Πρώτα η Ιταλία, μετά η Ελλάδα, ύστερα ποιος;

Οι Βρυξέλλες, μετά την πρώτη κρυάδα των πολιτικών εξελίξεων στην Ιταλία, πέρασαν στην αντεπίθεση με άμεσες ή έμμεσες απειλητικές προειδοποιήσεις και τώρα αναμένουν με σφιγμένα τα δόντια τις πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης Κόντε.

Οι αντιδράσεις τους θύμισαν, στην αρχή τουλάχιστον, τον τρόπο που αντιμετώπισαν την ελληνική κρίση: κινητοποίηση των διαφόρων λόμπι του χρηματοπιστωτικού τομέα, που γέμισαν τις σελίδες μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων με καταστροφικές προβλέψεις για την ιταλική οικονομία και την ευρωζώνη, δηλώσεις ανώνυμων αξιωματούχων με ισχυρή δόση κινδυνολογίας και χρήση των γνωστών επιχειρημάτων ότι «η Ε.Ε. έχει κανόνες που ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη», υπενθυμίζοντας, φυσικά, πώς άρχισαν και πώς κατέληξαν οι «ψευδαισθήσεις» των Αθηνών.

Η Ιταλία, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα, τόσο από οικονομικής όσο και από πολιτικής πλευράς. Το βάρος δεν είναι το ίδιο.

Παράλληλα, η προσπάθεια των Βρυξελλών να πείσουν ότι όποιος δεν συμφωνεί με τη σημερινή Ευρώπη της Α. Μέρκελ, του Εμ. Μακρόν, του Ζ.-Κ. Γιούνκερ, του Α. Ταγιάνι και, και... είναι αντι-Ευρωπαίος ή ευρωσκεπτικιστής, άρχισε να μην περνάει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη όπως πριν.

Τα προβλήματα, ιδίως μεταξύ Βορρά και Νότου, έχουν οξυνθεί επικίνδυνα, οι κοινωνικές ανισότητες έχουν διογκωθεί και οι ηγεμονικές τάσεις ορισμένων χωρών εις βάρος των υπολοίπων δεν περνούν πλέον απαρατήρητες και προκαλούν αντιδράσεις. Χθες ήταν η Ελλάδα, σήμερα είναι η Ιταλία και αύριο θα είναι η Ισπανία...

Ορισμένοι έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση, όπως ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ.-Κ. Γιούνκερ. Ο Λουξεμβούργιος, όμως, φαίνεται ότι έχει χάσει τον έλεγχο του «μαγαζιού» του. Απόδειξη, η αντίδραση του Γερμανού επιτρόπου Γκίντερ Ετινγκερ, ο οποίος έριξε λάδι στη φωτιά δηλώνοντας: «Οι αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς να ψηφίζουν σωστά».

Ο Ζ.-Κ. Γιούνκερ προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, εκφράζοντας την πεποίθηση πως «η μοίρα της Ιταλίας δεν βρίσκεται στα χέρια των χρηματοπιστωτικών αγορών».

Πρόσθεσε ότι «ανεξάρτητα από το ποιο πολιτικό κόμμα μπορεί να είναι στην εξουσία, η Ιταλία είναι ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

Και επισήμανε ότι η Επιτροπή «είναι έτοιμη να συνεργαστεί με την Ιταλία με υπευθυνότητα και αμοιβαίο σεβασμό».

Η ζημιά, όμως, έχει γίνει. Η εικόνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία στην εποχή του Ζακ Ντελόρ έπαιζε τον ρόλο του υποστηρικτή των αδύναμων χωρών, έχει αμαυρωθεί. Μην ξεχνάμε ότι ο Γκ. Ετινγκερ είναι το δεξί χέρι της Α. Μέρκελ, ήταν στο πλευρό της κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας της και εκπροσωπεί άτυπα το λόμπι των Γερμανών βιομηχάνων στις Βρυξέλλες.

Η δικαιολογία ότι η επίμαχη δήλωσή του παραποιήθηκε από τον δημοσιογράφο που πήρε τη συνέντευξη έπεσε στο κενό, δεδομένου ότι και στη διορθωμένη δήλωση, ο Γερμανός επίτροπος λέει τα ίδια πράγματα. Αλλωστε, είπε αυτά που όλοι σχεδόν σκέφτονται στην ευρωζώνη.

Η σημερινή Ε.Ε. άγεται και φέρεται από διάφορα λόμπι, χρηματοπιστωτικά και ορισμένων «μεγάλων» κρατών-μελών. Οπως έγινε και με την Ελλάδα, που το πλήρωσε, το πληρώνει και θα το πληρώνει πολύ ακριβά...

Με τον Γκ. Ετινγκερ συμφώνησε και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ε.Ε., Αντονι Γκάρντνερ, για τον οποίο «οι ανεύθυνες οικονομικές πολιτικές πάντα τιμωρούνται».

Αντίθετα, ο επίτροπος Π. Μοσκοβισί προσπάθησε να στηρίξει τον Ζ.-Κ. Γιούνκερ, δηλώνοντας ότι «η δημοκρατία έχει τον τελευταίο λόγο» στην Ιταλία, ενώ ο «μονοκόμματος» Λετονός αντιπρόεδρος Βάλντις Ντομπρόβσκις περιορίστηκε στις υποχρεώσεις τού... Συμφώνου Σταθερότητας (βλέπε λιτότητας).

Και οργιάζει η φημολογία ότι βρίσκεται στα σκαριά, με πρωτοβουλία του Βερολίνου, ένα «σχέδιο Β» που αποσκοπεί στην απομόνωση όχι μόνο της Ιταλίας αλλά γενικά των χωρών του Νότου.

Ο Π. Μοσκοβισί το διέψευσε - αλλά μήπως και για την Ελλάδα δεν είχε διαψευσθεί ένα σχέδιο Β για το Grexit, το οποίο στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε;