Ο Χρήστος Μασσαλάς αυτοσαρκάζεται κι ο Γουές Αντερσον επαναλαμβάνεται

Το Killerwood του Ελληνα σκηνοθέτη είναι ένα mockumentary που επιχειρεί να μιλήσει με χιούμορ για το σινεμά μέσα από το ίδιο το σινεμά. Οσο για τον διάσημο Αμερικανό σεναριογράφο και σκηνοθέτη, με το «Φοινικικό Σχέδιο» μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι εγκλωβίζεται στην αισθητική του

Killerwood

• (Ελλάδα, 2025, 84’)
• Σκηνοθεσία: Χρήστος Μασσαλάς
• Ηθοποιοί: Βαγγέλης Δαούσης, Ελσα Λεκάκου, Ρούλα Πατεράκη, Τζόυς Ευείδη
  ★★★☆☆

Μετά το πολυσυζητημένο και υπέροχο «Broadway» (2022, 97’), ο Χρήστος Μασσαλάς επιστρέφει με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ένα mockumentary που επιχειρεί να μιλήσει για το σινεμά μέσα από το ίδιο το σινεμά. Η νέα του ταινία, διανθισμένη με σινεφιλικές αναφορές και αυτοσαρκασμό, αφηγείται την ιστορία του Τίτου, ενός νεαρού σκηνοθέτη που προσπαθεί να γυρίσει την πρώτη ελληνική slasher ταινία. Η υπόθεση εκτυλίσσεται μέσα στα γυρίσματα της ταινίας, με το συνεργείο να αποχωρεί σταδιακά καθώς περίεργα περιστατικά και η υποψία ύπαρξης ενός αληθινού serial killer δημιουργούν ένα κλίμα παρανοϊκής κωμωδίας. Ο Μασσαλάς χρησιμοποιεί την «ταινία μέσα στην ταινία» για να σχολιάσει, με χιούμορ και πικρία, τη σύγχρονη ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα.

Το «Killerwood» είναι μια αισιόδοξη απόπειρα να συνδυαστούν διαφορετικά κινηματογραφικά είδη και έξυπνες κωμικές ιδέες, πετυχαίνοντας να προκαλέσει το γέλιο χάρη κυρίως στην πολύ καλή ερμηνεία του Βαγγέλη Δαούση στον ρόλο του Τίτου και σε κάποιες καλογραμμένες σκηνές όπου η κωμωδία καταφέρνει να λειτουργήσει. Δυστυχώς όμως αυτές οι σκηνές λειτουργούν αποσπασματικά και δεν ενσωματώνονται οργανικά μέσα στην ταινία, με το σενάριο να αποτελεί το πιο αδύναμο σημείο της. Ο Μασσαλάς δεν τολμά και αυτό καθιστά την ταινία του μια ανακύκλωση ιδεών και μοτίβων που έχουμε συναντήσει σε άλλες ταινίες του είδους από το εξωτερικό. Του λείπει η φρέσκια ματιά και παρ’ όλο που από άποψη παραγωγής διατηρεί μια λιτή αλλά αποτελεσματική οπτική ταυτότητα, που υπηρετεί το ύφος του mockumentary, αδυνατεί να αποφύγει την παγίδα της αυτοαναφορικότητας και μιας φλύαρης αφήγησης.

Η καινούργια του ταινία είναι τελικά μια ατελής αλλά αξιόλογη προσπάθεια για κάτι διαφορετικό (τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα). Ενα εγχείρημα που κάνει τον θεατή να γελάσει, αφήνοντάς τον όμως να νιώθει ότι στην πορεία της ταινίας χάθηκε μια ευκαιρία για κάτι καλύτερο.

Το Φοινικικό Σχέδιο

• (The Phoenician Scheme, ΗΠΑ, Γερμανία, 2025, 105’)
• Σκηνοθεσία: Γουές Αντερσον
• Ηθοποιοί: Μπενίσιο ντελ Τόρο, Μία Θρίπλτον, Μάικλ Σέρα, Ριζ Αχμεντ, Τομ Χανκς
  ★★½☆☆

Το καινούργιο φιλμ του ταλαντούχου Γουές Αντερσον («Grand Budapest Hotel», 2014, 99’) διαδραματίζεται το 1950 και περιστρέφεται γύρω από την ιστορία μιας οικογενειακής αυτοκρατορίας. Ο Ζα-ζα Κόρντα (Μπενίσιο ντελ Τόρο), αινιγματικός βιομήχανος και ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ευρώπης, επιβιώνει από την έκτη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του – ακόμα ένα παρ’ ολίγον αεροπορικό δυστύχημα. Το Φοινικικό Σχέδιο Υποδομής που ετοιμάζει εδώ και μια δεκαετία, με σκοπό την εκμετάλλευση μιας ξεχασμένης γεωγραφικά και πολιτικά περιοχής, φτάνει στο αποκορύφωμά του. Κι εκείνος, στο ζενίθ του ρίσκου, αποφασίζει να προετοιμάσει τη διάδοχό του: την 20χρονη κόρη του Λίζελ, μια αποξενωμένη καλόγρια με σκοτεινό παρελθόν.

Εικαστικά άψογο, γεγονός μάλλον αναμενόμενο όταν μιλάμε για μια ταινία του Γουές Αντερσον, το «Φοινικικό Σχέδιο» μοιάζει με ταινία αντιγραφή-επικόλληση των προηγούμενων έργων του, χωρίς καμία σεναριακή πυξίδα, με χαρακτήρες που είναι σχηματικοί και χωρίς βάθος. Ενίοτε αστεία, χωρίς όμως κάποια κωμική πρωτοτυπία, είναι μια ταινία που, αν τη «γδύσεις» από την υπέροχη αισθητική της, μοιάζει περισσότερο με συρραφή κωμικών καταστάσεων και διαλόγων που εύκολα συναντάς σε μια mainstream αμερικανική κωμωδία με διάσημους πρωταγωνιστές. Η αισθητική επανάληψη του Αντερσον δεν σε εντυπωσιάζει πια, καθώς περιμένεις τι θα δεις. Τα κάδρα του, οι μηχανικές ερμηνείες, τα παστέλ χρώματά του, ύστερα από τόσες επαναλήψεις, δεν μοιάζουν ευφάνταστα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, δεν είναι η αισθητική του λούπα αλλά ότι αφηγηματικά δεν έχει τίποτα καινούργιο να πει. Η όποια προσπάθεια για πολιτικό ή υπαρξιακό σχόλιο –για τον πλούτο, την οικογένεια, την εξουσία– μένει επιφανειακή και μοιάζει να θέλει να την αποφύγει και ο ίδιος ο δημιουργός, επικεντρώνοντας το βλέμμα του θεατή στο εικαστικό μέρος, που περισσότερο πια λειτουργεί ως ένα trademark του σκηνοθέτη παρά ως μια καλλιτεχνική επιλογή.

Οι ταινίες που δημιουργεί μοιάζουν σαν να είναι καταδικασμένες να έχουν την ίδια εικόνα, τα ίδια πλάνα, τους ίδιους σουρεαλιστικούς χαρακτήρες, σαν ένα εργοστάσιο που παράγει το ίδιο προϊόν ξανά και ξανά.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ

Η σπουδαία κυρία Χολ

• (The Great Lillian Hall, ΗΠΑ, 2024, 110’)
• Σκηνοθεσία: Μάικλ Κρίστοφερ
• Ηθοποιοί: Τζέσικα Λανγκ, Κάθι Μπέιτς, Λίλι Ρέιμπ, Τζέσι Γουίλιαμς, Πιρς Μπρόσναν

Η Λίλιαν Χολ, ηθοποιός του Μπρόντγουεϊ, δεν έχασε ποτέ μια παράσταση σε όλη τη μακρά, λαμπρή καριέρα της.

Ωστόσο ξαφνικά, στις πρόβες μιας παράστασης, αμφισβητείται η αυτοπεποίθησή της. Ανθρωποι και γεγονότα συνωμοτούν για να αφαιρέσουν την ικανότητά της να κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο.

Καταραμένη ψυχή

• (Rosario, ΗΠΑ, 2025, 88’)
• Σκηνοθεσία: Φελίπε Βάργκας
• Ηθοποιοί: Ντέιβιντ Νταστμάλτσιαν, Χοσέ Ζούνιγκα, Ντιάνα Λέιν

Μια επιτυχημένη χρηματίστρια σπεύδει στο διαμέρισμα της γιαγιάς της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της τελευταίας. Καθώς περιμένει το ασθενοφόρο, μια σφοδρή χιονοθύελλα την παγιδεύει στο διαμέρισμα κι εκεί ανακαλύπτει ένα δωμάτιο γεμάτο αποκρυφιστικά αντικείμενα.

Η Ροζάριο καλείται τελικά να αντιμετωπίσει το παρελθόν των προγόνων της.

June and John

• (Γαλλία, 2025, 92’)
• Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν
• Ηθοποιοί: Ματίλντα Πράις, Λουκ Στάντον Eντι, Ράιαν Σους, Ντιν Τέστερμαν

Η ιστορία ακολουθεί τον Τζον, έναν νεαρό, παγιδευμένο σε μια μονότονη ρουτίνα, του οποίου η ζωή αλλάζει ριζικά όταν γνωρίζει την Τζουν, μια γεμάτη ζωντάνια και ατρόμητη γυναίκα.

Μαζί ξεκινούν μια ξέφρενη περιπέτεια γεμάτη πάθος, ρίσκο και αυτογνωσία – μία κούρσα ενάντια στον χρόνο (και στον νόμο) που φέρνει χρώμα, μαγεία και αγάπη στις ζωές τους. Η νέα ταινία του Λικ Μπεσόν («Léon: The Professional», 1995, 110’).

Made in Vain

• (Ελλάδα, 2021, 82’)
• Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κλιούμης

Το bodybuilding είναι τρόπος ζωής γεμάτος θυσίες, σκληρή προπόνηση, αυστηρή διατροφή και ψυχολογικές προκλήσεις. Ο δρόμος προς τον επαγγελματισμό είναι εξαντλητικός, με αποκορύφωμα λίγες στιγμές πάνω στη σκηνή. Αλλοι το βλέπουν ως άθλημα, άλλοι ως ματαιοδοξία, αλλά όλοι συμφωνούν: μόλις γίνεις bodybuilder, είσαι για πάντα bodybuilder.

Piglet

• (Ηνωμένο Βασίλειο, 2025, 83’)
• Σκηνοθεσία: Αντρια Μ. Κατινέλα
• Ηθοποιοί: Αλίνα Ντέσμοντ, Αλεξάντερ Μπάτλερ, Λόρεν Στερκ

Η Κέιτ και η παρέα της επιστρέφουν, δέκα χρόνια μετά, σε μια απομονωμένη καλύβα στο δάσος για να γιορτάσουν τα γενέθλιά της. Αυτό που ξεκινά σαν ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο, σύντομα μετατρέπεται σε εφιάλτη όταν συναντούν τον Piglet – ένα φρικτό ανθρωπο-γουρουνίσιο πλάσμα με δολοφονικά ένστικτα. Για να επιβιώσει η Κέιτ θα πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν της και να παλέψει ενάντια στον ίδιο της τον φόβο...