Αθήνα, 6°C
Αθήνα
Ελαφρές νεφώσεις
6°C
6.8° 4.8°
2 BF
61%
Θεσσαλονίκη
Αραιές νεφώσεις
5°C
5.5° 3.0°
2 BF
66%
Πάτρα
Αυξημένες νεφώσεις
9°C
9.0° 8.2°
3 BF
63%
Ιωάννινα
Ασθενείς βροχοπτώσεις
4°C
3.9° 3.9°
1 BF
100%
Αλεξανδρούπολη
Αίθριος καιρός
-4°C
-0.4° -4.1°
0 BF
74%
Βέροια
Ασθενείς βροχοπτώσεις
3°C
4.0° 2.3°
1 BF
83%
Κοζάνη
Αυξημένες νεφώσεις
0°C
1.5° -0.5°
0 BF
80%
Αγρίνιο
Αυξημένες νεφώσεις
6°C
6.3° 6.3°
1 BF
90%
Ηράκλειο
Αραιές νεφώσεις
10°C
9.8° 9.1°
4 BF
57%
Μυτιλήνη
Ελαφρές νεφώσεις
5°C
5.9° 2.9°
3 BF
56%
Ερμούπολη
Αίθριος καιρός
8°C
8.4° 7.7°
5 BF
57%
Σκόπελος
Αυξημένες νεφώσεις
4°C
4.0° 4.0°
4 BF
58%
Κεφαλονιά
Αυξημένες νεφώσεις
10°C
9.8° 9.8°
3 BF
80%
Λάρισα
Αραιές νεφώσεις
4°C
3.9° 2.9°
0 BF
100%
Λαμία
Αυξημένες νεφώσεις
6°C
6.6° 5.1°
1 BF
80%
Ρόδος
Αίθριος καιρός
9°C
9.8° 8.1°
4 BF
51%
Χαλκίδα
Αραιές νεφώσεις
4°C
6.0° 1.9°
1 BF
68%
Καβάλα
Αίθριος καιρός
2°C
1.6° 1.6°
2 BF
59%
Κατερίνη
Αυξημένες νεφώσεις
3°C
3.9° 3.1°
0 BF
100%
Καστοριά
Ήπιες χιονοπτώσεις
2°C
1.9° 1.9°
1 BF
80%
ΜΕΝΟΥ
Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου, 2025
Ταινίες
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Με πρώτη ύλη την ωμή καθημερινότητα

Τόσο τα ντοκιμαντέρ «Ο αντίλαλος» της Τατιάνα Ουέσο και «Λεσβία» της Τζέλης Χατζηδημητρίου, όσο και η νέα ταινία μυθοπλασίας του Νοτιοκορεάτη Χονγκ Σανγκ-σου «Μέσα στη μέρα» απεικονίζουν ανθρώπινους αγώνες για βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας ζωής χωρίς να ωραιοποιούν την πραγματικότητα

Ο αντίλαλος (The echo, Μεξικό, Γερμανία, 2023, 102’)

Σκηνοθεσία: Τατιάνα Ουέσο

Το ντοκιμαντέρ της Τατιάνα Ουέσο δικαίως βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2023 με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας - Encounters καθώς πρόκειται για ένα έργο που καταγράφει με πολύ «δυνατές» εικόνες τις ζωές των κατοίκων ενός απομακρυσμένου μεξικανικού χωριού.

Η σκηνοθέτρια τοποθετεί την κάμερά της ανάμεσα στους ανθρώπους του χωριού και, καταγράφοντας μια σκληρή καθημερινότητα, επικεντρώνει το ενδιαφέρον της κυρίως σε μια οικογένεια και συγκεκριμένα στη γυναίκα και τα παιδιά, τα οποία κάνουν χειροτεχνικές εργασίες και δουλεύουν στη φάρμα ενώ ταυτόχρονα πηγαίνουν στο σχολείο. Χωρίς συνεντεύξεις ή συμβατική αφήγηση, με το σενάριο να δημιουργείται από τους ίδιους τους ανθρώπους που τραβάει, η Ουέσο προτιμά να εστιάσει στα πρόσωπα, στις καταστάσεις και στο περιβάλλον που διαμορφώνουν με έναν βάναυσο τρόπο το αύριο και την, πολλές φορές προκαθορισμένη, μοίρα των κατοίκων αλλά και των παιδιών που ζουν εγκλωβισμένα στον στενό κύκλο του χωριού.

Η εξαιρετική φωτογραφία του Ερνέστο Πάρδο «αιχμαλωτίζει» με αφοπλιστική ειλικρίνεια το σκληρό τοπίο που μεταβάλλεται συνεχώς από την αλλαγή των εποχών, ενώ ταυτόχρονα, όταν πρέπει να έρθει πιο κοντά στους πρωταγωνιστές, το κάνει με ευαισθησία και ζεστασιά. Αυτή η συνεχής αντίθεση σε συνδυασμό με το καταπληκτικό sound design της Λένα Εσκενάζι, που έχει τοποθετήσει και τονίσει τόσο σωστά τους ήχους, από τις ανάσες και τη φύση μέχρι και τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν τα παπούτσια όταν βουλιάζουν στη λάσπη, προσθέτουν στην ταινία έναν δραματικό τόνο που δεν έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα.

Ο «Αντίλαλος» είναι μια ταινία που απεικονίζει ρεαλιστικά μια δύσκολη πραγματικότητα, χωρίς να καταφεύγει σε μελοδραματικούς τόνους ή να αναζητά να απελευθερώσει τους πρωταγωνιστές από τη μοίρα τους. Παρουσιάζει τη ζωή όπως είναι, ωμά, αφήνοντας τους κατοίκους να πουν την ιστορία τους, αλλά όχι με λόγια, με τις πράξεις τους, με την καθημερινότητά τους. Οι σκέψεις, τα όνειρά τους, όλα αυτά αντηχούν πολλές φορές μέσα στην ταινία ως αντίλαλος, ως «χαμένες» ελπίδες για μια καλύτερη ζωή.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Μέσα στη μέρα (In our day, Κορέα, 2023, 84’)

Σκηνοθεσία: Χονγκ Σανγκ-σου
Ηθοποιοί: Τζου-μπονγκ Κι, Κιμ Μιν-χι

Ο Νοτιοκορεάτης Χονγκ Σανγκ-σου θυμίζει σε παραγωγικότητα έναν άλλο σημαντικό Ιάπωνα σκηνοθέτη, τον Τακάσι Μίικε («Audition»), καθώς τα τελευταία δέκα χρόνια έχει σκηνοθετήσει δεκαεφτά ταινίες, με το «Μέσα στη μέρα» να είναι η δέκατη όγδοη. Στην τελευταία του ταινία αφηγείται δύο διαφορετικές ιστορίες που φαινομενικά δεν συγκλίνουν ποτέ αλλά υπάρχει μια αόρατη κλωστή που τις συνδέει. Μια ηθοποιός στα σαράντα της μένει σε ένα φιλικό σπίτι με τη γάτα της, ενώ ένας ηλικιωμένος ποιητής, που βρίσκεται στα τελευταία χρόνια της ζωής, ζει μόνος μετά τον θάνατο της δικής του γάτας. Μια μέρα, ο καθένας δέχεται μια επίσκεψη από έναν διαφορετικό νεαρό επίδοξο καλλιτέχνη, ο οποίος έρχεται εξοπλισμένος με ερωτήσεις σχετικά με την καριέρα και την ίδια τη ζωή.

Μέσα από αυτές τις δύο ασύνδετες αφηγήσεις ο σκηνοθέτης εξερευνά με περίτεχνο τρόπο τη σημασία της καθημερινότητας, καταγράφοντας με το γνωστό απλό, λιτό του αφηγηματικό στιλ τις ζωές των πρωταγωνιστών του. Ο κινηματογράφος του Χονγκ Σανγκ-σου δεν έχει σκοπό να σε θαμπώσει με μια υπέροχη φωτογραφία, πολύπλοκα καδραρίσματα ή με σεναριακές ανατροπές, αντίθετα ξεδιπλώνει μπροστά σου την καθημερινότητα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του θεατή στην ικανότητά του να μετουσιώνει απλά, καθημερινά πράγματα σε κινηματογραφική τέχνη, καταφέρνοντας να «ανοίξει» με αυτόν τον τρόπο φιλοσοφικά μονοπάτια που έχουν ως θεματικές την απώλεια και την προσμονή του θανάτου.

Παρ’ όλη όμως αυτήν την ικανότητά του, η έλλειψη πλοκής με τη συμβατική έννοια του όρου, ο αργός ρυθμός και η «ερασιτεχνική» του προσέγγιση όσον αφορά το αισθητικό κομμάτι της ταινίας, μπορεί να αποτελέσουν αποτρεπτικό παράγοντα για τους θεατές, ειδικά για αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με το σινεμά του, βρίσκοντάς το αδιάφορο και υπερφίαλο. Ξεπερνώντας την πρώτη εντύπωση, αξίζει να εμβαθύνει κανείς στη συγκεκριμένη ταινία και να την παρακολουθήσει περισσότερο ως ένα λογοτεχνικό κείμενο που εκφράζεται μέσω της εικόνας και καταγράφει την καθημερινότητα που κυλάει αργά, ήρεμα τονίζοντας τη σημασία τού να ζεις «μέσα στη μέρα».

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Λεσβία (Ελλάδα, 2023, 78’)

Σκηνοθεσία: Τζέλη Χατζηδημητρίου

Η καινούργια ταινία της Τζέλης Χατζηδημητρίου προβλήθηκε πρόσφατα στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κερδίζοντας Ειδική Μνεία και εξ ημισείας με το «Πανελλήνιον» (Σπύρος Μαντζαβίνος, Κώστας Αντάραχας) το βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ). Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ μέσα από το οποίο μας μεταφέρει στη δεκαετία του ’70, όταν λεσβίες από όλο τον κόσμο καταφτάνουν σε ένα μικρό χωριό της Λέσβου, με την ίδια τη σκηνοθέτρια -που βρέθηκε στη μέση ως ντόπια και ως λεσβία- να αφηγείται μια ιστορία 40 χρόνων γύρω από την αγάπη, την κοινότητα, τις συγκρούσεις, αλλά και το τι σημαίνει να νιώθει κανείς αποδεκτός.

Με μια αφήγηση στρωτή, αυτοβιογραφική, η σκηνοθέτρια διαβάζει αποσπάσματα από προσωπικές της ημερολογιακές σημειώσεις, που λειτουργούν σαν «γέφυρα» μεταξύ ομιλίας και εικόνας καθώς μέσα από αυτές μαθαίνουμε τις προσωπικές ανησυχίες και τη μεταβολή στη σκέψη της πάνω στα κοινωνικά ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (που μένουν δυστυχώς επίκαιρα μέχρι και σήμερα) και την «ενηλικίωσή» της.

Με διάθεση να παρουσιαστεί και να καταγραφεί στη συλλογική μνήμη η πραγματικότητα που αποτυπώνεται μέσα από το προσωπικό αρχειακό υλικό της για τα όσα συνέβαιναν εκείνη την εποχή, το ντοκιμαντέρ καταφέρνει να αναδείξει με ευαισθησία και χιούμορ την ιστορία του νησιού (γενέθλιος τόπος της ποιήτριας Σαπφώς) αλλά και τις συνθήκες που επικρατούσαν τα πρώτα χρόνια και πώς αυτές διαμορφώθηκαν σε βάθος χρόνου. Η Χατζηδημητρίου όμως, αν και αναπόφευκτα δεν μπορεί να αποφύγει τη νοσταλγική νότα, δεν δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ για να δείξει το χθες ή να ωραιοποιήσει μια εποχή. Με μαρτυρίες και αρχειακό υλικό 40 χρόνων, προσπαθεί να αναδείξει τις δυσκολίες τού τότε, τις ζυμώσεις που προέκυψαν μέσα από τη συνάντηση σε έναν τόπο και τη γέννηση ιδεών, προβληματισμών και σκέψεων για διεκδίκηση δικαιωμάτων που εκείνη την εποχή έμοιαζαν άπιαστο όνειρο. Το ντοκιμαντέρ της μπορεί να μην είναι φανταχτερό, μπορεί να υστερεί αφηγηματικά σε αρκετά σημεία και σαν κατασκευή να μην εντυπωσιάζει, αλλά σίγουρα αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Κάμπια Νύμφη Πεταλούδα
(Embryo Larva Butterfly, Κύπρος, Ελλάδα, 2023, 91’)

Σκηνοθεσία: Κύρος Παπαβασιλείου
Ηθοποιοί: Μαρία Αποστολακέα, Χρήστος Σουγάρης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιάννης Νιάρρος, Στεφανία Σωτηροπούλου

Η νέα ταινία του Κύρου Παπαβασιλείου («Οι εντυπώσεις ενός πνιγμένου»), που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, ενώ κέρδισε το βραβείο κοινού στο τμήμα Film Forward του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2023 και το βραβείο κοινού «Αθηνοράματος» στο πρόσφατο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Αθήνας, είναι μια ταινία με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που αντλεί έμπνευση από το Greek Weird Wave, επιχειρώντας όμως έναν αναπροσδιορισμό του, στοχεύοντας μέσα από την ιστορία της να θίξει το θέμα της έννοιας του χρόνου αλλά να προβεί και σε μια κοινωνική κριτική.

Ο σκηνοθέτης δημιουργεί έναν κόσμο όπου ο χρόνος δεν είναι γραμμικός και η σχέση ενός ζευγαριού, της Πηνελόπης και του Ισίδωρου, δοκιμάζεται καθώς οι αναμνήσεις από το παρελθόν και το μέλλον αλλάζουν αδιάκοπα. Ο Παπαβασιλείου δείχνει σκηνοθετική ωριμότητα, επιλέγοντας προσεκτικά τα κάδρα του, με μινιμαλιστικές συνθέσεις. Ο αφηγηματικός λαβύρινθος που δημιουργεί και η ρευστότητα του χρόνου σε συνδυασμό με την πολύ ωραία σκηνογραφική προσέγγιση κάνουν την ταινία να έχει ένα ενδιαφέρον, το οποίο όμως χάνεται καθώς ενώ «χτίζεται» η δαιδαλώδης ιστορία, οι χαρακτήρες δεν έχουν την απαραίτητη ανάπτυξη και εξέλιξη μένοντας σε μια πιο επιφανειακή προσέγγιση των θεμάτων του.

Η εμφανής επιρροή του από το Greek Weird Wave βοηθάει σε έναν βαθμό για την κατασκευή του κόσμου του αλλά δεν καταφέρνει να ανατρέψει κάποια στοιχεία που δεν ταιριάζουν στην αφηγηματική ροή της ταινίας και «υιοθετώντας» τα προκαλεί «ρωγμές» που θα μπορούσε να τις αποφύγει, αναδεικνύοντας έτσι καλύτερα τον κεντρικό πυρήνα της ταινίας δίνοντας μια διαφορετική πνοή στο έργο του.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Κόναν η Βάρβαρη (Conann, Γαλλία, 2023, 105’)

Σκηνοθεσία: Μπερτράν Μαντικό
Ηθοποιοί: Κριστά Τερέτ, Ελίνα Λόουενσον, Αγκατά Μπουζέκ

Ο Μπερτράν Μαντικό δύο χρόνια μετά το «After Blue» σκηνοθετεί τη νέα του ταινία αντλώντας έμπνευση από τον κόσμο του δημιουργού Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ («Κόναν ο Βάρβαρος»), αλλά αντιστρέφοντας το φύλο του πρωταγωνιστή και τοποθετώντας μια γυναίκα στη θέση του. Με το ιδιαίτερο στιλ του εξερευνά διάφορες θεματικές μέσα από το πρίσμα ενός queer σινεμά, επιστρατεύοντας πολλά στερεοτυπικά στοιχεία της υπέρμετρης αρρενωπότητας θέλοντας να τα αποδομήσει.

Ο Μαντικό αφηγείται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια τις διαδοχικές μετενσαρκώσεις της Κόναν της Βάρβαρης, μιας αιμοδιψούς Αμαζόνας που ζει ανάμεσά μας από την αρχαιότητα. Η πλοκή στο έργο παίζει ελάχιστο ρόλο καθώς ο σκηνοθέτης απορρίπτει τον παραδοσιακό γραμμικό τρόπο και «ανακατεύει» τον χρόνο παρουσιάζοντας με διάφορους τρόπους σκηνές βαρβαρότητας. Δεν επιθυμεί να κρατήσει αποστάσεις από τον βίαιο κόσμο του Κόναν, αλλά, αντίθετα, να ανακατασκευάσει την ίδια χαοτική, σκληρή ατμόσφαιρα του κόμικ, όπου το σεξ, η βία και το αίμα έχουν τον πρωταρχικό ρόλο. Παραδίδει τελικά ένα κινηματογραφικό έργο που αγγίζει πολλές φορές το γκροτέσκο και το kitsch.

Ενα έργο που μοιάζει σαν μια μεγάλη παραγωγή αλλά κρατάει τον χαρακτήρα του DIY (Do It Yourself), με μεγάλα σκηνικά, εκθαμβωτικά κουστούμια (που αλλάζουν συνεχώς μέσα στην ταινία) και ποιητικούς διαλόγους· ο Μαντικό παραδίδει μια ταινία που ή θα την αγαπήσεις για την τόλμη της και την πολυπλοκότητα που κρύβει μέσα της ή θα την απορρίψεις ως κάτι ακραίο κι ανούσιο.

Google News ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Με πρώτη ύλη την ωμή καθημερινότητα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας