Ο πολιτισμός είναι εκείνος που μπορεί να ενσωματώσει με τρόπο καθοριστικό το άτομο στην κοινωνία, σύμφωνα με όσα αναφέρουν στις μελέτες τους οι εκπρόσωποι της Σχολής της Φρανκφούρτης - γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η κοινωνία, αλλά και το άτομο, να αναπαραστήσουν τις δημιουργικότερες μορφές που υπάρχουν εντός τους. Με αποτέλεσμα να υπάρχει υψηλή νοηματοδότηση στον τρόπο που η Τέχνη απεικονίζεται ως κριτική αναπαράσταση του κοινωνικού, αλλά κι ως αποτέλεσμα του δημιουργικού που υπάρχει μέσα στους ανθρώπους.
Για τους εκπροσώπους της Σχολής, η Τέχνη παραγκωνίστηκε, η θέση της και ο κεντρικός της ρόλος απομειώθηκαν, με αποτέλεσμα να αποκτήσει καθολικό και κανονιστικό περιεχόμενο η βιομηχανία τού μαζικού πολιτισμού. Δηλαδή η κατάσταση που αναδύει για τον άνθρωπο μια εντύπωση ασφάλειας για έλεγχο του υποκειμένου στη ζωή του. Που όμως είναι ρητά ψευδές. Χαρακτηριστικό υποκατάσταστο που μπορεί να δημιουργήσει ασφάλεια σε ένα τέτοιο ψευδές πλαίσιο είναι τα ζώδια και όλα εκείνα τα τυποποιημένα πολιτιστικά προϊόντα που είναι εύπεπτα - σίριαλ, σαπουνόπερες, χαμηλού επιπέδου μουσική και θέατρο, ό,τι τέλος πάντων αποτελεί προϊόν υποκουλτούρας αλλά, τελικά, κυριαρχεί.
Γι' αυτό είναι σημαντικό να υπάρξει ριζική αποσύνδεση της Τέχνης από τον τρόπο με τον οποίον αξιοποιείται εργαλειακά, προκειμένου να αποκτήσει ξανά την καθολική χειρονομία χειραφέτησης για την κοινωνία - με την κοινωνία και για την κοινωνία. Διαβάζουμε στον Μπαλζάκ ότι ο χρόνος είναι το μοναδικό πραγματικό κεφάλαιο των ανθρώπων με ευφυία. Με άλλα λόγια, αν είμαστε ευφυείς, ας μην χάνουμε άλλον τον χρόνο μας με προϊόντα χαμηλού επιπέδου, δημιουργημένα για να μας αποσυνδέουν από την πραγματικότητα, να καταπραΰνουμε τα κοινωνικά νεύρα μας, να αποδεχτούμε την κενότητα ως τρόπο ζωής.
Μια παράσταση που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, φωτίζει δηλαδή τον δρόμο που πρέπει να ακολουθεί η Τέχνη, είναι ο Χρυσός Δράκος και παίζεται αυτό το διάστημα στο Σύγχρονο θέατρο. Πέντε ηθοποιοί μεταμορφώνονται επί σκηνής σε 17 διαφορετικούς ανθρώπους μιας σύγχρονης πολυεθνικής κοινωνίας, στην κουζίνα ενός ταϊλανδο-κινεζο-βιετναμέζικου εστιατορίου. Το κείμενο είναι του Ρόλαντ Σιμελπφένιχ και αποτυπώνει τη φθορά τού δυτικού κόσμου που αργοπεθαίνει, αναδεικνύοντας τις ανθρώπινες σχέσεις, τη βία, τη μετανάστευση, το trafficking, την ανάγκη για επιβίωση. Ξεχωρίσαμε την παρουσία της εξαιρετικής Φωτεινής Παπαχριστοπουλου, σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο ηθοποιών, με σκηνοθεσία που είναι πολύ απαιτητική. Και διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Για κλείσιμο, ένας σύντομος διάλογος από το έργο (δυο αεροσυνοδών) που σκαλίζει μέσα μας την ανθρωπιά. «-Μια βάρκα γεμάτη ανθρώπους, δεν την βλέπεις; Δεν γίνεται να μην την βλέπεις. - Από 10 χιλιόμετρα ψηλά, πού την είδες; - Την είδα. Αν κάτι θέλεις να δεις, το βλέπεις». Το βλέπεις;
⌛INFO
Ο Χρυσός Δράκος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ματζιάρης
Παίζουν: Γιούλικα Σκαφιδά, Δημήτρης Αλεξανδρής, Χρήστος Σαπουντζής, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Στρατής Χατζησταματίου.
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00, Κυριακή: 18.30
Τιμές Εισιτηρίων:
Τετάρτη-Πέμπτη: Γενική Είσοδος 15€
Παρασκευή – Σάββατο - Κυριακή: Ζώνη Α: 20€, Ζώνη Β: 18€,
Άνεργοι – Πολύτεκνοι – Νέοι έως 25 χρονών - Φοιτητές - Άνω των 65: 15€ (στη Β Ζώνη)
Ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων (στο τηλέφωνο 210 3647200 και στο email info@olympiaculture.com)
Προπώληση: viva.gr
Σύγχρονο Θέατρο: Ευμολπιδών 45, Γκάζι
