Ο κίνδυνος μαζικής ανεργίας και αύξησης φτώχειας είναι πολύ μεγάλος στην περιφέρεια

O χάρτης δείχνει τις περιφέρειες της Ελλάδας στις οποίες υπάρχει σημαντική παρουσία εργαζομένων τού κατεξοχήν πληγέντος κλάδου που αναφέρεται κομβικά με τα αρχικά EΦΕΜ (Εμπόριο, Φιλοξενία, Εστίαση, Μεταφορές), στον οποίο περιλαμβάνονται οι κομβικής σημασίας για την Ελλάδα τουριστικές δραστηριότητες.

Ενα μεγάλο μέρος των εργαζομένων του ευρύτερου αυτού κλάδου (πάνω από 70%, σύμφωνα με εκτιμήσεις ερευνητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου) είναι ευάλωτοι και είναι πιθανό να μετατραπούν σε ανέργους αν παραταθούν τα περιοριστικά μέτρα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μεγάλο μέρος των εργαζομένων στον κλάδο ΕΦΕΜ απασχολούνται με εποχικές συμβάσεις οι οποίες δεν πρόκειται να ενεργοποιηθούν το επόμενο τρίμηνο.

Ο χάρτης αναδεικνύει ταυτόχρονα σε ποιες από τις περιφέρειες ο ευρύτερος κλάδος έχει μεγάλη υπερ-συγκέντρωση (δηλαδή LQ μεγαλύτερο από 1,2), τουτέστιν έχει περισσότερους εργαζόμενους σε αυτόν συγκριτικά με την υπόλοιπη χώρα. O δείκτης LQ (Location Quotient/Τοπική Εξειδίκευση) μετράει την αναλογία συγκέντρωσης ενός επαγγελματικού κλάδου σε συγκεκριμένη περιοχή, σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων του κλάδου σε εθνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον κλάδο ΕΦΕΜ, σχεδόν μισό εκατομμύριο, είναι στην Αττική. Ωστόσο ο κλάδος δεν παρουσιάζει υπερ-συγκέντρωση στην εν λόγω περιφέρεια, καθώς έχει χαμηλό LQ (τουτέστιν έχει πολλούς εργαζόμενους και σε άλλους κλάδους).

Στο Νότιο Αιγαίο, όμως, που έχει περίπου 70.000 εργαζόμενους στον ΕΦΕΜ ο LQ 1,67 υποδηλώνει πως ο ΕΦΕΜ έχει μεγάλο ειδικό βάρος, επομένως ο κίνδυνος μαζικής ανεργίας και αύξησης φτώχειας είναι πολύ μεγάλος στην περιφέρεια (αν σε μέσο επίπεδο έχουμε 100 εργαζόμενους ΕΦΕΜ στην Ελλάδα, στο Νότιο Αιγαίο έχουμε 167). Σε περιφέρειες σαν το Νότιο Αιγαίο πρέπει πιθανά να υπάρξουν στοχευμένες παρεμβάσεις ενίσχυσης της απασχόλησης σε άλλους κλάδους πλην του ΕΦΕΜ.

Οι απόγονοι των baby boomers «θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους»

Στην Ισπανία και την Ιταλία τούς αποκαλούν milleurista (εργαζόμενους των 1.000 ευρώ), στη Γαλλία λέγονται «γενιά της αβεβαιότητας». Οι millennials, παιδιά κι εγγόνια των baby boomers, θεωρούνται παγκοσμίως το πιο μορφωμένο και δυναμικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού, όσο και το πιο αδικημένο.

Γεννημένοι στον ψηφιακό κόσμο, και όχι νομάδες όπως οι αμέσως μεγαλύτεροί τους, είναι εξίσου εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες όσο και με τη θλιβερή παραδοχή ότι «θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους», τουλάχιστον όσον αφορά τη σταθερή απασχόληση, ασφάλιση και σύνταξη.

Σύμφωνα με έρευνα του Manpower Group σε 25 χώρες, το 35% των εργαζόμενων είναι Millennials. Ενα 35% των θέσεων εργασίας καταλαμβάνουν οι Generation X (γεννημένοι μεταξύ 1965-1980), ένα 24% οι Generation Z (γενν. μετά το 1995) και μόνο το 6% οι Baby Boomers (γενν. μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο).

Το 93% αυτών των νέων ανθρώπων πιστεύει ότι δεν πρέπει να σταματούν ποτέ να κατακτούν νέες δεξιότητες και να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε διαφορετικά μάλιστα πεδία. Μόνο το 7% δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει τις σπουδές του ή να παρακολουθήσει σεμινάρια με στόχο την ενίσχυση του επαγγελματικού προφίλ. Ενα 70% πιστεύει ότι θα χρειαστεί να συνεχίσει να δουλεύει ακόμα κι αν ξεπεράσει τα 65 ή ακόμα και τα 70 έτη ζωής.

Ενώ το 12% πιστεύει ότι θα χρειαστεί να δουλεύει μέχρι το τέλος της ζωής του. Σύμφωνα με την έρευνα Global Generational Lifestyles 2015 της Nielsen, μόλις το 34% της νέας αυτής γενιάς εμφανίζεται να αποταμιεύει έστω και μικρά ποσά, ενώ ζουν με 20% λιγότερα χρήματα από όσα οι γονείς τους στην ηλικία τους.