«Οι απώλειες δικές μας, τα κέρδη δικά τους»

«Το έργο αφορά όλα τα παιχνίδια γύρω από τον πόλεμο και τη δημιουργία ενός νέου κράτους, το τι εστί εθνική ταυτότητα. Παρελαύνουν διάφορες διεθνείς πολιτικές προσωπικότητες, ο Κλίντον, η Ολμπράιτ, αλλά και του πολιτισμού που επίσης εμπλέκονται σε αυτά τα πολιτικά παιχνίδια, εξ ου και η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, που είναι Σέρβα, αλλά και η Μητέρα Τερέζα που ήταν Αλβανίδα. Τον αφορούν πολύ τα Βαλκάνια, το μπλέξιμο εθνοτήτων και γλωσσών και ανακαλύπτει κανείς κάποιες κοινές ιστορίες, που μας αγγίζουν όλους» μας λέει η σκηνοθέτρια του έργου και καλλιτεχνική διευθύντρια του 1927, Ακτίνα Σταθάκη.

• Οπως;

Πολλοί που έρχονται να δουν το έργο αναγνωρίζουν στοιχεία κοινά που υπάρχουν και στη χώρα μας. Τον απασχολεί η σχέση της βαλκανικής οικογένειας με την κεντρική Ευρώπη, το νεοαποικιακό βλέμμα που ρίχνει η Ευρώπη προς τα Βαλκάνια είναι πολύ φανερό στο έργο, και αφορά όλα τα Βαλκάνια -και εμάς. Επίσης είναι πολύ επικριτικός απέναντι στο ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς και την Ευρώπη, δεν αφήνει κανέναν στο απυρόβλητο. Και αρκετοί από τη γειτονιά και Αλβανοί που είδαν το έργο αυτό μας λένε πως βάλανε δύο λαούς να φαγωθούν μεταξύ τους στη βάση θρησκευτικών και γλωσσικών διαφορών και πόσο καταστροφικό ήταν αυτό εκατέρωθεν.

• Πικρή στερνή γνώση. Σε ποια βάση τα βάζει με τις μεγάλες δυνάμεις;

Αυτό το κρίνει ο καθένας. Τα βάζει με όλους καθώς μιλάει για τους νικητές και τους χαμένους σε αυτό τον πόλεμο, υπάρχουν όμως πάντα αυτοί που κερδίζουν στρατιωτικά, πολιτικά, πολιτισμικά και έτσι υπολογίζουν έναν πόλεμο γιατί έχουν να κερδίσουν και αυτοί που πάντα χάνουν, οι καθημερινοί άνθρωποι, αυτοί που έχουν ανάγκη, που γίνονται πρόσφυγες και μετανάστες. Υπάρχει πάντα μια διαλεκτική ανάμεσα σε ένα μεγάλο εθνικό αφήγημα είτε δημιουργείται από μια κυβέρνηση, είτε από μια αμερικανική - ευρωπαϊκή - θρησκευτική - πολιτική εξουσία και αυτό το βάζει πάντα σε αντήχηση με τις ιστορίες των μικρών ανθρώπων και πώς αυτοί βιώνουν το μεγάλο αφήγημα. Οπως ακούστηκε και με αφορμή τα Τέμπη, «οι απώλειες δικές μας, τα κέρδη δικά τους».

• Πόσο διαφορετική είναι η ανάγνωση του έργου υπό τη σκιά αυτού του γεγονότος;

Μπορεί να είναι σάτιρα, αλλά λέγονται τραγικά πράγματα σε σχέση με την απώλεια ανθρώπων και αυτό ήταν κάτι που το νιώσαμε.

Το έργο αναφέρεται στην έλλειψη δικαιοσύνης, τη διαρκή απουσία δικαιοσύνης και όλα αυτά, υπό το φως των γεγονότων, ενώ αναφέρονται σε μια άλλη χώρα ξαφνικά έγιναν εντελώς δικά μας. Οπως και αυτή η έμμονη ιδέα με τους ειδήμονες, ότι είναι πάντα κάποιοι άλλοι που ξέρουν καλύτερα και θα έρθουν να μας βάλουν σε τάξη και να μας σώσουν, υπάρχει στο έργο και θεωρώ ότι μας αφορά πολύ.

• Τελικά τι είπε στο τηλέφωνο η Μητέρα Τερέζα στον Μπιλ Κλίντον και πού ήταν η Μαντλίν Ολμπράιτ όταν έπεσε η πρώτη βόμβα στη Σερβία, όπως αναρωτιέστε στην παρουσίαση του έργου;

Δεν σας το αποκαλύπτω. Θα το δείτε στην παράσταση.

Ο χώρος τέχνης που άνοιξε τον Οκτώβριο του 2019 σε έναν ανακαινισμένο διαμέρισμα του 1927 στην Κυψέλη, εξ ου και το όνομά του, φιλοξενεί μικρής κλίμακας πολιτιστικά γεγονότα με στόχο τις διεθνείς ανταλλαγές και τον διάλογο ανερχόμενων καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. «Επιδιώκουμε να γίνεται εργαστηριακή δουλειά και να παρουσιάζουμε δουλειά που είναι ακόμη υπό εξέλιξη και αναπτύσσεται.

Να μην βλέπουμε μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Κι ακόμη σε ό,τι παρουσιάζουμε υπάρχει ένα κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο, είναι θεματικές που έχουν άμεση σύνδεση με αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία και αφορούν το τώρα» μας λέει η Ακτίνα Σταθάκη αναφέροντας δράσεις για τα δικαιώματα της φύσης και της Γης, ακόμη για την έννοια των συνόρων. Εχοντας την εμπειρία ενός φεστιβάλ προώθησης καλλιτεχνών της Μεσογείου στις ΗΠΑ το διάστημα που ζούσε στη Νέα Υόρκη, η θεατρολόγος ερευνήτρια συνεχίζει να ενδιαφέρεται για την ανταλλαγή σύγχρονης δραματουργίας ανάμεσα στις δύο ηπείρους. «Ενα θέμα είναι το πώς προσεγγίζουμε άλλες κοινότητες ανθρώπων που ζουν στην Αθήνα και ενδεχομένως δεν πηγαίνουν στο θέατρο. Για μας η απάντηση είναι να λέμε μια ιστορία που τους αφορά με έναν άμεσο και εύληπτο τρόπο. Το θεωρούν σημαντικό ότι ακούγεται η ιστορία τους...».

♦ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Χώρος τέχνης 1927 (Κυψέλης 35, 1ος όροφος, τηλ. 2114140970). Στην παράσταση παίζουν οι Αναστασία Κατσιναβάκη, Βιβή Πέτση, Αριάννα Χατζηγαλανού. Κάθε Σάββατο 9 μ.μ. και Κυριακή 7.30 μ.μ. μέχρι 2/4. Εισιτήρια 10-12€, προπώληση ticketservices.