Φαινομενικά είναι μια οικογένεια που λες και δεν την ταράζει τίποτα. Το κάποιας ηλικίας ζευγάρι που ζει μαζί με την αλκοολική αδελφή της συζύγου διατηρεί μια εύθραυστη συγκατοίκηση και ρουτίνα ποτισμένη με άφθονο αλκοόλ. Υπάρχει όμως οικογένεια χωρίς δυσκολίες και σχέση δίχως μυστικά;
Δεν χρειάζεται παρά η επίσκεψη ενός φιλικού ζευγαριού που έχει καταληφθεί από πανικό για να αποκαλυφθούν οι συμβιβασμοί που κρατούν την οικογένεια ενωμένη και η επιστροφή της κόρης στην οικογενειακή θαλπωρή μετά από ακόμη έναν αποτυχημένο γάμο, για να βγουν στην επιφάνεια τα τραύματα και τα συναισθήματα τα οποία καταπιέζονται ώστε να μη διασαλευτεί η επιφανειακή γαλήνη.
Μπορεί ο Εντουαρντ Αλμπι να έγραψε την «Ευαίσθητη ισορροπία» στον απόηχο της δολοφονίας του Κένεντι και μιας Αμερικής σε αναβρασμό, όμως τίποτα από αυτά δεν αγγίζουν τους ήρωες που ζουν περίκλειστοι στον μικρόκοσμό τους.
Κι όμως: δεκαετίες μετά η υπόγεια ένταση που διαπερνά το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο, διανθισμένο με το διαβρωτικό μαύρο χιούμορ του Αλμπι, αφήνει να διαφανεί η λαχτάρα για αποδοχή και αγάπη, ενώ η επιστράτευση της προστατευτικότητας για τους οικείους προκειμένου να κρατηθεί μακριά ο φόβος και η απειλή καθορίζει τα όρια της φιλοξενίας και της ανεκτικότητας, αποκαλύπτοντας τελικά το νοιάξιμο και την πολύτιμη ανάγκη της συντροφικότητας.
Αυτό το έργο επέλεξε να σκηνοθετήσει ο Αντώνης Αντωνίου για να γιορτάσει τα 40 χρόνια της Θεατρικής Σκηνής του, ένα έργο που αποκτά ιδιαίτερο συμβολισμό στην τρέχουσα συγκυρία της πανδημίας η οποία εισέβαλε ως φόβος και απειλή στη ζωή μας. «Είδαμε όλη αυτή την έκρηξη της βίας μετά τον εγκλεισμό λόγω της πανδημίας και σκεφτήκαμε αυτό το έργο, που έχει μέσα του όλες αυτές τις εντάσεις αλλά και απέραντη τρυφερότητα» μας λέει για την επιλογή του αυτή.
Και μέσα σε αυτές τις εντάσεις ο καθένας βρίσκει ένα κομμάτι του: το έργο τόσα χρόνια μετά καταφέρνει ακόμη να στήνει έναν καθρέφτη μπροστά στο κοινό, επιτρέποντάς του να αναγνωρίσει κάπου τον εαυτό του, να βιώσει ένα θραύσμα από τη δική του ζωή, όπως είπαν οι ίδιοι οι θεατές όταν ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής άνοιξε τη συζήτηση μαζί τους, επιζητώντας τις εντυπώσεις τους μετά το τέλος της παράστασης.
Σε αυτή την «Ευαίσθητη ισορροπία» μεταξύ της σκληρής αλήθειας και των κατά συνθήκη ψεμάτων της συνύπαρξης, μιας συνύπαρξης που αβίαστα φέρει σε πέρας ο καλοδουλεμένος θίασος επί σκηνής, σε ένα έργο που η οικειότητα έχει κάνει σχεδόν περιττές τις πολλές εξηγήσεις και ο λόγος είναι αποσπασματικός και συνάμα αποκαλυπτικός για τον εσωτερικό κόσμο που καταχωνιάζουμε χωρίς να αντικρίζουμε.
«Περάστε. Εδώ πνίγουμε τις αλήθειες μας χωρίς να ταράζουμε τα ήσυχα νερά» όπως ακούγεται κάποια στιγμή στο έργο, που αποζητά το ήρεμο λιμάνι μέσα στην αγωνία της πραγματικότητας.
Παίζουν οι ηθοποιοί Αντώνης Αντωνίου, Νατάσα Ασίκη, Στέλλα Παπαδημητρίου, Ηλίας Κατέβας, Ειρήνη Κονίδου, Ελένη Κούστα. Η μετάφραση είναι της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου και τα σκηνικά-κοστούμια του Νίκου Κασαπάκη.
📌 INFO: Θεατρική Σκηνή Αντώνη Αντωνίου, Νάξου 84, πλ. Κολιάτσου. Κάθε Παρασκευή-Σάββατο στις 9 μ.μ., Κυριακή στις 8 μ.μ. Τηλέφωνο: 210-2236890. Εισιτήρια 10 (μειωμένο)-15€.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας