Το εντυπωσιακό ριμέικ του «Νοσφεράτου» και η βιογραφία του Ρόμπι Γουίλιαμς

Το πολυαναμενόμενο biopic «Better Man» του Μάικλ Γκρέισι καταλήγει να είναι μία μάλλον κουραστική εξιστόρηση της ζωής του γνωστού τραγουδιστή της pop Ρόμπι Γουίλιαμς και καταφέρνει μεν να απεικονίσει ώς ένα βαθμό τη διαρκή πάλη του Γουίλιαμς με τον ίδιο του τον εαυτό και τη συνεχή αναζήτησή του για αποδοχή, αλλά καταλήγει τελικά να είναι ακριβώς αυτό που δεν θέλει: μια συμβατική βιογραφία | Η ταινία του Εγκερς «Νοσφεράτου», ένα εντυπωσιακό έργο, το οποίο δημιουργεί έναν εφιαλτικό κόσμο που σε καθηλώνει και σε απορροφά ολοκληρωτικά και στέκεται αντάξια δίπλα στην εμβληματική ταινία του Μουρνάου «Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου» (1922) | «Sonic 3: Η Ταινία» του Τζεφ Φάουλερ, η επιστροφή στη μεγάλη οθόνη του Sonic του Σκαντζόχοιρου με την πιο συναρπαστική περιπέτειά του

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Νοσφεράτου (Nosferatu, ΗΠΑ, 2024, 132’)
★★★★☆

● Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Εγκερς
● Ηθοποιοί: Mπιλ Σκάρσγκαρντ, Νίκολας Χουλτ, Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, Ααρον Τέιλορ-Τζόνσον, Εμα Κόριν, Ραλφ Αινεσον, Σάιμον ΜακΜπέρνι, Γουίλεμ Νταφόε

Ο Ρόμπερτ Εγκερς επιστρέφει στον κινηματογράφο δύο χρόνια μετά την τελευταία του ταινία («Ο Ανθρωπος από τον Βορρά», 2022), σκηνοθετώντας ένα άτυπο ριμέικ της κλασικής ταινίας του Μούρναου, «Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου» (1922). Βασίζοντας την ιστορία του στο πρωτότυπο έργο -το οποίο, με τη σειρά του, είχε αντλήσει έμπνευση από το μυθιστόρημα «Δράκουλας» του Μπραμ Στόκερ, αν και ο Μούρναου, για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων, είχε αναγκαστεί να ονομάσει την ταινία του «Νοσφεράτου»- ο Εγκερς επιχειρεί μια οπτικά ανανεωμένη προσέγγιση της ιστορίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα ατμοσφαιρικό φιλμ, με επιβλητικά σκηνικά και εξαιρετικές ερμηνείες.

Η βασική πλοκή της ταινίας παραμένει σχεδόν απαράλλαχτη από το πρωτότυπο: ο μεσίτης Τόμας Χάτερ ταξιδεύει στην Τρανσιλβανία για μια σημαντική συνάντηση με τον κόμη Ορλοκ, έναν βρικόλακα και πιθανό πελάτη. Οσο εκείνος λείπει, η Ελεν, η νεαρή σύζυγος του Χάτερ, μένει πίσω υπό την προστασία των φίλων τους, Φρίντρικ και Αννα Χάρντινγκ. Βασανισμένη από οράματα και μια όλο και πιο έντονη αίσθηση τρόμου, η Ελεν έρχεται αντιμέτωπη με μια δύναμη που ξεπερνά τον έλεγχό της.

Εχοντας υπόψιν το προηγούμενο έργο του Εγκερς θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιον άλλο σκηνοθέτη που θα καταπιανόταν με αυτό το project. Από την πρώτη του ταινία «Η μάγισσα» («The Witch», 2015) μέχρι και το υποβλητικό «Ο Φάρος» («The Lighthouse», 2019) έχει δείξει ότι η γοτθική ατμόσφαιρα, το μυστήριο και οι ιστορίες τρόμου είναι στοιχεία που θέλει να αναδείξει μέσα από το έργο του. Οπως και στις προηγούμενες ταινίες του, συνεργάζεται ξανά με τον εξαιρετικό διευθυντή φωτογραφίας Τζάριν Μπλασκ (αξίζει να αναζητήσει κανείς συνεντεύξεις του, όπου αναλύει τον τρόπο δουλειάς του) και, μαζί, κατασκευάζουν έναν γοτθικό κόσμο που, ενώ μέσα του ελλοχεύει το μυστήριο και το μεταφυσικό, μοιάζει ταυτόχρονα και ρεαλιστικός καθώς η εμμονή του Εγκερς με την έρευνα και την προσοχή στη λεπτομέρεια καταφέρνουν να «χτίσουν» ένα κόσμο που μοιάζει αληθινός.

Ο Μπλασκ «ντύνει» την πόλη με μπλε και γκριζοπράσινες αποχρώσεις, στα όρια του ξεθωριασμένου, ενώ το φως των κεριών και η φωτιά -που συμβολικά απομακρύνει το κακό- εκπέμπουν ένα έντονο κιτρινοκόκκινο φως, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αντίθεση με τη μελαγχολική και μακάβρια ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης. Πολλές σκηνές μοιάζουν σαν να «ξεπήδησαν» από πίνακες ζωγραφικής και με έξυπνο τρόπο χρησιμοποιεί τα σύγχρονα μέσα για αναδημιουργήσει το εξπρεσιονιστικό ύφος του Μουρνάου. Το σκοτάδι και οι σκιές πολλές φορές «καταπίνουν» τους χαρακτήρες αλλά και την ίδια την πόλη, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ανησυχίας και την εντύπωση ότι η απειλή του κόμη Ορλοκ είναι διαρκώς παρούσα. Ο ήχος της ταινίας, με τα καιρικά φαινόμενα -τη βροχή και τον άνεμο- να δίνουν ρυθμό, σε συνδυασμό με την απόκοσμη μουσική του Ρόμπιν Κάρολαν ενισχύουν την ατμόσφαιρα φόβου και ανησυχίας που διαπερνά ολόκληρο το φιλμ.

Αφηγηματικά, ο Εγκερς παραμένει πιστός στο πρωτότυπο έργο, εστιάζοντας όμως περισσότερο στη σχέση μεταξύ της Ελεν -την οποία υποδύεται εξαιρετικά η Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, προσδίδοντας βάθος στον χαρακτήρα της μέσα από μια ερμηνεία που συχνά βασίζεται στο σωματικό θέατρο– και του κόμη Ορλοκ. Ο Μπιλ Σκάρσγκαρντ ενσαρκώνει με απόλυτη πειστικότητα τον μοχθηρό βρικόλακα, αποτυπώνοντας έντονα την εμμονή του με την Ελεν. Ο Εγκερς επιχειρεί να απομακρυνθεί από τον παραδοσιακό τρόμο (χωρίς, ωστόσο, να λείπουν οι στιγμές ατόφιου jump scare) και επικεντρώνεται περισσότερο στη σκιαγράφηση της ψυχοσύνθεσης των δύο κεντρικών χαρακτήρων του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πρωταγωνίστριά του.

Ο τρόμος που «χτίζεται» μέσα από την οπτική αφήγηση, το μεγάλο ατού της ταινίας, συχνά αφαιρεί από την προσπάθεια του Εγκερς να δώσει μεγαλύτερη υπόσταση στην τραγική ιστορία που ξετυλίγεται στην οθόνη και ο αργός ρυθμός που επιλέγει σε κάποια σημεία δημιουργεί πρόβλημα στο γενικό σύνολο αλλά παρόλα αυτά το «Νοσφεράτου» στέκεται αντάξια δίπλα στην εμβληματική ταινία του Μουρνάου. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό έργο, το οποίο δημιουργεί έναν εφιαλτικό κόσμο που σε καθηλώνει και σε απορροφά ολοκληρωτικά.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Better Man (ΗΠΑ, 2024, 131’)
★★☆☆☆

● Σκηνοθεσία: Μάικλ Γκρέισι
● Ηθοποιοί: Ρόμπι Γουίλιαμς, Τζόνο Ντέιβις, Κέιτ Μάλβανι

Το «Better Man» του Μάικλ Γκρέισι προσπαθεί να αφηγηθεί με έναν αντισυμβατικό τρόπο τη ζωή του γνωστού τραγουδιστή της pop Ρόμπι Γουίλιαμς, επιλέγοντας να αντικαταστήσει έναν ζωντανό ηθοποιό με μια ψηφιακά δημιουργημένη μαϊμού. Αυτή η επιλογή λειτουργεί ως άμεση αναφορά στο τραγούδι του «Me and My Monkey», όπου η μαϊμού συμβολίζει το alter ego του καλλιτέχνη. Ωστόσο, παρά το πρωτότυπο εύρημα, το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει την επιλογή αυτή.

Αν και το CGI είναι τεχνικά εντυπωσιακό, η μεταφορά του καλλιτέχνη ως μαϊμού καταλήγει περισσότερο σε ένα οπτικό τρικ παρά σε ένα ουσιαστικό αφηγηματικό εργαλείο. Σε ορισμένες σκηνές, η παρουσία ενός ζώου -έστω και ψηφιακού- δίπλα σε ανθρώπους προκαλεί αμηχανία, αντί να προσθέτει στην ιστορία. Αφηγηματικά, η ταινία ακολουθεί μια αρκετά συμβατική δομή μιας μουσικής βιογραφίας. Εξιστορεί τη ζωή του Γουίλιαμς από την παιδική του ηλικία, τις επιτυχίες και τις καταχρήσεις του χωρίς όμως ουσιαστικά να εμβαθύνει στη ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη παρόλο που ο Γκρέισι προσπαθεί να αποτυπώσει με σεβασμό την προσωπικότητα του Γουίλιαμς και τις αδυναμίες του. Η μετάβαση μεταξύ δράματος και κωμωδίας δεν πετυχαίνει πάντα ενώ κάποιες σκηνές μοιάζουν υπερβολικές και επιτηδευμένες αφήνοντας τελικά μια αίσθηση ότι ο Ρόμπι Γουίλιαμς προσπαθεί με κάθε τρόπο να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του με την αυτοαναφορικότητα να αγγίζει τα όρια του ναρκισσισμού.

Το «Better Man» καταφέρνει να απεικονίσει ώς ένα βαθμό τη διαρκή πάλη του Γουίλιαμς με τον ίδιο του τον εαυτό και τη συνεχή αναζήτησή του για αποδοχή, προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από τις άλλες μουσικές βιογραφίες, χρησιμοποιώντας το εύρημα της ψηφιακής μαϊμούς, αλλά καταλήγει τελικά να είναι ακριβώς αυτό που δεν θέλει: μια συμβατική βιογραφία.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Sonic 3: Η Ταινία
(Sonic the Hedgehog 3, ΗΠΑ, 2024, 109’)

● Σκηνοθεσία: Τζεφ Φάουλερ
● Ηθοποιοί: Μπεν Σβαρτζ, Τζιμ Κάρεϊ, Κολίν Ο’Σόνεσι, Ιντρις Ελμπα, Κιάνου Ριβς

Ο Sonic ο Σκαντζόχοιρος επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την πιο συναρπαστική περιπέτειά του. Οι Sonic, Knuckles και Tails ξανασυναντιούνται και συνεργάζονται ενάντια σε έναν νέο ισχυρό αντίπαλο, τον Shadow, έναν μυστηριώδη κακοποιό με δυνάμεις που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ παρόμοιες στο παρελθόν. Με τις μοναδικές τους ικανότητές, η ομάδα πρέπει να αναζητήσει μια απίθανη συμμαχία με την ελπίδα να σταματήσει τον Shadow και να προστατεύσει τον πλανήτη.