Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Ξαβιέ Λεγκράν «Ο διάδοχος» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με συμβολικές προεκτάσεις που προσπαθεί να σχολιάσει την πατριαρχική εξουσία, την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, τονίζοντας ταυτόχρονα πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η επιρροή ενός πατέρα πάνω στον γιο του, τον κληρονόμο του. Η ενσωμάτωση όμως των σοβαρών θεμάτων που προσπαθεί να αναδείξει ο Λεγκράν βρίσκει εμπόδιο σε ένα σενάριο προβληματικό και σχηματικό. | «Το κορίτσι των γενεθλίων» η νέα ταινία του Δανού σκηνοθέτη Μίκαελ Νόερ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο μελόδραμα, το ψυχολογικό θρίλερ και το μυστήριο, αδυνατώντας όμως να επικεντρωθεί στο θέμα του. Υπάρχει έλλειψη πρωτοτυπίας και όλη η ταινία μοιάζει περισσότερο μια συμπυκνωμένη τηλεοπτική σεζόν ενός αστυνομικού θρίλερ |«Το γύρισμα» του Γάλλου σκηνοθέτη Σεντρίκ Καν, μια ταινία με πολλές υποπλοκές που η μια συνδέεται με την άλλη και αυτός ο λαβύρινθος πολλών χαρακτήρων και γεγονότων δημιουργεί μια σύγχυση και κούραση καθώς αναγκαστικά υπάρχει και μια επανάληψη στις κωμικές καταστάσεις | «Η ζαριά» σε σκηνοθεσία Ιβάν Ατάλ
Ο διάδοχος
(Le Successeur, Γαλλία, Καναδάς, Βέλγιο, 2023, 113’)
● Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Λεγκράν
● Ηθοποιοί: Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν, Ιβ Ζακ, Λετισιά Ισαμπέρτ-Ντενί, Αν-Ελίζαμπεθ Μποσέ
Ο Ξαβιέ Λεγκράν («Μετά τον χωρισμό», 2017, 93’) σκηνοθετεί τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Ποστέλ «L’Ascendant» (2015), που έχει πρωταγωνιστή τον Ελιάς, ο οποίος ζει μια ευτυχισμένη και επιτυχημένη ζωή. Καθώς αναλαμβάνει νέος καλλιτεχνικός διευθυντής για έναν διάσημο γαλλικό οίκο υψηλής ραπτικής, μαθαίνει ότι ο πατέρας του, τον οποίο έχει να δει πολλά χρόνια, μόλις πέθανε από καρδιακή προσβολή, αφήνει για λίγο τον λαμπερό κόσμο της μόδας και ταξιδεύει στο Κεμπέκ για να τακτοποιήσει τα κληρονομικά του. Εκεί όμως, ο νεαρός σχεδιαστής ανακαλύπτει ότι έχει κληρονομήσει πολύ χειρότερα από την εύθραυστη καρδιά του πατέρα του.
Ο «Διάδοχος» είναι μια ταινία που προσπαθεί να λειτουργήσει σε πολλά επίπεδα, αλλά δυστυχώς αποτυγχάνει στα περισσότερα από αυτά: ένα ψυχολογικό θρίλερ με συμβολικές προεκτάσεις που προσπαθεί να σχολιάσει την πατριαρχική εξουσία, την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, τονίζοντας ταυτόχρονα πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η επιρροή ενός πατέρα επάνω στον γιο του, τον κληρονόμο του, που εδώ τον οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο βίας. Ο Λεγκράν, όπως και στην προηγούμενη ταινία του, ξέρει να διαχειρίζεται σωστά τους ηθοποιούς του και η σκηνοθετική του ματιά είναι στιβαρή αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μονότονη και προβλέψιμη, παρά τις συνεχές ανατροπές του σεναρίου, που όμως στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη και δημιουργούν μια μη ρεαλιστική απεικόνιση της ιστορίας και σε συνδυασμό με έναν έντονο αδικαιολόγητο μελοδραματικό τόνο αποδυναμώνουν το αποτέλεσμα.
Η κεντρική ιδέα έχει ενδιαφέρον και λειτουργεί μέχρι ενός σημείου ως ένα ψυχολογικό θρίλερ που δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας στον θεατή κρατώντας τον σε αγωνία, αλλά η ενσωμάτωση των σοβαρών θεμάτων που προσπαθεί να αναδείξει ο Λεγκράν βρίσκει εμπόδιο σε ένα σενάριο προβληματικό και σχηματικό.
Το κορίτσι των γενεθλίων
(Birthday Girl, Δανία, 2024, 95’)
● Σκηνοθεσία: Μάικλ Νόερ
● Ηθοποιοί: Τρίνε Ντίρχολμ, Φλόρα Οφέλια Χόφμαν Λιντάλ, Χέρμαν Τομεράας, Μάγια Ιντα Τίλε
Η νέα ταινία του Δανού σκηνοθέτη Μίκαελ Νόερ («Ο Πεταλούδας», 2017, 133’) αφηγείται την ιστορία της 42χρονης Νάνα που καλεί την κόρη της, Σίλε, και την καλύτερή της φίλη σε μια κρουαζιέρα αναψυχής για να γιορτάσουν τα 18α γενέθλια της Σίλε. Η Νάνα ελπίζει το ταξίδι αυτό να είναι μια καινούργια αρχή, μια και η σχέση της με την κόρη της αντιμετωπίζει προβλήματα μετά τη δύσκολη περίοδο που πέρασε η οικογένεια εξαιτίας του διαζυγίου. Ομως, το πρώτο κιόλας βράδυ οι ονειρεμένες διακοπές μετατρέπονται σε εφιάλτη, αφού η Νάνα ξυπνάει και διαπιστώνει πανικόβλητη ότι η Σίλε έχει εξαφανιστεί. Οταν τελικά τη βρίσκουν, η Νάνα καταλαβαίνει αμέσως τι έχει συμβεί, παρ’ όλο που η Σίλε δεν έχει καμία ανάμνηση από τα όσα πέρασε και κανείς δεν φαίνεται να την πιστεύει.
Με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Τρίνε Ντίρχολμ ο Μίκαελ Νόερ σκηνοθετεί εξ ολοκλήρου την ταινία του σε ένα κρουαζιερόπλοιο ανοιχτά της θάλασσας προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει μια έντονη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα αλλά και να προβεί σε έναν κοινωνικό σχολιασμό για το πώς αντιμετωπίζεται το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης. Το κρουαζιερόπλοιο λειτουργεί ως συμβολισμός, είναι μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας, ένας μικρόκοσμος, ενώ ταυτόχρονα δρα και ως ένα εξαιρετικό σκηνικό για να μπορέσει ο σκηνοθέτης να ενσωματώσει τα στοιχεία ενός ψυχολογικού θρίλερ. Μαζί με τη βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας Ανταμ Βάλενστεν, που κάνει εξαιρετική δουλειά στην κάμερα, με τα σφιχτά, κλειστοφοβικά του κάδρα, ο Νόερ κρατάει ένα κινηματογραφικό ρυθμό που η έντασή του αυξάνεται όταν πρέπει και μειώνεται όταν έχει να διαχειριστεί το σοβαρό κεντρικό θέμα της ταινίας, ενώ η σχέση μητέρας-κόρης ενώ στην αρχή υπάρχει μια διάθεση για να εξερευνηθεί τελικά παραγκωνίζεται για χάρη της δράσης.
Ενώ υπάρχουν καλές προθέσεις και μια προσεχτική προσέγγιση, αν και αρκετά επιφανειακή, σε ένα ευαίσθητο θέμα, η ταινία ακολουθεί γνωστά αφηγηματικά μονοπάτια, καταφεύγοντας συχνά στην υπερβολή και σε στερεοτυπικές καταστάσεις, ενώ οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τις πρωταγωνίστριες μοιάζουν σχηματικοί, καρικατούρες. Ο Νόερ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο μελόδραμα, το ψυχολογικό θρίλερ και το μυστήριο, αδυνατώντας όμως να επικεντρωθεί στο θέμα του. Υπάρχει έλλειψη πρωτοτυπίας και όλη η ταινία μοιάζει περισσότερο μια συμπυκνωμένη τηλεοπτική σεζόν ενός αστυνομικού θρίλερ.
Το γύρισμα
(Making of, Γαλλία, 2024, 119’)
● Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Καν
● Ηθοποιοί: Ντενί Πονταλιντές, Τζόναθαν Κοέν, Σουχέιλα Γιακούμπ
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Σεντρίκ Καν («The Goldman Case», 2023, 115’) επιστρέφει με την ταινία «Το γύρισμα» που έκανε πρεμιέρα Εκτός Συναγωνισμού στο Επίσημο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας και έχει πρωταγωνιστή τον Σιμόν (Ντενί Πονταλιντές), έμπειρο σκηνοθέτη που ξεκινάει γυρίσματα μιας ταινίας, η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, για τον αγώνα εργατών να σώσουν το εργοστάσιό τους από το κλείσιμο. Αντιμέτωπος με τα ψέματα του παραγωγού του, ηθοποιούς σε νευρική κρίση και ένα συνεργείο σε αναστάτωση, νιώθει ότι τα γεγονότα τον ξεπερνούν. Καθώς οι χρηματοδότες απειλούν με αποχώρηση, μοναδικός σύμμαχός του θα αποδειχτεί ένας νεαρός ντόπιος στον οποίο εμπιστεύεται τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για το γύρισμα της ταινίας.
Ο Σεντρίκ δημιουργεί μια ταινία που πραγματεύεται τη δημιουργία μιας άλλης ταινίας και σκηνοθετεί μια ανάλαφρη κωμωδία με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Εχοντας δουλέψει και ως ηθοποιός ο σκηνοθέτης ξέρει πολύ καλά πώς να παρουσιάσει με ρεαλιστικότητα τη μικρή κοινωνία που δημιουργεί ένα κινηματογραφικό συνεργείο και τις δυσκολίες για τη δημιουργία μιας ταινίας, αλλά και τα σοβαρά ερωτήματα που εγείρονται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, όπως η εργασιακή εκμετάλλευση του προσωπικού, το κέρδος που αποκομίζει ένας δημιουργός όταν κινηματογραφεί ένα σημαντικό θέμα (εδώ η απεργία των εργατών) και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί εκμετάλλευση προς όφελος του ιδίου. Η κύρια πλοκή της ταινίας έχει μέσα της πολλές υποπλοκές που η μια συνδέεται με την άλλη και αυτός ο λαβύρινθος πολλών χαρακτήρων και γεγονότων δημιουργεί μια σύγχυση και κούραση καθώς αναγκαστικά υπάρχει και μια επανάληψη στις κωμικές καταστάσεις.
Ο σκηνοθέτης δεν διεισδύει στα ερωτήματα που θέτει και ο σχολιασμός που κάνει πάνω σε ταξικά ζητήματα μένει μετέωρος. Οπως πάντα στις ταινίες που μιλάνε για τη δημιουργία μιας άλλης ταινίας ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξει μια αυτοαναφορικότητα που οδηγεί περισσότερο σε μια προσπάθεια του ίδιου του σκηνοθέτη να αναρωτηθεί πάνω σε διάφορα ζητήματα μέσω της τέχνης του και να ψάξει τις απαντήσεις, αδυνατώντας να αντιληφθεί όμως ότι τις απαντήσεις αυτές δεν μπορεί να τις μοιραστεί με το κοινό του.
Η ζαριά
(Un Coup de Des, Γαλλία, 2023, 85’)
● Σκηνοθεσία: Ιβάν Ατάλ
● Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Κανέ, Μαρί-Ζοζέ Κροζ, Ιβάν Ατάλ, Μαϊγουέν, Βικτό Μπελμοντό
Ο Ματιέ χρωστάει τα πάντα στον φίλο του Βανσάν: το σπίτι του, τη δουλειά του, ακόμα και την ίδια του τη ζωή, αφού πριν από δέκα χρόνια ο Βανσάν τον είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Οι δυο φίλοι είναι αχώριστοι και μαζί με τις γυναίκες τους απολαμβάνουν μια ανέμελη ζωή. Ομως, όταν ο Ματιέ ανακαλύπτει πως ο Βανσάν απατά τη γυναίκα του, η πίστη προς τον φίλο του κλονίζεται. Οταν η ερωμένη του Βανσάν βρίσκεται νεκρή, οι υποψίες κατακλύζουν τα δυο ζευγάρια συνοδευόμενες από δειλία, ψέματα και ενοχές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας