Η μουσική που ακούμε γίνεται το soundtrack της ζωής μας και το τέλος της χρονιάς μάς βρίσκει, ως συνήθως, σε έναν περίεργο αλλά πάντα όμορφο παροξυσμό. Ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος; Μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο; Πρόλαβα να ακούσω όλα όσα ήθελα;

Κοιτώντας πίσω τις σελίδες της δισκοκριτικής, του όμορφου ταξιδιού που ξεκινήσαμε με τον Δημήτρη Κανελλόπουλο και τη Δώρα Σελλά, συνειδητοποιώ ότι τα ακούσματά μου κινήθηκαν σε πιο σκληρούς ήχους. Είχαμε άλλωστε πολύ δυνατές κυκλοφορίες, αλλά ζούμε και σε εποχές οργισμένες και σκοτεινές. Δεν χρειάζονται μόνο παραμορφωμένα riffs για να εκφράσεις τη μαυρίλα σου, αλλά… βοηθά.

1. Fantastic Negrito «White Jesus Black Problems»

Διαψεύδοντας ωστόσο την εισαγωγή μου ξεκινώ από τον δίσκο που ίσως αποδειχτεί εμβληματικός στο μέλλον. Ο 54χρονος καλλιτέχνης δημιούργησε ένα άλμπουμ στα όρια της λαογραφίας, «συμπυκνώνοντας» την ιστορία της μαύρης κουλτούρας σε κάτι περισσότερο από σαράντα λεπτά.

2. Messa «Close»

Οι Ιταλοί τα έκαναν όλα με αυτή την κυκλοφορία και μας ανάγκασαν να ακούμε το εκπληκτικό πόνημά τους ξανά και ξανά. Πάνε τη heavy ταυτότητά τους ένα βήμα παραπέρα, με συνθέσεις γεμάτες μουσικότητα και μελωδίες υψηλού επιπέδου.

3. Brutus «Unison Life»

Η τριάδα από το Βέλγιο συμπληρώνει υποδειγματικά τον δημιουργικό οίστρο της με την τρίτη κυκλοφορία της να είναι στα ίδια, ίσως και καλύτερα επίπεδα. Ατμοσφαιρικό post metal/post hardcore με αιθέρια γυναικεία φωνητικά και μοναδικές ερμηνείες.

4. Black Math Horseman «Black Math Horseman»

Βγήκαν από τον μουσικό ύπνο τους έπειτα από 13 χρόνια σιωπής με ένα αριστουργηματικό EP, για να «στοιχειώσουν» τους τελευταίους μήνες του 2022. Μόλις τέσσερις συνθέσεις ήταν αρκετές. Ελπίζουμε να μην εξαφανιστούν εκ νέου.

5. Zeal & Ardor «Zeal & Ardor»

Οι Ελβετοί παίζουν πολύ δύσκολη μουσική. Αν δεν ήταν… Ελβετοί, ίσως να βρίσκονταν πιο ψηλά στην «ιεραρχία» του σκληρού ήχου. Ο τρίτος δίσκος τους είναι και αυτός εντυπωσιακός και, με τον δικό τους τρόπο, πρωτοπόρος.

6. Cult of Luna «The Long Road North»

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο κέντρο της ανθρώπινης «καταχνιάς» και πάμε βορειότερα. Στη Σουηδία, εκεί που συμβαίνουν τόσα εντυπωσιακά μουσικά πράγματα. Οι Cult Of Luna είναι εδώ και χρόνια στον «θρόνο» τού post metal ήχου και με το ένατο άλμπουμ τους δείχνουν ότι θα μείνουν εκεί για καιρό ακόμα.

7. Black Country, New Road «Ants from Up There»

Είχαν μπει στο «μικροσκόπιο» των μουσικόφιλων, καθώς όλοι περιμέναμε τη δεύτερη δουλειά τους μετά το εκπληκτικό ντεμπούτο τους. Κι όμως, με μόλις έναν χρόνο διαφορά, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ακόμα ένα αριστούργημα. Λιγότερο πειραματικό, αλλά το ίδιο όμορφο. Η pop rock του μέλλοντος είναι ήδη εδώ;

8. Birds In Row «Gris Klein»

Πολλή Ευρώπη περιλαμβάνει η λίστα μας και συνεχίζουμε. Οι Γάλλοι δεν είναι μόνο hardcore, αλλά έχουν και πιο post, αλλά και mainstream στιγμές, σε έναν δίσκο που κυλάει πολύ ομαλά και ωθεί τον ακροατή να τον ακούσει στην ολότητά του.

9. Viagra Boys «Cave World»

Εχουν χιούμορ, είναι προβοκάτορες, μα πάνω απ’ όλα είναι μία από τις καλύτερες post/punk μπάντες εκεί έξω αυτή τη στιγμή. Το τρίτο τους άλμπουμ τούς βρίσκει σε εξαιρετική φόρμα με δυνατές συνθέσεις και πολλή ειρωνεία και οργή στους στίχους τους.

10. White Lung «Premonition»

«Αντίο» με έναν φοβερό δίσκο μάς είπαν οι Καναδοί, προσφέροντας ένα εξαιρετικά τεχνικό και σύγχρονο punk άλμπουμ που περιλαμβάνει πολλά indie ώς και progressive στοιχεία. Εμείς σίγουρα δεν θέλουμε να τους αποχαιρετήσουμε έπειτα από μια τέτοια κυκλοφορία.