Φόβος, πλεονεξία, έρωτας, εγωισμός, ματαιοδοξία. Πόσο ανθρώπινες ιδιότητες και πόσο καταστροφικές όταν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός καίγοντας όποιον ληστρικά την πλησιάζει. Η δραματική όσο και τρομακτική ιστορία του Μακμπέθ και της Λαίδης Μακμπέθ φαντάζει σαν μια παραβολή που ακόμη προειδοποιεί όσους ανθρώπους γοητεύονται από τη σειρήνα της εξουσίας πιο πολύ από όλες τις αξίες της ζωής.
Η παράσταση που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης υπογράφοντας και τη μετάφραση, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρη σε μια εκλογική συγκυρία - θα παίζεται μέχρι τις 11 Ιουνίου στο Ιδρυμα Κακογιάννη. Φωτίζει την ψυχοσύνθεση των δύο ηρώων τη στιγμή πριν από το τραγικό τέλος και μέσα από τον ποιητικό λόγο εστιάζει στην ουσία της ιστορίας αναγκάζοντας τον άνθρωπο να κοιτάξει στον καθρέφτη και να αντικρίσει όχι το είδωλό του αλλά τη γυμνή αλήθεια της ψυχής του. Λειτουργεί όμως και σαν ένα σήμα κινδύνου για τους εξουσιαζόμενους φιλοδοξώντας να ξορκίσει τον εφησυχασμό τους.
Πώς βλέπει το αριστούργημα του Σέξπιρ όμως ο σκηνοθέτης Δημήτρης Γκουτζαμάνης; «Είναι ένα έργο», λέει, «του οποίου η ιστορία και η πλοκή με γοητεύουν και θεωρώ πως είναι επίκαιρο καθώς τα νοήματα που φέρει είναι διαχρονικά κι επίκαιρα. Αφορά τη ματαιοδοξία του ανθρώπου, φωτίζει τη σχέση ενός ζευγαριού και το πώς ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον και είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό, καθώς τοποθετεί τους θεατές απέναντι από όλους όσοι θέλουν να τον εξουσιάσουν».
● Ποια πτυχή του φωτίζετε περισσότερο;
Σκοπός της παράστασής μας είναι να φωτιστούν και να αναδειχτούν όλες οι πτυχές του έργου. Θεωρώ πως επικεντρώνομαι λίγο παραπάνω στο πώς ο εξουσιαστής είναι απέναντι από τον εξουσιαζόμενο άσχετα με το αν είναι καλός ή κακός (βλ. Μακμπέθ-Μάλκολμ). Σημασία έχει ότι εμείς ως εξουσιαζόμενοι εξαρτιόμαστε από την εκάστοτε εξουσία και οφείλουμε να έχουμε τον έλεγχό της και να μην εφησυχάζουμε.
● Αν ήταν μετεκλογικό ή προεκλογικό σχόλιο ο «Μακμπέθ» ποιο θα ήταν αυτό;
Θεωρώ πως αφορά κυρίως την περίοδο της διακυβέρνησης. Βλέπουμε ότι για την κατάκτηση της εξουσίας από την πλευρά του εξουσιαστή δεν υπάρχει κανένας ηθικός φραγμός. Αυτό που έχει νόημα για τον θεατή, καθώς βρίσκεται στην πλευρά του εξουσιαζόμενου, είναι να μην αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις αυτών που τον κυβερνούν. Οπότε τελικά είναι μετεκλογικό το σχόλιο.
📌 Πληροφορίες: «Η τραγική ιστορία των Μακμπέθ» του Ουίλιαμ Σέξπιρ. Μετάφραση-διασκευή από το πρωτότυπο-σκηνοθεσία: Δημήτρης Γκουτζαμάνης. Σκηνική επιμέλεια: Κρίστη Παπαδοπούλου. Πρωτότυπη μουσική: Αλκης Κυρτσόγλου. Σκηνογραφία: οι γλύπτες Ανδρέας Καλακαλλάς, Στέλιος Παναγιωτόπουλος. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Κοστούμια: 509 io landi. Ερμηνεία: Δημήτρης Γκουτζαμάνης (Μακμπέθ), Ναταλία Κηρύκου, Κρίστη Παπαδοπούλου (Λαίδη Μακμπέθ- διπλή διανομή). Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος). Εισιτήρια 5-12€ (κανονικό) στα ταμεία του Ιδρύματος τηλ. 210-3418550 (μόνο με ηλεκτρονική πληρωμή) και ticketservices.gr online (εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου - τηλεφωνικά: 210-7234567).
