-Πως ξεκίνησε η σύλληψη της ιδέας για την παράσταση «Ερρίκος στον κύβο»;
Πρώτα ήρθε η γνωριμία μου με τα έργα του Σαίξπηρ Ερρίκος ΙV, εκεί συνάντησα τον διάδοχο και πρίγκιπα Χαλ, και σ’ αυτός ο άστατος και αντιφατικός χαρακτήρας έδωσε μορφή σε ερωτήματα που με απασχολούσαν για καιρό: Κατά πόσο η φιλοδοξία μπορεί να μας αλλάξει; Είμαστε ικανοί να προδώσουμε τα πιστεύω μας τις ιδέες μας, τους ανθρώπους μας και τους εαυτούς μας τους ίδιους στο βωμό της εξουσίας; Και ένιωσα ότι ο Σαίξπηρ μας δίνει τον λόγο και τον τρόπο να μιλήσουμε για αυτό που μας καίει.
-Μιλήστε μας για την θεατρική ομάδα Επτάρχεια…
Ξεκινήσαμε από το Ωδείο Αθηνών, είμαστε συνάδελφοι φίλοι συμμαθητές και μας ενώνει η αγάπη μας για το θέατρο και η ανάγκη μας να μοιραστούμε ιστορίες, εμπειρίες, η ανάγκη μας να μιλήσουμε για ότι μας καίει. Από το 2018 και με την στήριξη πάντα του δασκάλου μας Αργύρη Ξάφη προσπαθούμε να γίνουμε συνεχιστές και συνδιαμορφωτές της Ομάδας ΕΠΤΑΡΧΕΙΑ που δημιουργήθηκε από την τρομερή κομπανία του Θεάτρου ΑΜΟΡΕ. Μέχρι σήμερα έχουμε ανεβάσει τις παραστάσεις: ‘’Έτσι πεθαίνουμε’’ σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη ‘’Γενική Πρόβα Αυτοκτονίας’’ σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Κοντού και ‘’Βάκχαι: Μια συλλογική αφήγηση’’ σε σκηνοθεσία Γιώργου Δικαίου και Εμμανουήλ Κοντού.
-Η παράσταση γίνεται σ’ ένα μεσαιωνικό μπαρ, πως στήθηκε;
Η παράστασή μας στήθηκε με οδηγό τη συλλογική αφήγηση. Έμπνευσή μας οι αφηγήσεις των ομηρικών επών και των μεσαιωνικών βάρδων, όπου οι ιστορίες εμπλουτίζονται από τον κόσμο που τις ακούει. Θέλουμε να μην διαχωρίζεται το κοινό από τους ηθοποιούς, στόχος μας είναι ο κόσμος που θα έρθει να νιώσει θαμώνας της ταβέρνας μέρος της παρέας του πρίγκιπα Χαλ και του εμβληματικού Φάλσταφ, όχι απλός παρατηρητής αλλά κομμάτι της ιστορίας.
-Η σκηνοθεσία είναι για σας κάτι που ήρθε για να μείνει;
Υπήρξε μια μαγική στιγμή, όπου αυτό που ήθελα να πω, να εκφράσω, να μοιραστώ εκφράστηκε απόλυτα από ένα κείμενο που με γοήτευσε. Αν τέτοιες μαγικές στιγμές βρεθούν ξανά στο δρόμο μου, η σκηνοθεσία είναι κάτι που θα μείνει.
-Στον Ερρίκο ο Σαίξπηρ περιγράφει μεταξύ άλλων την ακόρεστη δίψα για εξουσία, πως αυτό συνομιλεί με το σήμερα και την εποχή μας;
Στο σήμερα είδα ανθρώπους που θυσιάζουν τις ιδέες τους, τα πιστεύω τους, που προδίδουν τους ανθρώπους τους, που έσβησαν την μνήμη τους και τους πρότερους εαυτούς τους, όλα στο βωμό της εξουσίας και της φιλοδοξίας και το χειρότερο, όλα αυτά κάτω από το μανδύα του κοινού καλού. Ήταν όσα βλέπω τώρα που βρήκαν εκφραστή τους τον Σαίξπηρ. Η δίψα για εξουσία δεν είναι φαινόμενο του τότε, δεν είναι φαινόμενο του τώρα, είναι διαχρονικά η αχίλλειος πτέρνα μας.
-Βλέπετε στον πρίγκηπα Χάρι έναν ήρωα τραγωδίας;
Ο πρίγκιπας Χάρι είναι ένας άνθρωπος, ένα παιδί που βρίσκεται μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι, τελικά θα προδώσει τους ανθρώπους του, θα προδώσει το επαναστατικό του πνεύμα, όλα στον βωμό των απαιτήσεων της κοινωνίας, της φιλοδοξίας και της δίψας για εξουσία. Ποιο το κόστος; Υπήρξε άραγε δίλλημα ή η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο Σαίξπηρ δεν απαντά σ’ αυτά τα ερωτήματα. Στα δικά μου μάτια οι ήρωες της τραγωδίας είναι οι άνθρωποι που πίστεψαν σε εκείνον και προδόθηκαν. Ξεχωρίζω τον Φάλσταφ, ο οποίος όπως θα μάθουμε στο επόμενο έργο του Σαίξπηρ Ερρίκος V, θα πεθάνει μόνος προδομένος από ραγισμένη καρδιά.
-Γράφετε πως τα τελευταία χρόνια μάς ανάγκασαν να επιστρέψουμε σε κάτι πυρηνικό, θέλετε να μας πείτε τι εννοείτε;
Σε μία στιγμή που η μοναχικότητα κέρδιζε έδαφος ενάντια του μαζί ήρθε μια πολύ άγρια συνθήκη που μας ανάγκασε να λαχταρήσουμε την επαφή. Μέσα στον αναγκαστικό μας εγκλεισμό είδα ανθρώπους να αφήνουν τα κινητά, να κλείνουν τις οθόνες και να αναζητούν την επαφή. Εξαντλήσαμε όλη μας την εφευρετικότητα για να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας. Αναζητήσαμε το μαζί. Αυτό για μένα είναι ο πυρήνας μας το πως σχετιζόμαστε, πως αγαπάμε, πόσο ανάγκη έχουμε ο ένας τον άλλο.
-Με ποιες προκλήσεις έρχονται αντιμέτωποι σήμερα οι νέοι ηθοποιοί τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση;
Βιώνουμε τα τελευταία χρόνια μια διαρκή υποτίμηση της δουλειάς μας, προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε χομπίστες αλλά εργαζόμενοι. Υπάρχει φόβος και υπάρχει ανασφάλεια. Και ωστόσο επιμένουμε γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε, γιατί πιστεύουμε ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν. Και αυτή νομίζω είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, να είμαστε εδώ σε πείσμα των καιρών.
-Υπάρχει μια φράση του Σαίξπηρ στην παράσταση που θα θέλατε να «πάρουν» μαζί τους οι θεατές φεύγοντας από την παράσταση, και αν ναι για ποιους λόγους η συγκεκριμένη;
‘’ΦΑΛΣΤΑΦ
Σίγουρα θα με καλέσει να μιλήσουμε κατ’ ιδίαν·
Απλά έτσι πρέπει να δείχνει τώρα στον υπόλοιπο κόσμο.
Θα με καλέσει όταν πέσει η νύχτα.’’
Γιατί σ’ αυτή την φράση υπάρχει η συγκινητική προσπάθεια να πιστέψουμε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας