Το «Αβυσσαλέο κτήνος» του Λόντον, για τη γενιά των ’80s

Τι έχει πραγματικά σημασία; Να είσαι νικητής με την αξία σου ή να περνιέσαι για άξιος επειδή έτσι σε παρουσιάζουν; Και η αξιοκρατία; Ερωτήματα που θέτει με σκληρό τρόπο το έργο «Αβυσσαλέο κτήνος» που έγραψε ο Τζακ Λόντον στην ωριμότητά του και παρουσιάζει η ομάδα Νοσταλγία, 10 ηθοποιοί και δύο μουσικοί.

Η πλοκή είναι απλή: Μια δημοσιογράφος έρχεται να ξεσκεπάσει τα παράνομα παιχνίδια που στήνει ένας μάνατζερ, χρησιμοποιώντας έναν άνθρωπο της φύσης, ένα αγρίμι. «Ωστόσο εμπεριέχει όλη τη λοντονική σκέψη, τη ζωή της φύσης που ασφυκτιά στον αστικό πολιτισμό, την Αλήθεια που δεν χρειάζεται κατασκευές για να γίνει πιστευτή, τον καπιταλισμό που τα σαρώνει όλα με ένα αδηφάγο σύστημα, αλλά και την ανεκτίμητη καθαρότητα της αξίας που κερδίζει ένας άνθρωπος τίμια και με τον κόπο του.

Το τρικ του Λόντον; Ενα αβυσσαλέο κτήνος, εκ-τιμάται όχι μόνο λόγω της υπερδύναμής του... Αν το Κτήνος γνωρίζει λόγω της δύναμής του ότι θα ρίξει τον άλλον, θα έχει την ίδια άποψη για τον εαυτό του αν ο άλλος πυγμάχος ξέρει ότι σίγουρα θα πέσει επειδή έτσι έχει συμφωνηθεί;», μας λέει ο σκηνοθέτης Γιώργος Σίμωνας.

Γιατί το επέλεξε; Τι μας λέει αυτό το έργο για το σήμερα; «Είχα αποφασίσει», λέει «να κάνω ένα έργο αφιερωμένο στη γενιά του πατέρα μου, όταν αυτή η γενιά ήταν περίπου είκοσι κάτι χρονώ, διότι βλέπω σε αρκετούς μια μεγάλη απογοήτευση που σχετίζεται με το πώς έζησαν αυτοί οι άνθρωποι τις δεκαετίες πριν τα ‘00s. Σε αντίθεση με αυτό που νομίζουμε εμείς τώρα ότι «στα ‘80s καλοπερνούσαν», διαπίστωσα πως δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Τη δεκαετία εκείνη, έχοντας περάσει πολέμους, την αποκορύφωση του ψυχρού πολέμου, το AIDS, προσπαθούσαν να δώσουν έναν αέρα αισιοδοξίας και «κανονικότητας» μέσα από εσφαλμένα μοτίβα: καταναλωτισμό, εφησυχασμό ότι όλα θα πάνε καλά, διασκέδαση, δανειοδοτημένη ευμάρεια, τροφοδότηση ανεξέλεγκτης χαράς και ονείρων, βασισμένα σε ψεύτικες βάσεις.

Ηθελα να κάνω ένα βίαιο έργο, όχι ένα έργο για τη βία: για μια παρέα, ηλικίας μέχρι 40, που πραγματικά να τρώνε τις σάρκες τους. Εμαθα για αυτό το έργο. Το μποξ ήταν το σεναριακό κλειδί που ζητούσα: άνθρωποι να χτυπάνε ουσιαστικά ο ένας τον άλλον. Οταν ξεκινήσαμε δεν είχα αντιληφθεί το μέγεθος της οργής, του μίσους και της απελευθέρωσης που θα πρόσφερε – κοντεύουμε να κλείσουμε μήνα και καταλαβαίνω πως στο κοινό δεν αρέσει απλά το έργο, ταυτίζεται με έναν πολύ σκοτεινό εαυτό... Είμαστε άλλωστε ύστερα από δύο χρόνια καταπίεσης και φόβου...».

Οπως επισημαίνει και το μότο του: η αλήθεια ανήκει σε ελάχιστους.

? INFO: «Αβυσσαλέο κτήνος» του Τζακ Λόντον, σε μετάφραση, θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Σίμωνα-Ομάδας Νοσταλγία. Rabbithole, Γερμανικού 20, Μεταξουργείο. Απαγορεύεται η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών λόγω σκληρής γλώσσας και σκηνών βίας.Εισιτήρια 15 € γενική είσοδος, 10 € μειωμένο.