«Συνάντησέ με... στην έξοδο», ένα έργο με έμπνευση την ποίηση του Θ. Αγγελόπουλου

ΘΕΑΤΡΟ 03.06.23 15:30

Ιωάννα Σωτήρχου

Ένα ποίημα ήταν η αφετηρία για το έργο της Ειρήνης Δράκου «Συνάντησέ με στην... έξοδο».

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία, αλλά δε μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.

Είμαι επισκέπτης.

Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά..

Κι έπειτα, δε μου ανήκει.

Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".

Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου, είχα πει κάποτε με υπεροψία.

Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε.

Ότι δεν έχω, καν, όνομα.

Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο.

Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάζω. Ξεχάστε με στη θάλασσα.

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.»

Είναι αυτό το ανέκδοτο ποίημα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, γραμμένο το 1982, που μετασχηματίστηκε σε έργο λίγο πριν τη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητας, το 2019 και ολοκληρώθηκε μέσα στην καρδιά της νέας εποχής που έφερε η πανδημία. «Λίγο πριν την έξοδο από αυτό το 'σκοτεινό σύννεφο' όπου δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα, προέκυψε και η παράσταση με τίτλο, σαν ραβασάκι και υπόσχεση για ένα κρυφό ραντεβού με τους επιζήσαντες εαυτούς μας, "Συνάντησε με στην Έξοδο"» λέει η ίδια.

Την υπόθεσή του εξηγεί η ίδια: «Ο ήρωας, ένας σύγχρονος Άμλετ, ο Α. ο Δεύτερος, ένας άνθρωπος 'δίχως πρόσωπο' σαν ένας σύγχρονος ακτιβιστής χάκερ, πηγαινοέρχεται νευρικά στους σκοτεινούς διαδρόμους του ερειπωμένου ξενοδοχείου EUROPA, επαναλαμβάνοντας εμμονικά 'Έχουμε Πόλεμο΄.

»Στο πολυτελές ξενοδοχείο επικρατεί αναβρασμός και πυρετώδεις προετοιμασίες για το γάμο του θείου του και νέου ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου No-body με την 'μυτερούλα'. Ο Α. βιάζεται θέλει να παρουσιάσει στο αποψινό πάρτι του γάμου το έργο 'Ηλέκτρα', μια ταινία ως γαμήλιο δώρο για τους γάμους της μητέρας του με τον θείο του.

»Ταυτόχρονα μια τρομερή επιδημία, σαν ένα σύννεφο από μαύρα πουλιά, σκεπάζει την πόλη κι ένα περιπλανώμενο τσίρκο που καταφθάνει από μακριά, κατασκηνώνει στην πίσω αυλή του μεγάλου ξενοδοχείου. Μέλος αυτού του τσίρκου η Ηλέκτρα. Μια ηθοποιός που πάσχει από αμνησία και που στο κάλεσμα του Α. για μια 'Ελληνίδα ηθοποιό, άγαμη χωρίς υποχρεώσεις, ικανή για φόνο', εμφανίζεται την ημέρα της μεγάλης γιορτής στην είσοδο του ξενοδοχείου».

Συνιδρύτρια το 2007 με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίκο της ομάδας ΑΣΙΠΚΑ η ηθοποιός Ειρήνη Δράκου επιχειρεί την ανορθόδοξη αλλά και «φυσική» όπως θεωρεί συνάντηση στη σκηνή αυτών των δύο αναγνωρίσιμων μύθων της παγκόσμιας δραματουργίας, του Άμλετ και της Ηλέκτρας. Στη μετεγγραφή της αξιοποιεί «την από γραφής απενοχοποιημένη και κωμικοτραγική συνθήκη του θεάτρου μέσα στο θέατρο» και εξηγεί: «Τα μαύρα πρόβατα της μεγάλης μας οικογένειας δημιουργούν μια παράσταση, σαν ένα παλιό 'μπουλούκι' που έφτασε απόψε στην πόλη σας, αναζητώντας μια σύγχρονη γλώσσα για να μιλήσουν για το εδώ και το τώρα. Ενάντια στη σύγκρουση των Πολιτισμών, εκείνος δυτικός κατοικίδιος και σύγχρονος, εκείνη έρχεται απ' έξω από την Ανατολή και το δρόμο. Εκείνος έχει όνομα δεν έχει πρόσωπο, εκείνη έχει πρόσωπο δεν έχει όνομα.

»Μετακυλούν διαρκώς σε διαφορετικούς ρόλους, μεταμορφώνονται, σε μια παράσταση στοιχειωμένη από διαφορετικούς κόσμους και διαδρομές... Με αφετηρία την κοινή μας καταγωγή και σημείο συνάντησης, την αναζήτηση της ποιητικής ματιάς, μιας νέας γλώσσας, την επιστροφή στο Σώμα...».

Το 2014 η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ οδηγήθηκε στην ανάγκη δημιουργίας μιας αποκεντρωμένης θεατρικής Ομάδας με βάση την Άνδρο, της «Άϋλα» που είναι ένα Κέντρο Παραστατικών Τεχνών για την εξέλιξη της έρευνας επίσης στην αρχιτεκτονική και το περιβάλλον ενώ προστέθηκε στην ομάδα ο ηλεκτρολόγος – μηχανικός Ευάγγελος Παπαδάκης. Εκεί έκανε πρεμιέρα το περασμένο καλοκαίρι το έργο που ολοκληρώνεται με δύο παραστάσεις, την αποψινή στις 9μμ και την αυριανή στις 8μμ, στο Θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Θησείο).