Ο Λούκα Γκουαντανίνο επιστρέφει με το «Queer», τη φιλόδοξη κινηματογραφική μεταφορά του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος μιας από τις εμβληματικότερες προσωπικότητες των Μπίτνικ | «Αληθινός Πόνος« του Τζέσε Αϊζενμπεργκ. Σκηνοθετημένη με ευαισθησία, με μια υπέροχη παλέτα ζωντανών χρωμάτων που προσδίδει μια ελαφριά ατμόσφαιρα παρόλο τα βαριά και σημαντικά θέματα που πραγματεύεται, ο Αϊζενμπεργκ δεν καταφέρνει ωστόσο να δημιουργήσει κάτι φρέσκο | «Μην Πετάξεις Τίποτα» σε σκηνοθεσία Λούνα Κάρμουν | «Η Ληστεία του Αιώνα 2» του Κριστιάν Γκίντεγκαστ | «Ο Πάντινγκτον στο Περού» του Ντόγκαλ Γουίλσον | «Νίκος Καβουκίδης – Η δύναμη της εικόνας» του Μενέλαου Κυρλίδη
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Queer (ΗΠΑ, 2024, 137’)
● Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
● Ηθοποιοί: Ντάνιελ Κρεγκ, Ντρου Στάρκι, Τζέισον Σβάρτσμαν, Ενρίκε Ζάγκα
Μετά την επιτυχημένη ταινία του, «Οι Αντίπαλοι» («The Challengers», 2024), ο Λούκα Γκουαντανίνο επιστρέφει με τη μεταφορά του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Μπάροουζ, «Queer». Στην ταινία, ο Γκουαντανίνο αφηγείται την ιστορία του Γουίλιαμ Λι (alter ego του Μπάροουζ), ενός μεσήλικα συγγραφέα που ζει στο Μεξικό τη δεκαετία του 1950. Βυθισμένος στους εθισμούς του και στη μοναξιά, περνά τις νύχτες του στα γκέι μπαρ της πόλης, αναζητώντας όχι μόνο σαρκική αλλά και συναισθηματική σύνδεση. Η ζωή του αλλάζει όταν συναντά τον Γιουτζίν Αλερτον, έναν γοητευτικό αλλά απόμακρο νεαρό ναύτη. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται μια τοξική και μονόπλευρη σχέση, που οδηγεί τον Λι σε μια σπαρακτική αναζήτηση αποδοχής και αγάπης.
Η απόπειρα μεταφοράς ενός μυθιστορήματος του Μπάροουζ, ενός από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους της γενιάς των Μπιτ, είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Ο Γκουαντανίνο καταφέρνει, σε κάποιο βαθμό, να δώσει σχήμα στην ιστορία του, με την αφήγηση να θυμίζει περισσότερο το ξεφύλλισμα ενός ημερολογίου, όπου αποσπάσματα ξετυλίγονται στην κινηματογραφική οθόνη. Με έξυπνα οπτικά εφέ που εναρμονίζονται πλήρως με τα ψηφιακά, η ταινία καταφέρνει να δώσει μια ονειρική διάσταση στην ιστορία, που συχνά φλερτάρει με τον εφιάλτη, παραμένοντας πιστή στη γραφή του Μπάροουζ. Μέσα από αρκετές σουρεαλιστικές σεκάνς (γεμάτες συμβολισμούς, που άλλες φορές λειτουργούν και άλλες όχι) προσπαθεί να αναδείξει τη συναισθηματική κατάσταση του πρωταγωνιστή του, ενός ανθρώπου που (ίσως) μάταια αναζητά τη συναισθηματική σύνδεση με τον νεαρό Γιουτζίν. Ο Ντάνιελ Κρεγκ ενσαρκώνει με υπέροχο τρόπο τον μεσήλικα Λι: ο πόθος, η λαγνεία, η εξάρτησή του από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, καθώς και η αναζήτησή του για μια αληθινή συναισθηματική σύνδεση αποκτούν υπόσταση χάρη στην τολμηρή ερμηνεία του.
Στο τρίτο μέρος της ταινίας, η δράση μεταφέρεται στη ζούγκλα, όπου ο Λι και ο Γιουτζίν ξεκινούν για να βρουν ένα παραισθησιογόνο φυτό που φημολογείται ότι προσφέρει τηλεπαθητική σύνδεση. Ο Λι ελπίζει ότι αυτή η ιδιότητα θα του επιτρέψει να κατανοήσει βαθύτερα και να έρθει πιο κοντά στον κυνικό Γιουτζίν. Ο Γκουαντανίνο «φορτώνει» ακόμα περισσότερο την αφήγησή του με συμβολισμούς και το ταξίδι καταλήγει σε μια ψυχεδελική κατάδυση στο εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών, παραδίδοντας μια υπέροχη σεκάνς όπου οι δυο σύντροφοι σμίγουν και η ερωτική επιθυμία αποτυπώνεται κινηματογραφικά τόσο έντονα και μοναδικά.
Ωστόσο, το τρίτο μέρος της ταινίας αποδεικνύεται το πιο αδύναμο αφηγηματικά. Οι συμβολισμοί και οι ονειρικές/εφιαλτικές σκηνές αρχίζουν να επαναλαμβάνονται, ενώ μια ξαφνική αλλαγή ύφους –με αρκετές σκηνές να αποκτούν χιουμοριστική διάθεση– έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο και την ατμόσφαιρα των δύο πρώτων μερών. Αντί να εμβαθύνει περισσότερο στη σχέση των δύο αντρών, και ειδικότερα στον χαρακτήρα του Γιουτζίν, ο οποίος παραμένει ημιτελής και ανεπαρκώς αναπτυγμένος, η αφήγηση χάνει τη συνοχή της και τελικά δεν προσθέτει κάτι καινούργιο, μοιάζοντας να μην μπορεί να διατηρήσει τον αφηγηματικό κορμό όπως στα δυο πρώτα μέρη. Ο Γκουαντανίνο παραδίδει τελικά μια άνιση αλλά γοητευτική ταινία που κάνει «βουτιά» στα μύχια ανθρώπινης ψυχής και του ανεκπλήρωτου πόθου.
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Αληθινός Πόνος
(A Real Pain, ΗΠΑ, 2024, 90’)
● Σκηνοθεσία: Τζέσε Αϊζενμπεργκ
● Ηθοποιοί: Τζέσε Αϊζενμπεργκ, Κίραν Κάλκιν, Τζένιφερ Γκρέι, Γουίλ Σέιπ
Η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Τζέσε Αϊζενμπεργκ («When You Finish Saving the World», 2022) είναι μια γλυκόπικρη δραμεντί που επιδιώκει να εξερευνήσει τον αθέατο πόνο και τις εσωτερικές μάχες που δίνει κάθε άνθρωπος. Μέσα από την ιστορία δύο ξαδέλφων, διαμετρικά αντίθετων μεταξύ τους, που συναντιούνται έπειτα από χρόνια, για μια περιήγηση στην Πολωνία προς τιμήν της αγαπημένης τους γιαγιάς, ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα road trip γεμάτο συναισθήματα, πόνο και συμπόνια, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται δυο άνθρωποι να ταιριάξουν ώστε να συνδεθούν συναισθηματικά και να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον.
Σκηνοθετημένη με ευαισθησία, με μια υπέροχη παλέτα ζωντανών χρωμάτων που προσδίδει μια ελαφριά ατμόσφαιρα παρόλο τα βαριά και σημαντικά θέματα που πραγματεύεται, ο Αϊζενμπεργκ δεν καταφέρνει ωστόσο να δημιουργήσει κάτι φρέσκο. Αντλεί έμπνευση από τις κλασικές ανεξάρτητες αμερικανικές ταινίες (από τις τόσες που έχει πρωταγωνιστήσει), δημιουργώντας δύο προβλέψιμους χαρακτήρες, - ο Κίραν Κάλκιν κέρδισε το βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου στη 82η απονομή Χρυσών Σφαιρών -, χωρίς το απαραίτητο συναισθηματικό βάθος. Η ταινία δεν αποφεύγει τα γνωστά κλισέ και δεν αναπτύσσει επαρκώς τα θέματα που αγγίζει, αδυνατώντας να βρει την ισορροπία της ανάμεσα στο μελόδραμα και την κωμωδία. Ενα από τα κύρια θέματα του Αϊζενμπεργκ είναι η σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν, μέσα από την αναφορά του Ολοκαυτώματος, και το γενεαλογικό τραύμα των απογόνων. Η ιδέα αυτή μένει ανεκμετάλλευτη και μοιάζει περισσότερο ως αφηγηματικός μηχανισμός που δεν ενσωματώνεται οργανικά μέσα στην πλοκή.
Τελικά, η ταινία αποτυγχάνει να ψυχογραφήσει τους χαρακτήρες, που μοιάζουν κατασκευασμένοι, και η αδυναμία του σεναρίου να εμβαθύνει στα ζητήματα που πραγματεύεται καθιστά την όλη προσπάθεια επιφανειακή.
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Μην Πετάξεις Τίποτα
(Hoard, Ηνωμένο Βασίλειο, 2023, 116’)
● Σκηνοθεσία: Λούνα Κάρμουν
● Ηθοποιοί: Σάουρα Λάιτφουτ-Λεόν, Χέιλι Σκουάιρς, Τζόζεφ Κουίν
Η 10χρονη Μαρία ζει με τη μητέρα της στο Λονδίνο του 1984 σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και σκουπίδια. Η Σίνθια, αν και παγιδευμένη στην ψύχωσή της, αφιερώνεται στην κόρη της, μαζεύοντας άχρηστα αντικείμενα για να της τα προσφέρει. Μέχρι που μια μέρα η Μαρία ξεριζώνεται βίαια από την οικογένειά της για να παραδοθεί στα χέρια μιας τρυφερής θετής μητέρας και μιας πιο φυσιολογικής ενηλικίωσης. Οταν όμως ένας παλιός γνώριμος εμφανίζεται από το παρελθόν, οι κρυφές πληγές έρχονται ξανά στην επιφάνεια.
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Η Ληστεία του Αιώνα 2
(Den of Thieves 2: Pantera, ΗΠΑ, Καναδάς, Ισπανία, 2025, 144’)
● Σκηνοθεσία: Κριστιάν Γκίντεγκαστ
● Ηθοποιοί: Τζέραρντ Μπάτλερ, Ο’Σι Τζάκσον Jr., Τζόρνταν Μπρίτζες
Στη Ληστεία του Αιώνα 2, ο Big Nick (Μπάτλερ) είναι και πάλι στο κυνήγι, αυτή τη φορά στην Ευρώπη. Πλησιάζει τον Ντόνι (Τζάκσον), ο οποίος εμπλέκεται στον επικίνδυνο και απρόβλεπτο κόσμο των κλοπών διαμαντιών και της διαβόητης Μαφίας του Πάνθηρα, οι οποίοι σχεδιάζουν τη μεγαλύτερη ληστεία στον κόσμο.
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Ο Πάντινγκτον στο Περού
(Paddington in Peru, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιαπωνία, ΗΠΑ, 2024, 106’)
● Σκηνοθεσία: Ντόγκαλ Γουίλσον
● Με τις φωνές των: Γιάννη Τσιμιτσέλη, Φώτη Πετρίδη, Χρύσας Διαμαντοπούλου, Στεφανίας Φιλιάδη
Ο Πάντινγκτον ταξιδεύει στο Περού με την οικογένεια Μπράουν για να βρει τη θεία Λούσι που εξαφανίστηκε από τον Οίκο για Συνταξιούχες Αρκούδες. Με έναν μυστηριώδη χάρτη ως στοιχείο, εξερευνά τον Αμαζόνιο, αποφασισμένος να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισής της και ίσως στην πορεία να ανακαλύψει έναν θρυλικό θησαυρό.
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Νίκος Καβουκίδης – Η δύναμη της εικόνας
(Ελλάδα, 2019, 87’)
● Σκηνοθεσία: Μενέλαου Κυρλίδη
Η ζωή και το έργο του κινηματογραφιστή Νίκου Καβουκίδη, μέσα από προσωπικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα. Παράλληλα, ξεδιπλώνεται και η ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, αφού το σινεμά για τον Νίκο Καβουκίδη ήταν και είναι τρόπος ζωής.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας