Επιστρέφοντας στο σινεμά έξι χρόνια μετά την τελευταία ταινία του, ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης Μάικ Λι καταγράφει στις «Πικρές αλήθειες» με ακρίβεια την καθημερινότητα μιας υποχόνδριας, δυστυχισμένης νοικοκυράς, ενώ ο Κινέζος ομότεχνός του στις «Αγριες πληγές», με πρόσχημα μια ρομαντική ιστορία, ταξιδεύει στην ιστορία της χώρας του αλλά και της φιλμογραφίας του.
Πικρές αλήθειες
(Hard Truths, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία, 2024, 97’)
● Σκηνοθεσία: Μάικ Λι
● Ηθοποιοί: Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ, Μισέλ Οστιν, Ντέιβιντ Γουέμπερ, Τουγουέιν Μπάρετ
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Μάικ Λι (εφτά φορές υποψήφιος για Οσκαρ) επιστρέφει στο σινεμά έξι χρόνια μετά την τελευταία του ταινία («Peterloo», 2018, 154’) με ένα δράμα που αποτελεί μελέτη χαρακτήρων πάνω στον θυμό, το αδιέξοδο και τη θλίψη. Με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ (υποψήφια Α’ Γυναικείου Ρόλου στα φετινά BAFTA), ο Λι αφηγείται τη ζωή της Πάνσι, μιας δυστυχισμένης νοικοκυράς που είναι αγοραφοβική, υποχόνδρια και παρανοϊκή με τα πάντα. Η καθημερινότητά της είναι μια διαρκής σύγκρουση με το οικογενειακό της περιβάλλον και την κοινωνία. Το σενάριο και οι διάλογοι διαμορφώνονται μέσα από τη συνεχή ζύμωση μεταξύ σκηνοθέτη και ηθοποιών (με τους οποίους δούλεψε επί μήνες ο Λι), με αποτέλεσμα μια ρεαλιστική απεικόνιση των βιωμάτων των χαρακτήρων του. Τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας είναι φανερά στη νέα του ταινία, καθώς εξερευνά με εξαιρετικό τρόπο την έννοια του θυμού, της δυστυχίας και τις επιπτώσεις τους στην ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας, ενώ παράλληλα αποτυπώνει την κατάρρευση των σχέσεών της με την οικογένειά της, η οποία υπομένει σχεδόν στωικά τη συμπεριφορά της. Η πλοκή παίζει δευτερεύοντα ρόλο (ή και κανέναν), καθώς ο Λι δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει μια τυπική αφήγηση· η κάμερά του παραμένει σταθερά πάνω στην Πάνσι καταγράφοντας τις κινήσεις και την καθημερινότητά της –μια διαρκής σύγκρουση που απομυζά την ενέργεια τόσο της ίδιας όσο και των γύρω της.
Ο Λι καταγράφει αυτή τη ζωή με ευαισθησία αλλά και αφοπλιστική ειλικρίνεια, δημιουργώντας μια αίσθηση ζωντάνιας που πάλλεται στην οθόνη. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι απόλυτα αληθινός. Στην αρχή την Πάνσι την απεχθάνεσαι, εξοργίζεσαι με τη συμπεριφορά της, αλλά μετά αρχίζεις να κατανοείς, να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο της, τη διαρκή μάχη της όχι με τους άλλους, αλλά με τον ίδιο της τον εαυτό. Ομως μέσα στα 97 λεπτά της ταινίας αυτή η ζωντάνια αρχίζει να ξεθωριάζει, καθώς η έλλειψη πλοκής και η επανάληψη του μοτίβου -θυμός, θλίψη, δυστυχία- συσσωρεύονται σε έναν μικρό κινηματογραφικό χρόνο που δεν επιτρέπει στον θεατή να ανασάνει. Δεν υπάρχει κανένα ίχνος λύτρωσης, καμία αχτίδα φωτός που να αφήνει την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει ή έστω θα βελτιωθεί. Τελικά ο Λι επιλέγει να δημιουργήσει έναν ατέρμονο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων που εξαντλεί τον θεατή.
Αγριες πληγές
(Caught by the Tides, Κίνα, 2024, 111’)
● Σκηνοθεσία: Ζία Ζανγκ-Κε
● Ηθοποιοί: Ζάο Τάο, Λι Τζουμπίν, Παν Τζιανλίν, Ζόου Λαν, Λαν Ζόου
Ο Κινέζος σκηνοθέτης Ζία Ζανγκ-Κε, μία από τις εμβληματικότερες φιγούρες της Εκτης Γενιάς Κινηματογραφιστών (μιας ομάδας σκηνοθετών που ξεκίνησαν τις καριέρες τους τη δεκαετία του 1990 και αναζωογόνησαν το σινεμά της Κίνας με νέες, πιο ρηξικέλευθες ιδέες), δημιουργεί μια ταινία που, με αφορμή μια ιστορία αγάπης, περιδιαβαίνει είκοσι χρόνια από την ιστορία της Κίνας και αποτυπώνει με την κάμερά του τον ανασχηματισμό της χώρας. Χρησιμοποιώντας υλικό από προηγούμενες ταινίες του, καθώς και νέο υλικό που κινηματογράφησε, ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία μιας διαρκούς αλλά εύθραυστης αγάπης. Η Κιάο και ο Μπιν ζούσαν μαζί μέχρι τη μέρα που εκείνος φεύγει χωρίς ειδοποίηση. Λίγο αργότερα η Κιάο αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι για να τον αναζητήσει. Μέσω αυτής της αναζήτησης ο Ζανγκ-Κε δημιουργεί ένα μωσαϊκό ανθρώπων και τόπων. Η πρωταγωνίστρια ξεκινά ένα ταξίδι που αντανακλά διάφορες χρονικές στιγμές της Κίνας, αλλά ταυτόχρονα και την ίδια τη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, ο οποίος μέσα από το πλούσιο έργο του έχει καταγράψει μια χώρα που αλλάζει ραγδαία και συχνά επίπονα.
Η ταινία του είναι ένα πειραματικό, υβριδικό φιλμ που συνδυάζει μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, το οποίο πραγματεύεται τη μνήμη και το παρελθόν, προκειμένου να φτάσει στο σήμερα. Η αποτυχημένη ιστορία αγάπης αποτελεί την αφορμή για αυτή την κατάδυση στη μνήμη και καθώς η πρωταγωνίστρια αλλάζει τόπους, σε δεύτερο πλάνο ξετυλίγεται (χωρίς όμως ποτέ να εμβαθύνει πραγματικά σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα) η ιστορία των ανθρώπων οι οποίοι βιώνουν τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται λόγω της καπιταλιστικής ανάπτυξης της μεγαλύτερης οικονομίας στον πλανήτη σήμερα.
Κάθε γεγονός που ζει η Κιάο στη διαδρομή της είναι ένας καθρέφτης της εκάστοτε περιόδου και μια προέκταση της ιστορίας της Κίνας. Οι άνθρωποι γύρω της συγκρούονται συνεχώς με το παρελθόν τους, με το τι ήταν η χώρα τους και με το πώς διαμορφώνεται στο παρόν καθώς και με το πώς θα υπάρξει στο μέλλον. Η προσωπική πορεία της Κιάο, η ανάγκη της για επανασύνδεση με το παρελθόν της και ίσως η επιθυμία της να βρει τη λύτρωση για τον χαμένο έρωτα λειτουργούν ως αντανάκλαση μιας συλλογικής εμπειρίας. Ποιητική και γεμάτη λυρικότητα, με τον σκηνοθέτη να χειρίζεται άψογα την κινηματογραφική γλώσσα, αλλά ίσως και δύσκολη ως προς την κατανόησή της αν δεν είσαι εξοικειωμένος με το έργο του Ζία Ζανγκ-Κε, οι «Αγριες Πληγές» είναι ένα αποσπασματικό ημερολόγιο περιπλάνησης που αναπλάθει την Ιστορία μέσα από τη μνήμη.
Παίζονται ακόμα:
Σκιές στο σκοτάδι
(Black Bag, ΗΠΑ, 2025, 99’)
● Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
● Ηθοποιοί: Κέιτ Μπλάνσετ, Μάικλ Φασμπέντερ, Μαρίσα Αμπελα, Τόμ Μπερκ
Ο κατάσκοπος George Woodhouse, που αδυνατεί να πει ψέματα, έχει εφτά μέρες να εντοπίσει τον προδότη που έκλεψε μια θανατηφόρα συσκευή. Οταν ανάμεσα στους πέντε υπόπτους βρίσκεται η σύζυγός του Κάθριν, αντιμετωπίζει το απόλυτο δίλημμα: αγάπη ή πατρίδα;
Γιάννης Θεοδωράκης «Ναι… μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε»
(Ελλάδα, 2023, 61’)
● Σκηνοθεσία: Αντώνης Διαμαντής
Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να δώσει την ιστορική θέση που αρμόζει στην προσωπικότητα του Γιάννη Θεοδωράκη, αδελφού του Μίκη Θεοδωράκη. Μέσα από έρευνα, συνεντεύξεις και μαρτυρίες σκιαγραφεί τον δημοσιογράφο, ποιητή και αγωνιστή της δημοκρατίας, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του.
Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα
(Soundtrack to a Coup d’État, Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία, 2024, 150’)
● Σκηνοθεσία: Γιόχαν Γκριμονπρές
● Ηθοποιοί: Ιν Κόλι Ζαν Μποφάν, Ζαπ Μάμα, Πάτρικ Κρουζ Ο’Μπράιεν
Το 1960, ενώ η τζαζ αντηχεί πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, ο Πατρίς Λουμούμπα, ηγέτης των κινημάτων ανεξαρτησίας της χώρας του, γίνεται πρωθυπουργός του Κονγκό. Ομως εταιρικά και αποικιακά συμφέροντα συνωμοτούν για τη δολοφονία του.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας