Ο Σίκο δικαιούται να μείνει στην Ελλάδα

Αλλος ένας μαθητής πρόσφυγας κατάφερε να ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία, κέρδισε την αγάπη όσων τον γνώρισαν και έχει να δώσει πολλά ακόμα στη χώρα μας, αν δεν τον απελάσουμε στον εφιάλτη από τον οποίο ξέφυγε παιδί. Ο Σίκο Ν. από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, είκοσι ετών σήμερα, πήρε μέρος το καλοκαίρι στην παράσταση της Λυρικής «Untitled for now: An old fable», δεν έχασε μάθημα ελληνικών από το 2019 που ήρθε στην Ελλάδα, φοίτησε τρία χρόνια στο 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά με ειδικότητα ηλεκτρολόγος, αποφοιτώντας με βαθμό 15,5 και με εξαιρετική διαγωγή, κι εργάζεται σήμερα σε εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο, καλύπτοντας τα έξοδά του. «Γρήγορα έδειξε πόσο ταλαντούχο και ευφυές παιδί είναι και πόσο στο πρόσωπό του η ελληνική παιδεία βρήκε έναν πανάξιο κομιστή και εκφραστή», σημειώνει ο διευθυντής του 1ου ΕΠΑΛ Δημήτριος Δελλαπόρτας, που πλέκει το εγκώμιο του χαρακτήρα του.

Οι άνθρωποι της οργάνωσης Κοινωνικό ΕΚΑΒ, σε δομή της οποίας έμεινε, περιγράφουν όσα δραματικά έζησε παιδί. Οταν ήταν 10 χρόνων, η οικογένειά του σφαγιάστηκε από στρατιώτες και ο ίδιος κατέφυγε στο Μαρόκο όπου έζησε επαιτώντας μέχρι 14 ετών. Πέρασε στη Λιβύη, προσπάθησε να περάσει στην Ευρώπη, αλλά το καράβι ναυάγησε, ο ίδιος διασώθηκε και βρέθηκε στην Τουρκία, απ’ όπου πέρασε στην Κω.

Η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου αναγνωρίζει ότι «κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, κινδυνεύει ως άμαχος λόγω σύρραξης/πολέμου» και δέχεται «ως βάσιμο και δικαιολογημένο τον φόβο του ότι η σωματική του ακεραιότητα και η ζωή του κινδυνεύουν από τις ένοπλες ομάδες».

Αλλά με μια ανεξήγητη αντίφαση, όχι τη μόνη στο κείμενο της απόφασης, η Υπηρεσία Ασύλου καταλήγει σε τελείως αντιφατικό συμπέρασμα, απορρίπτοντας το αίτημα ασύλου.

«Δεν είναι της παρούσης να πω για τη συγκινητική του αφοσίωση, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την ενσυναίσθηση και την ευγένειά του, γιατί η χορήγηση ασυλίας δεν πρέπει να συνδέεται ούτε με τις δεξιότητες ούτε με τις συμπεριφορικές ποιότητες αλλά πρέπει να δίνεται ανεξαιρέτως σε όσους, όσες, όσα το έχουν ανάγκη. Για όλους τους λόγους του κόσμου, να δοθεί στον Σίκο διεθνής προστασία!», σημειώνει η Μαρία Δημητροπούλου από το Κοινωνικό ΕΚΑΒ.