Ιστορική συμμαχία και ελπίδα για νίκη

«Μπορούμε και θα νικήσουμε τον Εμανουέλ Μακρόν, με μια κυβερνητική πλειοψηφία, για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα», δήλωσε χθες στον ραδιοσταθμό Franceinfo το στέλεχος και βουλευτής της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI), Αντριέν Κατενάνς.

Είχε μόλις ανακοινωθεί η επίτευξη κατ’ αρχήν συμφωνίας και με τους πάλαι ποτέ κραταιούς Σοσιαλιστές (PS), σε αυτό που οι Οικολόγοι, οι Κομμουνιστές και άλλα δύο μικρότερα αριστερά κόμματα έχουν ήδη πει το «ναι»: στη συγκρότηση κοινού μετώπου των κομμάτων της ευρύτερης Αριστεράς στις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, υπό τη σκέπη της Νέας Λαϊκής Οικολογικής και Κοινωνικής Ενωσης (NUPES) και την πρωτοκαθεδρία της LFI.

Η προοπτική είναι αναμφίβολα ιστορική, πολλώ δε μάλλον εάν τελικά ευοδωθεί και οδηγήσει στην ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Ζαν-Λικ Μελανσόν: ηγέτη της ριζοσπαστικής Αριστεράς της LFI και ουσιαστικού κερδισμένου του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών του Απριλίου. Της επίτευξης ωστόσο της -πρώτης εδώ και 20 χρόνια- «συγκατοίκησης» μεταξύ προέδρου και πρωθυπουργού από διαφορετικά κόμματα προηγούνται μοιραία άλλα…

Κατ’ αρχάς, η έγκριση της αρχικής συμφωνίας από το Εθνικό Συμβούλιο των Σοσιαλιστών. Η συνεδρίαση έχει οριστεί για σήμερα το βράδυ. Ηδη όμως από χθες στο -πολιτικά συρρικνωμένο πια- PS βγήκαν τα «μαχαίρια». Πρωτοκλασάτα στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ, τάχθηκαν κατά της εκλογικής σύμπραξης με τον πρώην (μέχρι το 2008) ομοϊδεάτη Μελανσόν. Ορισμένοι απειλούν με παραίτηση, άλλοι με αποχώρηση -με μοναδικές εναλλακτικές τη «συνταξιοδότηση» ή τη σύμπραξη με το κεντρώο (κεντροδεξιό επί της ουσίας) κόμμα Η Δημοκρατία Εμπρός του Μακρόν. Παρά το κλίμα διάλυσης, ο πρώην αρχηγός των Σοσιαλιστών, Ζαν Κριστόφ Καμπανελίς, κάλεσε χθες δημόσια τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής να μπλοκάρουν τη συμφωνία με την LFΙ. Το αντίθετο, υποστήριξε, θα σηματοδοτήσει το τέλος της φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς στη Γαλλία… Στις διαπραγματεύσεις, ο Μελανσόν έχει ήδη ρίξει αρκετό «νερό στο κρασί του». Ωστόσο, τα ανοιχτά μέτωπα παραμένουν αρκετά, όπως προκύπτει από το κείμενο της κατ’ αρχήν συμφωνίας με τους Σοσιαλιστές που δημοσιοποίησε η LFI.

Ναι μεν στους προγραμματικούς στόχους αναφέρονται «η αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού στα 1.400 ευρώ καθαρά», «το δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 60», «το “κλείδωμα” τιμών ειδών πρώτης ανάγκης», «η κατάργηση του [αντεργατικού] νόμου El Khomri» που ψηφίστηκε επί προεδρίας Ολάντ ή ακόμα και «το τέλος της προεδρικής “μοναρχίας”, με την Εκτη Δημοκρατία».

Ομως στις αναφορές ως προς την «απείθεια» σε ευρωπαϊκές συνθήκες, που επιθυμεί ο Μελανσόν, επικρατεί μια οιονεί… δημιουργική ασάφεια.

«Λόγω της Ιστορίας μας, μιλάμε για ανυπακοή για κάποιους, για προσωρινή παρέκκλιση για άλλους, όμως έχουμε τον ίδιο στόχο», επισημαίνεται στο κείμενο: «να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε πλήρως το κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα».

Αυτό «θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εντάσεις», προειδοποιούν. Ομως «θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια και να είμαστε έτοιμοι να αγνοήσουμε ορισμένους κανόνες, που θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε, ιδίως οικονομικούς, κοινωνικούς και δημοσιονομικούς». Μεταξύ άλλων, μνημονεύονται το Σύμφωνο Σταθερότητας και η -κρίσιμη (και) για τη Γαλλία- Κοινή Αγροτική Πολιτική. Εν αναμονή των νεότερων από το PS, πάντως, δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Elabe κατέδειξε ότι το 84% των υποστηρικτών της Αριστεράς τάσσονται υπέρ του εγχειρήματος NUPES.