600 εκατ. δολάρια αποζημίωση στην πόλη που έπινε νερό-δηλητήριο

«Αυτό που έγινε στο Φλιντ δεν έπρεπε να είχε συμβεί ποτέ. Η οικονομική αποζημίωση μέσω αυτού του διακανονισμού είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να συνεχίσουμε να δείχνουμε τη στήριξή μας προς την πόλη του Φλιντ και τις οικογένειές της». Με αυτά τα λόγια σχολίασε χθες η Δημοκρατική κυβερνήτης του Μίσιγκαν, Γκρέτσεν Γουίτμερ, την είδηση για την απόφαση της Πολιτείας να χορηγήσει αποζημίωση 600 εκατ. δολαρίων στους κατοίκους του Φλιντ για τη σκανδαλώδη μόλυνση του πόσιμου νερού της πόλης που προκάλεσε προβλήματα υγείας σε χιλιάδες ανθρώπους.

Το Φλιντ, μια πόλη 102.000 κατοίκων περίπου 113 χιλιόμετρα βόρεια του Ντιτρόιτ, έγινε σύμβολο της κυβερνητικής κακοδιαχείρισης, αναλγησίας και διαφθοράς στις ΗΠΑ. Επίσης φυλετικού και ταξικού ρατσισμού θα προσθέταμε, καθώς το 56% των κατοίκων είναι φτωχοί μαύροι. Ο διάσημος σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, γέννημα-θρέμμα της πόλης, έκανε παγκόσμια γνωστό το πρόβλημά της μέσα από το ντοκιμαντέρ του 2018 «Farenheit 11/9» που με επίκεντρο την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ κάνει μια δριμεία καταγγελία για το σαθρό πολιτικό σύστημα. Βέβαια το σκάνδαλο Φλιντ είναι προγενέστερο της θητείας Τραμπ. Είναι ωστόσο αποτέλεσμα της ίδιας αρπακτικής καπιταλιστικής πολιτικής.

Η παρακμή του Ντιτρόιτ

Το Φλιντ ακολούθησε κατά κάποιο τρόπο την παρακμή του γειτονικού Ντιτρόιτ η οποία συνδέεται άμεσα με την τεράστια συρρίκνωση της General Motors στην περιοχή. Από τη δεκαετία του '60 ώς το 2010 η πόλη έχασε σχεδόν τον μισό πληθυσμό της, ενώ δύο φορές (2002-2004 και 2011-2015) κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης. Στη φάση της δεύτερης οικονομικής κρίσης προέκυψε το σκάνδαλο του μολυσμένου νερού, το οποίο οφείλεται στις αποφάσεις του Ρεπουμπλικανού κυβερνήτη Ρικ Σνάιντερ.

Ο Σνάιντερ, ένας πλούσιος επιχειρηματίας και χρηματιστής, με το που ανέλαβε τοποθέτησε στη χρεοκοπημένη πόλη «διαχειριστές έκτακτων αναγκών» με καθήκον να περικόψουν ό,τι μπορούσαν από δημόσιες δαπάνες. Το 2014 ο διαχειριστής Νταμέλ Ερλι αποφάσισε ότι το Φλιντ δεν θα έπαιρνε πλέον νερό από το ευρύτερο σύστημα ύδρευσης του Ντιτρόιτ, το οποίο αντλούσε νερό από τη λίμνη Χιούρον, αλλά από τον ποταμό Φλιντ επειδή θα ερχόταν πολύ φτηνότερα. Εκτός όμως του ότι το νερό του ποταμού ήταν αρκετά μολυσμένο, δόθηκε εντολή να μη γίνει έλεγχος στους υδροφόρους σωλήνες.

Σύντομα οι κάτοικοι είδαν να βγαίνει από τις βρύσες τους νερό που είχε άλλοτε κίτρινο και άλλοτε μπλε χρώμα. Αιτία, όπως διαπιστώθηκε αργότερα, η διαρροή μολύβδου από τους «αρχαίους» σωλήνες που δεν ελέγχθηκαν ποτέ. Η τοξικότητα του μολύβδου προκάλεσε σοβαρά προβλήματα υγείας: δερματικά εξανθήματα, αυτοάνοσα, νευρολογικά προβλήματα και επιδημία της νόσου των λεγεωνάριων. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 12 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες που σχετίζονται με το μολυσμένο νερό.

Το καλοκαίρι του 2015 ερευνητές του Virginia Tech University εντόπισαν αφύσικα υψηλά ποσοστά μολύβδου στο νερό του Φλιντ. Παράλληλα ομάδα γιατρών της πόλης εντόπισε υψηλά ποσοστά μολύβδου στο αίμα των παιδιών και κάλεσε τις αρχές να σταματήσουν να αντλούν πόσιμο νερό από τον ποταμό Φλιντ.

Ολο το προηγούμενο διάστημα η δημοτική και πολιτειακή αρχή επέμεναν ότι τα πράγματα ήταν υπό έλεγχο. Μόνο αφού το πρόβλημα δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο, ο κυβερνήτης Σνάιντερ δέχτηκε την παραίτηση του πολιτειακού υπεύθυνου για περιβαλλοντικά θέματα και διέταξε να επιστρέψει η πόλη στο πρότερο σύστημα ύδρευσης μέσω Ντιτρόιτ. Αν και το 2016 οι ερευνητές δήλωσαν ότι στα περισσότερα σπίτια δεν υπήρχαν πια ίχνη μολύβδου, πολλοί χρησιμοποιούν ακόμα εμφιαλωμένο νερό λέγοντας πως δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση.

Προβληματικός συμβιβασμός

Ο σημερινός χρηματικός συμβιβασμός είναι το αποτέλεσμα των μαζικών αγωγών που υπέβαλαν κάτοικοι του Φλιντ κατά της Πολιτείας του Μίσιγκαν. Ανακοινώθηκε πως το 80% των χρημάτων θα χορηγηθεί σε όσους ήταν κάτω των 18 ετών την περίοδο 2014-2016. Το εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι πέρσι οι αρμόδιοι εισαγγελείς απέσυραν όλες τις κατηγορίες εναντίον οχτώ υψηλόβαθμων τοπικών αξιωματούχων με το επιχείρημα ότι χρειάζονταν περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία. Ο δρόμος για την πραγματική δικαίωση είναι ακόμα μακρύς...