζω όλα που είναι τόσο καθαρά και πίνω τον καφέ μου, κι άλλες φορές βαριέμαι να κουνήσω και γεμίζουμε σκόνη…

Ηταν μια γυναίκα «στέρεη», έμοιαζε δυνατή και εξέπεμπε τη σιγουριά πως αν σου τύχει κάτι, θα τρέξει να σε βοηθήσει και όντως πρόσφερε το αίσθημα της ασφάλειας σε πολύ κόσμο γύρω της, σε παιδάκια, σε ζωάκια, σε αρρώστους, σε όσους την είχαν ανάγκη. Ασχολιόταν με όλα αυτά και με όλους αυτούς κι έμοιαζε συμφιλιωμένη με το βάρος της και την έλλειψη δυνατότητας να το μειώσει, με την απόσταση και την αποξένωση από τον άντρα της μετά τα τόσα χρόνια συμβίωσης, με την εμφάνισή της που δεν πρόσεχε, το ντύσιμό της όπου απλώς έβαζε μια φούστα και μια μπλούζα.

Συμφιλίωση ήταν ή ματαιότητα;

Μόνο μια υγιεινή διατροφή σε μερίδες θα μπορούσε ίσως να ακολουθήσει κι αν έπαυε να τιμωρείται όταν χαλούσε τη διατροφή της, πιθανόν να μίκραιναν τα διαστήματα μεταξύ τροφικών επιδρομών και υγιεινής διατροφής…

Συνέχισα τις ερωτήσεις:

«Τι σας ευχαριστεί;»
«Η γεύση», μου απάντησε.
«Εχετε επισκεφθεί αναλυτή;»
«Νομίζω ότι έχω κατάθλιψη», μου είπε.

Μπούκοβο

Το μπαχαρικό μπούκοβο έχει τη μορφή νιφάδων από τη σάρκα και τα σπόρια της πιπεριάς. Χρησιμοποιείται πολύ στις κουζίνες της Μακεδονίας και της Θράκης αντί για το μαύρο πιπέρι.

Αποτελεί καλή πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Α, C, B6, Κ και μαγγανίου. Επειδή το μπούκοβο προέρχεται από την πιπεριά, αποτελείται από λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, β-καροτίνη και λυκοπένιο. Κύριο συστατικό, στο οποίο οφείλεται η καυστικότητα των καρπών, είναι η καψαϊκίνη.

Το μπούκοβο είναι διεγερτικό και ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος. Εχει αντισηπτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες. Μεγάλη κατανάλωση τσίλι προκαλεί εφίδρωση.

Οι πληροφορίες για το μπούκοβο είναι από την ιστοσελίδα «Η τροφή μας το φάρμακό μας».