Φέτος κλείνουν τα 80+1 χρόνια τους, ωστόσο οι Χρυσές Σφαίρες «δόθηκαν» 80 φορές από το 1944 που ξεκίνησαν (αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή), καθώς το 2008 η τελετή είχε ακυρωθεί, εξαιτίας της μεγάλης απεργίας των σεναριογράφων κινηματογράφου και τηλεοπτικών σειρών. Οι «Χρυσές Σφαίρες», εξάλλου, βραβεύουν και τα δύο είδη ψυχαγωγίας, και το σινεμά και την τηλεόραση, ενώ ξεκίνησαν ως μία προσπάθεια των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο των ΗΠΑ να αναδιαμορφώσουν ένα κλίμα χαράς και γκλάμουρ μετά τον πόλεμο, αλλά και να αναπτύξουν ένα μεγαλύτερο δίκτυο διανομής ταινιών και εκτός ΗΠΑ -γι’ αυτό και τα βραβεία δίνονται από επιτροπή αποτελούμενη από δημοσιογράφους που αρθρογραφούν σε εφημερίδες και περιοδικά εκτός των ΗΠΑ. Σε αυτή τη δυάδα ίσως φέτος να συμπεριλαμβάναμε και τα μεγάλα περιοδικά (κυρίως «γυναικεία»), τα οποία είχαν το ένα μετά το άλλο στα εξώφυλλά τους τις ηθοποιούς που βραβεύτηκαν τελικά με Χρυσή Σφαίρα φέτος. Και, βέβαια, τόσο οι Χρυσές Σφαίρες όσο και τα Βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών θεωρούνται οι προάγγελοι των Οσκαρ.
Δεν θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε με την πιο συγκινητική ίσως παρουσία της βραδιάς, που δεν ήταν άλλη από αυτήν της Ντέμι Μουρ, η οποία βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία. «Είμαι ηθοποιός πάνω από 45 χρόνια και αυτό είναι το πρώτο μου βραβείο», είπε. «Πριν από τριάντα χρόνια, ένας παραγωγός μου είπε πως είμαι “pop corn actress” (σ.σ. ηθοποιός δηλαδή που κάνει εμπορικές ταινίες και μόνο). Αυτή η βράβευση είναι για μένα μια υπενθύμιση πως μπορώ να κάνω ακόμα αυτό που αγαπώ και να θυμάμαι πως ανήκω στον χώρο όπως το επιθυμώ», κατέληξε. Η Ντέμι Μουρ βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στην ταινία «Το ελιξίριο της νιότης» («The Substance»), της Γαλλίδας σκηνοθέτριας Κοραλί Φαρζά, μία αμφιλεγόμενη ταινία μεν, με την ίδια τη Μουρ ωστόσο να ξεχωρίζει τόσο με τη «στροφή» που θέλει να αποδείξει πως έχει πάρει στην καριέρα της όσο και για την εμφάνισή της. Κάτι που το είδαμε γενικά στις φετινές Χρυσές Σφαίρες: οι περισσότερες γυναίκες (Κίντμαν, Στόουν, Τζολί κ.ά.), αν και καταλογίζουν στη βιομηχανία του θεάματος το γεγονός πως από κάποια ηλικία και έπειτα είναι δύσκολο να παίρνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους και δεν τους «επιτρέπεται» να μεγαλώσουν φυσιολογικά, την ίδια στιγμή ήταν όλες (ή σχεδόν όλες) άψογες, με «πλαστικές» εγχειρήσεις, και ήταν προφανές πως είχαν κάνει μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσουν ένα λεπτό σώμα, σαν να ήταν 20 χρόνων. Οπότε ναι, έγινε μια προσπάθεια να αναδειχθεί η γυναικεία δύναμη σε κάθε ηλικία, ωστόσο η ίδια η εμφάνιση όλων όσοι το υποστηρίζουν αυτό δεν έπειθε για το πόσο τελικά ελεύθερη είναι μία γυναίκα ηθοποιός στο Χόλιγουντ να βιώσει (και ερμηνευτικά) την ηλικία της και όσα αυτή φέρνει μαζί.
Αλλο ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η Νικόλ Κίντμαν, η οποία ήταν υποψήφια Καλύτερης Ερμηνείας για Γυναίκα Ηθοποιό σε Δράμα, με το «Babygirl», και την είδαμε λες και δεν είχε περάσει χρόνος επάνω της από τις πρώτες της ταινίες, ενώ η συνυποψήφιά της (για την ταινία «The Last Showgirl»), Πάμελα Αντερσον, αποφάσισε να εμφανιστεί τελείως άβαφη και όσο πιο απλή γινόταν, θέλοντας ν’ αποτινάξει από πάνω της όλα αυτά τα χρόνια κακοποίησης της ίδιας από τον χώρο σε σχέση με την εμφάνισή της -κι αυτή ήταν η πρώτη ταινία που πρωταγωνιστεί η Αντερσον με προδιαγραφές για βράβευση. Η Τζόντι Φόστερ ήταν η νικήτρια για Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Τηλεταινία (για τη σειρά του HBO «True Detective: Night Country»). Η ίδια έχει κερδίσει Χρυσή Σφαίρα πέντε φορές, γεγονός που έκανε την συνυποψήφιά της, Σοφία Βεργκάρα, να αστειευτεί (ή μήπως όχι και τόσο;) στην κάμερα την ώρα της βράβευσης, φωνάζοντας: «Οχι, όχι! Δώστε μου κι εμένα μία!». Η Τζόντι Φόστερ έγνεψε συγκαταβατικά από τη σκηνή, δείχνοντας να συμφωνεί, αλλά, τι να γίνει, το βραβείο πήγε σε εκείνη.
Ο Αντριεν Μπρόντι βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο «The Brutalist», του Μπρέιντι Κόρμπετ, και ήταν ίσως τα μόνα κάπως πιο πολιτικά λόγια που ακούστηκαν στη βραδιά. Η ταινία εξιστορεί (σε μόλις 3,5 ώρες!) την ιστορία ενός επιζώντα του Ολοκαυτώματος και δείχνει πώς ξαναχτίζει τη ζωή του στις ΗΠΑ. Οπότε ο Μπρόντι άδραξε την ευκαιρία, ως παιδί μεταναστών και ο ίδιος, για να πει: «Ελπίζω αυτό το έργο να δώσει φωνή σε όσους παλεύουν με ανυπέρβλητες προκλήσεις» -πράγμα δύσκολο βέβαια έως αδύνατον σε μία χώρα υπό την ηγεσία των Τραμπ - Μασκ. Το «The Brutalist», πάντως, πήρε τέσσερα πολύ σημαντικά βραβεία (Καλύτερης Δραματικής Ταινίας, Καλύτερου Ηθοποιού, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου) και βαδίζει ολοταχώς για τα Οσκαρ, ενώ επίσης νικήτρια της βραδιάς ήταν και η ταινία του Ζακ Οντιάρ, «Εμίλια Πέρεζ», με τέσσερα συνολικά βραβεία, στις κατηγορίες Καλύτερη Ταινία Κωμωδία-Μιούζικαλ, Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία, Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι και Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Ζόε Σαλντάνα. Θυμίζουμε πως η πρωταγωνίστρια ηθοποιός από το Μεξικό, Κάρλα Σοφία Γκανσόν, είναι η πρώτη τρανσέξουαλ γυναίκα, υποψήφια για την ερμηνεία της. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε πως στην Κατηγορία Ταινίας Animation το βραβείο πήρε το εξαιρετικό «Flow», που ήταν η πιο ανεξάρτητη ταινία, η οποία συναγωνίστηκε με ταινίες που είχαν από πίσω τους τεράστιες εταιρείες παραγωγής. Η ίδια ταινία δεν έχει καθόλου λόγο και μας παρουσιάζει την ιστορία της μέσα από την οπτική μιας γάτας!
Λίστα νικητών
● Καλύτερη Ταινία - Δράμα: «The Brutalist»
● Καλύτερη Ταινία - Μιούζικαλ ή Κωμωδία: «Emilia Pérez»
● Καλύτερη Ταινία - Κινουμένων Σχεδίων: «Flow»
● Κινηματογραφικό και Εμπορικό Επίτευγμα: «Wicked»
● Καλύτερη Ταινία - Ξενόγλωσση: «Emilia Pérez»
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Δράμα: Fernanda Torres (I’m Still Here)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Δράμα: Adrien Brody (The Brutalist)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Demi Moore (The Substance)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Sebastian Stan (A Different Man)
● Καλύτερη Σκηνοθεσία Ταινίας: Brady Corbet (The Brutalist)
● Καλύτερο Σενάριο – Ταινία: Brady Corbet, Mona Fastvold (The Brutalist)
● Καλύτερη Πρωτότυπη Μουσική – Ταινία: Trent Reznor, Atticus Ross (Challengers)
● Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι – Ταινία: «El Mal» – Emilia Pérez (Clément Ducol, Camille, Jacques Audiard)
Τηλεόραση
● Καλύτερη Σειρά – Δράμα: «Shōgun»
● Καλύτερη Σειρά – Μιούζικαλ ή Κωμωδία: «Hacks»
● Καλύτερη Μίνι Σειρά, Ανθολογία ή Τηλεταινία: «Baby Reindeer»
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Δράμα: Anna Sawai (Shōgun)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Δράμα: Hiroyuki Sanada (Shōgun)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Jean Smart (Hacks)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Jeremy Allen White (The Bear)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία: Jodie Foster (True Detective: Night Country)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία: Colin Farrell (The Penguin)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Β’ Ρόλο – Τηλεόραση: Jessica Gunning (Baby Reindeer)
● Καλύτερη Ερμηνεία από Ανδρα Ηθοποιό σε Β’ Ρόλο – Τηλεόραση: Tadanobu Asano (Shōgun)
● Καλύτερη Ερμηνεία σε Stand-Up Κωμωδία – Τηλεόραση: Ali Wong (Ali Wong: Single Lady)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας