Δισκοκριτική: Tsolimon, Elsa Mouratidou Sextet, Kele, Ela Minus 

Tsolimon
Akida
Inner Ear
★★★☆☆

Μας προϊδέασε ο Tsolimon -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του μουσικού, συνθέτη και performer Νίκου Τσώλη- απ’ όταν κυκλοφόρησε η «Αμβέρσα» (προπομπός του πρώτου προσωπικού άλμπουμ του «Akida», ένα πολύ ωραίο ντουέτο με τη Nalyssa Green στην μπάντα της οποίας είναι μέλος από το 2019), ότι θα ακούγαμε ωραία πράγματα... Εκτίμηση η οποία δεν διαψεύστηκε στο ελάχιστο όταν έναν μήνα μετά άκουσα ολόκληρο τον δίσκο και «χάθηκα» μέσα στον ωμό ρεαλισμό, την οργή, τη ματαίωση, την ποιητικότητα, την τρυφερότητα, τον σπαραγμό, το πάθος, τον απόλυτο ερωτισμό που αναδύονται από τις μουσικές και τους στίχους του. Μουσικές με πολύ ενδιαφέρουσα ηχητική ποικιλομορφία, ένας ήχος-χωνευτήρι που συνδυάζει πληθώρα αναφορών και ακουσμάτων –dream/alternative pop-rock, hip hop, σύγχρονο λαϊκό, computer music κ.ά., τις οποίες ο Tsolimon, με συνεργάτη-συνοδοιπόρο τον Παντελή Πιλάβιο, δημιουργεί όχι με το παραδοσιακό σχήμα της μπάντας, αλλά στρεφόμενος σε πιο πειραματικές φόρμες και χρησιμοποιώντας υπολογιστές και ψηφιακά εργαλεία.

Οι στίχοι του υπηρετούν όσα θέλει να επικοινωνήσει με αντιθέσεις ή δίπολα άκρως γοητευτικά, μιλώντας μεταξύ άλλων για υπερβάσεις και μηδενιστικά αδιέξοδα, την υπομονή και τη βιασύνη σε απόλυτο βαθμό, μια γεύση πικρή και μια αίσθηση ανθισμένη, το ίντερνετ και την ξενοιασιά της εξοχής, τη νοσταλγία των παιδικών καλοκαιριών και τη δυσβάσταχτη ενήλικη καθημερινότητα.

Εκτός της «Αμβέρσας», ξεχωρίζουν τα «Καλοκαιρινά αγόρια» (σύμπραξη με την εξαιρετική Καλλιόπη Μητροπούλου), ένα σπαραχτικό κομμάτι-έπος διάρκειας 6’ και 11’’ που σε ταρακουνάει συθέμελα, «Το καλό», ένα υπέροχο εναλλακτικό ζεϊμπέκικο με το ντουέτο των Tsolimon - Δεσποινίς Τρίχρωμη να είναι από τα ωραιότερα που έχουμε ακούσει και το μπουζούκι του πολυσχιδούς καλλιτέχνη «λαβωματιά» στην ψυχή, το «Xrsld» και το ομότιτλο.

Δώρα Σελλά

—

Elsa Mouratidou Sextet
Epsilon & Theta/Έρωτας & Θάνατος
Self Release
★★★☆☆

Η παράδοση είναι παρούσα και αναπνέει συνεχώς χάρη στις προσπάθειες νέων καλλιτεχνών να την «ερμηνεύσουν» εκ νέου και να τη μεταφράσουν στη δική τους γλώσσα. Τέτοιο είναι και το εγχείρημα της ταλαντούχας ερμηνεύτριας Ελσας Μουρατίδου με το σεξτέτο της. Δώδεκα τραγούδια μέσα από τα οποία οι καλλιτέχνες «συνομιλούν» με βαθύτερες έννοιες όπως ο έρωτας και ο θάνατος, με αναφορές από τον Πόντο και την Κεντρική Μακεδονία έως την Κρήτη και τη Σκόπελο, αλλά και μια μοντέρνα ματιά. Για τον λόγο αυτό παρέα με γνωστούς ρυθμούς ακούμε και jazz περάσματα, αλλά και πιο «σκοτεινές», ατμοσφαιρικές ερμηνείες. Επιπλέον το άλμπουμ περιλαμβάνει και δύο ωραίες πρωτότυπες συνθέσεις, το «Μονοπάτι» και το «Ηρθες ύπνε».

Χρήστος Καλλιμάνης

—

Kele
The Singing Winds pt3
Kola
★★☆☆☆

Ο Kele είναι ο frontman των Bloc Party και αυτό είναι το τρίτο μέρος μιας προσωπικής δουλειάς που την ξεκίνησε στην περίοδο της πανδημίας, αλλά τελικά τη συνεχίζει και μετά από αυτήν παράλληλα. Σαφώς πιο εσωστρεφής εδώ, καμία σχέση με τον ηλεκτρισμό του γκρουπ του, ακούγεται σαν να φτιάχνει το σάουντρακ του Λονδίνου τριγυρνώντας στους δρόμους του. Αστικός ήχος και στίχος. Lo fi αισθητική και ανάλογο στιλ, δεν του βγαίνει πάντα όμως, σε κάποιες φάσεις σαν να κουράζει.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

—

Ela Minus 
DÍA
Domino
★★☆☆☆

Περίεργος και γοητευτικός ο ήχος της Κολομβιανής Ela Minus. Εδώ, στο δεύτερο άλμπουμ της «DÍA», παρουσιάζει 10 συνθέσεις (μέσα σε 33 λεπτά συνολικής διάρκειας) άλλοτε ambient, άλλοτε θορυβώδεις, πάντα πειραματικές και ηλεκτρονικές. Μια συνθέτρια που μοιάζει να χάνεται, να αιωρείται σε έναν δικό της κόσμο. Και χαράσσει προσωπική διαδρομή, όπως με το εναρκτήριο «Abrir Monte» το οποίο, όπως διαβάζω, έρχεται από την παιδική της ηλικία και μεταφράζεται σε «άνοιξε τα βουνά», φράση που χρησιμοποιούσαν όταν έκοβαν θάμνους στη ζούγκλα για τη δημιουργία ενός νέου μονοπατιού.

Δημήτρης Κανελλόπουλος