Απόκριες εν όψει, για τρίτο χρόνο μασκαρεμένοι, με την… άδεια (πιο σωστά, την κρατική προσταγή) της κυβέρνησης, λόγω πανδημίας – ας ελπίσουμε ότι θα είναι η τελευταία… Πριν προκύψει, το μασκάρεμα ήταν συνδεδεμένο με αποκριά ή ληστείες, ενώ μεγάλη πέραση είχε (και εξακολουθεί να έχει) ως... κοσμητικό επίθετο: μασκαράς! Και ιδού τώρα, όπως προαναφέρθηκε, το μασκάρεμα έχει επιβληθεί ως προστατευτικό μέσο, με παραλλαγές ωστόσο που το εμφανίζουν, καθώς η νόσος διαρκεί, ως… μοδάτο αξεσουάρ, ενώ ευνοεί και το αξύριστο ή γενικώς απεριποίητο πρόσωπο.
Και να ήταν μόνο η μάσκα... Είναι και οι συνάξεις, που λόγω πανδημίας έχουν απαγορευτεί ή περιορίζονται (με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες), οι εναγκαλισμοί, τα πάρτι, οι χαιρετούρες, οι ασπασμοί – που έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, δίνονταν στον αέρα: φιλάκια!
Αγρια ήθη
Φίλος, που στα χρόνια της δικτατορίας είχε βρεθεί στη Γαλλία, είχε σοκαριστεί με κάποιο νεαρό ζευγάρι που είδε να φιλιέται περιπαθώς στο μετρό, παρουσία αδιάφορων συνταξιδιωτών – «Σόδομα και Γόμμορα!» σκέφτηκε. Και πώς να μην το δει έτσι, όταν είχε αφήσει μια Ελλάδα όπου ίσχυαν ακόμη (ας τα ξαναθυμίσω) τα εγκλήματα «για λόγους τιμής». Εκανε κάποιος έρωτα με μια κοπέλα, έτσι και δεν τη στεφανωνόταν είχε να κάνει με το κουμπούρι ή το μαχαίρι του πατέρα ή του αδελφού της... ατιμασμένης (αλλιώς «δεν είχαν μούτρα» να βγουν στην κοινωνία οι άνθρωποι!).
Πήγαινε κάποιο ζευγάρι σε πάρτι ή σε οποιαδήποτε σύναξη, θέατρο ή κινηματογράφο, ο συνοδός ήταν απαραίτητα αδελφός ή αρραβωνιαστικός... Αδιάψευστη μαρτυρία τα τραγούδια και οι κινηματογραφικές ταινίες της εποχής (ό,τι, εννοείται, δεν ενοχλούσε την άγρυπνη κυρίαρχη άρχουσα τάξη). Ειδικότερα την περίοδο της αποκριάς φούντωναν οι «αγκαλιαστοί» χοροί, με κυρίαρχα το τανγκό και το βαλς, καθώς ευνοούσαν το φλερτ (το κοινώς λεγόμενο «ψηστήρι»), και όπου ενίοτε λέγονταν τα πάντα εκτός από αυτό που σκέφτονταν οι χορευτές.
Να προστεθεί και το γεγονός ότι πολλοί αποκριάτικοι χοροί χαρακτηρίζονταν κοσμικοί (μεταξύ αυτών και ο χορός –περασμένο μεγαλείο!– των Συντακτών, των δημοσιογράφων δηλαδή, που συνοδευόταν με το ετήσιο πασίγνωστο Λαχείο Συντακτών, το οποίο έφτανε να μοιράζει στους τυχερούς ακόμα και ολόκληρες πολυκατοικίες!). Χοροί που απαιτούσαν κομψό ντύσιμο, με κυρίαρχο το παπιγιόν, για τους άντρες, και μοδάτο (και συνακόλουθα πανάκριβο) φόρεμα για τις γυναίκες. Ηταν άλλωστε η εποχή όπου το ντύσιμο, το Ι.Χ., η κατοικία, η μάρκα των τσιγάρων, των ξυριστικών (να προσθέσω και το πολιτικό φρόνημα, που δηλωνόταν από την εφημερίδα που διάβαζε κάποιος) κ.λπ. συγκροτούσαν την όλη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση του πολίτη.
Στην άλλη όχθη
Ωσπου, γύρω στο 1960, με την ταχύτητα που καταφτάνουν, υιοθετούνται και αφομοιώνονται τα καλά και τα πιο… χαλαρά σ’ αυτό τον μακάριο τόπο (ας είναι καλά, εν προκειμένω, ο ξένος κινηματογράφος και η τηλεόραση) σαλτάραμε στην άλλη όχθη, με κυρίαρχο το ροκ, σε όλες τις συμπεριφορές: ήθη (παρθενίες, «τι ώρα είναι αυτή που βγαίνεις και επιστρέφεις;»), ένδυση, διασκέδαση, διατροφή... Στο θέμα της ψυχαγωγίας ειδικότερα, πάνε οι ελληνικοί χοροί που ξέραμε (σώζονται κυρίως σε κάποιες τοπικές γιορταστικές εκδηλώσεις –εδώ ή στο εξωτερικό– όπου ελληνισμός) και οι αγκαλιές. Κυριαρχούν οι μοναξιάρικοι με τα υψωμένα χέρια (λες και υπάρχει κάποια απειλή), με αδιαπραγμάτευτο «συνομιλητή» –άμα λάχει– ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι, όπου εμπιστευόμαστε όλα τα προβλήματα…
Καλές αποκριές, εν πάση περιπτώσει (με ή χωρίς καρναβάλια), και, στη συνέχεια, καλή Σαρακοστή. Και να τελειώσει κάποτε ο ατέλειωτος χειμώνας – που είναι πιο κοντά στη διαχρονική καθημερινότητά μας…
Στο πλαίσιο
Κατ’ αρχάς είναι ο όγκος του –σε μεγάλο σχήμα– και οι 675 εικονογραφημένες σελίδες του, με τον Αδαμάντιο Κοραή στο εξώφυλλο, που εντυπωσιάζουν. Και βέβαια, κυρίως, το περιεχόμενό του. Τίτλος, «Η Πνευματική Πορεία του Γένους» και υπότιτλος «Με όχημα το χειρόγραφο και το έντυπο βιβλίο». Συγγραφέας ο Κ. Σπ. Στάικος, γνωστός πνευματικός ερευνητής και δημιουργός σημαντικών βιβλιοθηκών. Το πιο εντυπωσιακό, ωστόσο, διευκρινίζεται από τον ίδιο στον πρόλογο του εν λόγω πονήματος: «Πρόκειται για τον τέταρτο και τελευταίο τόμο με το αυτό περιεχόμενο». Χρόνο και διάθεση να το απολαμβάνεις...
«Ο εγκλεισμός και οι επιπτώσεις του Covid-19 ανέστειλαν, όπως ήταν φυσικό, την παραγωγή και την εμφάνιση του περιοδικού τους μήνες που μεσολάβησαν», αναφέρεται σε προλογικό σημείωμα του –παρ’ όλα αυτά– νέου τεύχους του πολιτιστικού περιοδικού «Το Δέντρο», που αντέχει και κυκλοφορεί επί 43 χρόνια! Ενα τεύχος 223 σελίδων με αξιοδιάβαστα κείμενα Ελλήνων και ξένων, ζώντων και τεθνεώτων, συγγραφέων. Και συνάμα: σχέδια, κριτικές, αναγνώσεις.
Αφιερωμένο στον θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη - 100 χρόνια από τη γέννησή του το νέο τεύχος του περιοδικού «Μετρονόμος». «Υπήρξε ο σπουδαιότερος συγγραφέας του νεοελληνικού θεάτρου, πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Μια εξίσου σημαντική του πλευρά είναι και του στιχουργού και μ’ αυτή θα ασχοληθούμε στις σελίδες που ακολουθούν», γράφει στο editorial ο Θ.Σ. Αλλά, βεβαίως, το τεύχος δεν εξαντλείται μόνο με το αφιέρωμα στον Καμπανέλλη.
Στερνό αντίο στη Μαριανίνα Κριεζή, στιχουργό, πολύτιμη συνεργάτρια, επί Μάνου Χατζιδάκι, στο ραδιοφωνικό Τρίτο Πρόγραμμα, στην περίφημη «Λιλιπούπολη», οργανώτρια εκπομπών, συγγραφέα βιβλίων για παιδιά. Και, κυρίως, άνθρωπο σεμνό, διακριτικό, αγαπητό.
ΚΑΙ… Φιλάθλιοι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας