«Μας βρίσκουν σε ένα πάρκο με την αδελφή μας, έχοντας προηγουμένως χορέψει κάτω από τ’ αστέρια, μας βρίσκουν στο πάτωμα της κουζίνας, πεσμένες κάτω στη σκάλα, ξεβρασμένες σε κάποια ακτή. Μας βρίσκουν σε χώρους στάθμευσης, στην άκρη ενός δρόμου, σε έναν ρηχό τάφο. Μας βρίσκουν στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόμο, στο δάσος, σε μια παραλία, στις γραμμές του τρένου. Μας βρίσκουν στριμωγμένες σε σακούλες, βαλίτσες, ντουλάπια, καταψύκτες. Μας βρίσκουν τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι φίλοι μας, οι εραστές μας, οι συνάδελφοί μας, κάποιος περαστικός ξένος, ο κοινωνικός λειτουργός μας, η αστυνομία. Μας βρίσκουν άνθρωποι που ποτέ πια δεν θα είναι ίδιοι. Και ίσως ήμασταν πάντα με αυτούς τους ανθρώπους και δεν χρειάζεται να μας βρουν. Ισως έχουμε χαθεί για χρόνια. Μερικές φορές δεν μας βρίσκουν ποτέ. Κάποιες φορές μπορεί να μας αναγνωρίσουν, άλλες πάλι όχι. Είμαστε μαύρες, λευκές, μιγάδες. Μας αναγκάσαν να έρθουμε ή ίσως ήμασταν πάντα εδώ...».
Feminicide Census, στη μνήμη της Μπιμπάα Χένρι και της Νικόλ Σάλμαν
Tην πρώτη φορά που το απαίτησε, κάποιοι συντηρητικοί συνάδελφοί της αιφνιδιάστηκαν και τη θεώρησαν γραφική. Εδώ και εννέα χρόνια η βουλεύτρια των Εργατικών, Τζες Φίλιπς, κάθε χρόνο κοντά στην 8η Μαρτίου, την Ημέρα της Γυναίκας, όταν κάποιοι πολιτικοί υπόσχονται πολλά με μεγαλόστομες διακηρύξεις, εκείνη ζητά από το προεδρείο της Βουλής των Αντιπροσώπων του Ηνωμένου Βασιλείου να της δοθούν λίγα λεπτά περισσότερα για την τοποθέτησή της. Τόσα ώστε να μπορεί και να διαβάζει τα ονοματεπώνυμα των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας που δολοφονήθηκαν από άντρες. Συνήθως σε μια σχεδόν άδεια αίθουσα, με παρόντες μόνο δυο-τρεις άντρες βουλευτές, εκείνη επιμένει πως «το να διαβάζουμε τα ονόματα των δολοφονημένων γυναικών για να καταγραφούν είναι ο μόνος τρόπος να περιληφθούν στα τεκταινόμενα αυτής της χώρας, γιατί οι ζωές τους έχουν σημασία».
Σήμερα πλέον που μετά τη νίκη των Εργατικών του Κιρ Στάρμερ τον Ιούλιο η Τζες Φίλιπς είναι υφυπουργός Εσωτερικών με αρμοδιότητα τα θέματα Ασφάλειας και Βίας κατά των Γυναικών, δηλώνει πως «τα επίπεδα βίας κατά των γυναικών και κοριτσιών στη χώρα μας είναι απαράδεκτα και η κυβέρνηση θα τα αντιμετωπίσει ως την κατάσταση εθνικής έκτακτης ανάγκης που είναι», ανακοινώνοντας και ένα φιλόδοξο σχέδιο για να μειωθούν τα κρούσματα έμφυλης βίας κατά 50% σε μια δεκαετία.
Η ανάγνωση της Φίλιπς περιλαμβάνει κάπου 142 ονόματα γυναικών, όσες είναι οι γυναικοκτονίες που κατά μέσο όρο γίνονται ετήσια από το 2009 ώς το 2023, σύμφωνα με την οργάνωση Feminicides Census: δηλαδή, κάθε τρεις μέρες μία γυναίκα δολοφονείται από έναν άντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου επιπλέον μία στις τέσσερις γυναίκες υφίσταται οικογενειακή βία.
Τα στοιχεία που αποκάλυψε το καλοκαίρι η πρώτη εθνική ανάλυση των επιπέδων βίας κατά γυναικών και κοριτσιών (ΒΚΓΚ) που έκανε το Εθνικό Συμβούλιο Αρχηγών της Αστυνομίας (NPCC) έδειξαν μια ασύλληπτη πραγματικότητα με αποκαρδιωτικές στατιστικές. Τόσο ακραία που οι αστυνομικές αρχές θεωρούν ότι αυτή η βία πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως η τρομοκρατία, δημιουργώντας εθνικά κέντρα συντονισμού και πιο στοχευμένη εκπαίδευση και απεύθυνση.
Στην Αγγλία και την Ουαλία τα κρούσματα έμφυλης βίας αυξήθηκαν κατά 37% την τελευταία πενταετία, με τα θύματα να φτάνουν πλέον τα 2 εκατομμύρια γυναίκες (μία στις δώδεκα) και τους θύτες (ένας στους είκοσι) να είναι όλο και νεότεροι ηλικιακά. Αυτό ισοδυναμεί με κατά μέσο όρο 3.000 τέτοιες επιθέσεις κατά γυναικών και κοριτσιών κάθε μέρα. Εγκλήματα όπως η καταδίωξη, η παρενόχληση, η σεξουαλική επίθεση και η οικογενειακή βία αποτελούν πλέον το 20% των καταγεγραμμένων εγκλημάτων στην Αγγλία και την Ουαλία. Και ένα 20% των παιδιών (το ένα στα πέντε) ζει με έναν ενήλικα που ασκεί ενδοοικογενειακή βία. Ολα αυτά, όπως επισημαίνει η έκθεση, «είναι εκτιμήσεις με επιφύλαξη καθώς ξέρουμε πόσο δεν καταγράφονται αυτά τα εγκλήματα και συχνά εμείς βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου».
H βία των αντρών κατά των γυναικών είναι η βασική αιτία πρόωρου θανάτου των γυναικών παγκοσμίως, τονίζει η οργάνωση Feminicide Census. Στο Ηνωμένο Βασίλειο μία στις έξι ανθρωποκτονίες πλέον σχετίζονται με οικογενειακή κακοποίηση και βία, μια πραγματικότητα που οδηγεί κάπου τρεις γυναίκες να αυτοκτονούν κάθε εβδομάδα. Σύμφωνα με την οργάνωση, το 53% των δολοφονημένων γυναικών έχασαν τη ζωή τους από νυν ή πρώην συντρόφους. Και το 57% από αυτές σκοτώθηκαν όταν θέλησαν να χωρίσουν ή εγκατέλειψαν βίαιους άντρες, όπως λέει μία από τις ιδρύτριες της ομάδας Killed Women, η Τζούλι Ντίβι της οποίας η κόρη δολοφονήθηκε με 49 μαχαιριές. «Η κόρη μου θέλησε να χωρίσει από τον σύντροφό της και εκείνος τέλειωσε με τη ζωή της, και με τη δική μας που ρήμαξε».
Το 12% των θυμάτων γυναικοκτονίας ήταν νεότερες των 25 ετών και το 24% ήταν μεγαλύτερες των 66. Το 74% δολοφονήθηκε στο σπίτι του, κατά 52% με κάποια αιχμηρό αντικείμενο και κατά 17% με τον δράστη να τις γρονθοκοπεί και να τις κλοτσά μέχρι θανάτου. Αν κάτι λέει για τον τρόπο δράσης (ή αδράνειας) των Αρχών, είναι το γεγονός ότι το 68% αυτών των αντρών είχαν ιστορικό βίας κατά γυναικών ή τελούσαν υπό ασφαλιστικά μέτρα.
Ισως το πιο ανησυχητικό είναι πως το 41% των κοριτσιών 14-17 ετών έχει βιώσει κάποια μορφή βίας από τον σύντροφό τους και τα κρούσματα με δράστες ανήλικους έχουν αυξηθεί κατά 55,6%. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η δυσοίωνη τάση να είναι οι νέοι 16-19 ετών η ταχύτερα αυξανόμενη ομάδα δραστών αλλά και θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
Ενας βασικός παράγοντας που έχει συμβάλει σε αυτό είναι η «ριζοσπαστικοποίηση» των νέων από ακραίους αντιδραστικούς μισογύνηδες influencers και από εξτρεμιστικό περιεχόμενο σχετικά με τις έμφυλες σχέσεις και την υπεροχή των αντρών. «Η μισογυνία είναι εγγενής στον τρόπο σκέψης και δράσης που βρίσκεται πίσω από αυτού του τύπου τα εγκλήματα, πίσω από αγόρια που μεγαλώνουν με τη βία και τη χρησιμοποιούν».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας