Η Κάλια και η Πρισίλα ψάχνουν διέξοδο

Στις αίθουσες η πολυσυζητημένη ταινία της Σοφίας Κόπολα για τη σύντροφο του Ελβις Πρίσλεϊ αλλά και το «Animal», η βραβευμένη με Χρυσό Αλέξανδρο στο 64ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ταινία της Σοφίας Εξάρχου με τη Δήμητρα Βλαγκοπούλου στον ρόλο της «Κάλιας» που παραδίδει μια υποδειγματική (και βραβευμένη) ερμηνεία

Animal (Ελλάδα, Αυστρία, Ρουμανία, Κύπρος, Βουλγαρία, 2023, 116’)

● Σκηνοθεσία: Σοφία Εξάρχου
● Ηθοποιοί: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Φλομαρία Παπαδάκη, Αχιλλέας Χαρίσκος, Βούντου Γιούργκενς, Χρόνης Μπαρμπαριάν, Ηλίας Χατζηγεωργίου, Δανάη Πετροπουλέα, Kristof

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Σοφίας Εξάρχου («Park») κάνει το ντεμπούτο της στις ελληνικές αίθουσες, έχοντας κάνει πρώτα την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο αλλά και έχοντας αποσπάσει τον Χρυσό Αλέξανδρο στο 64ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (με τη Δήμητρα Βλαγκοπούλου να κερδίζει το Βραβείο Ερμηνείας) για να αναδειχτεί ως η πρώτη ελληνική ταινία που κέρδισε μετά από 30 χρόνια την κορυφαία διάκριση του ελληνικού Φεστιβάλ (τότε, το ’93 το βραβείο είχε πάρει ο Σωτήρης Γκορίτσας με το «Απ’ το χιόνι»).

Η σκηνοθέτρια αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας ανιματέρ, παλιών και νέων, με επικεφαλής την Κάλια, που κάθε βράδυ παρουσιάζουν το καλλιτεχνικό τους πρόγραμμα στη σκηνή του παραθαλάσσιου ξενοδοχείου Mirage. Βρισκόμαστε στις αρχές της τουριστικής σεζόν και το ξενοδοχείο γεμίζει επισκέπτες. Καθώς όμως οι εβδομάδες περνάνε, η θερινή φιέστα γίνεται ολοένα και πιο άγρια και τολμηρή και οι νύχτες της Κάλιας μοιάζουν πλέον ανεξέλεγκτες.

Η Εξάρχου στην καινούργια ταινία της καταφέρνει κάτι που έλειπε στην προηγούμενη δουλειά της, το «Park», να επικεντρώσει δηλαδή το ενδιαφέρον του θεατή σε μόνο ένα πρόσωπο, την Κάλια, και να σκιαγραφήσει τον χαρακτήρα της, τολμώντας να κάνει μια βαθιά ανασκόπηση στον εσωτερικό κόσμο της. Με την κάμερα στο χέρι, συνεχώς να ακολουθεί την πρωταγωνίστρια, η Εξάρχου δημιουργεί μια αμεσότητα καταφέρνοντας να μας μεταφέρει τα άγχη, τις αγωνίες και τις σκέψεις της ηρωίδας της, δημιουργώντας ένα ψυχογραφικό δράμα που πετυχαίνει εν μέρει τον στόχο του καθώς μεγάλο προτέρημά του είναι η εξαιρετική, ειλικρινής και πολυδιάστατη ερμηνεία της Δήμητρας Βλαγκοπούλου.

Μέσα από την ιστορία της Κάλιας, η σκηνοθέτρια ανοίγει δύο αφηγηματικές οδούς που όμως συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους. Η μία είναι η ιστορία μιας τριανταπεντάχρονης γυναίκας, που πιστεύει ότι η ζωή της δεν έχει πια προοπτικές, εγκλωβισμένη σε μια δουλειά που απεχθάνεται και αναγκασμένη συνεχώς να φοράει ένα προσωπείο όταν ανεβαίνει στη σκηνή για να κρύψει τη θλίψη της. Η άλλη οδός είναι η κριτική που ασκεί πάνω στη βιομηχανία του τουρισμού, που «ξεζουμίζει» τους υπαλλήλους με εξαντλητικά ωράρια, με χαμηλούς μισθούς και άθλιες συνθήκες. Η Εξάρχου καταφέρνει να παντρέψει αυτά τα δύο αφηγηματικά στοιχεία και η κοινωνική κριτική της να συνδέεται με τον κεντρικό χαρακτήρα της και έτσι δεν δημιουργεί μια ταινία μανιφέστο αλλά πρώτα απ’ όλα ένα δράμα που προσπαθεί να αναλύσει τη ζωή της Κάλιας ως μιας γυναίκας που προσπαθεί μάταια να βρει μια διέξοδο στη ζωή της.

Παρ’ όλο όμως που καταφέρνει να κρατήσει έναν σκηνοθετικό ρυθμό κατά τη διάρκεια της ταινίας, ήδη στο πρώτο μέρος έχει εξαντλήσει τις ιδέες της και έχει προβεί σε μια αρκετά καλή ψυχογράφηση του χαρακτήρα της, αναγκάζοντάς την στο δεύτερο μέρος να στραφεί σε επανάληψη σκηνών και γεγονότων, δίνοντας την εντύπωση της στασιμότητας και ενός αφηγηματικού αδιεξόδου. Αυτή την επανάληψη προσπαθεί να τη «διορθώσει» με την εισαγωγή δευτερευόντων ρόλων που όμως δεν μπορούν να «σταθούν» αντάξια απέναντι από την πρωταγωνίστρια και τελικά αποδυναμώνουν την ταινία.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Πρισίλα (Priscilla, ΗΠΑ, 2023, 114’)

● Σκηνοθεσία: Σοφία Κόπολα
● Ηθοποιοί: Κάλι Σπένι, Τζέικομπ Ελόρντι, Νταγκμάρα Ντομινιτσίκ

Η καινούργια ταινία της Σοφίας Κόπολα («Χαμένοι στη μετάφραση») είναι ένα βιογραφικό δράμα που εξιστορεί τη μεγάλη αγάπη αλλά και τον ταραχώδη γάμο μεταξύ της Πρισίλα και του θρυλικού τραγουδιστή του ροκ εντ ρολ Ελβις Πρίσλεϊ.

«Χτίζοντας» ένα λιτό δράμα, χωρίς σκηνοθετικές υπερβολές, αφήνοντας την κάμερα να παίξει τον ρόλο του παρατηρητή, η Κόπολα περιτέχνως αποφεύγει την «παγίδα» της απλής αφήγησης μιας βιογραφίας και καταφέρνει να δημιουργήσει έναν αφηγηματικό πυρήνα γύρω από την Πρισίλα. Ξετυλίγει μπροστά μας μια ιστορία με δύο διαφορετικά επίπεδα: σε πρώτο επίπεδο υπάρχει το «παραμύθι» της νέας κοπέλας που ερωτεύεται και παντρεύεται έναν από τους διασημότερους σόουμαν παγκοσμίως, ενώ στο δεύτερο γινόμαστε μάρτυρες του «εγκλωβισμού» της μέσα σε μια σχέση που καθορίζεται από την παρουσία του Ελβις και του στενού κύκλου του. Η Κόπολα όπως και στις προηγούμενες ταινίες της προσεγγίζει το θέμα της με σπάνια ευαισθησία, κάνοντας ένα σύγχρονο σχόλιο πάνω στην ευτυχία μιας γυναίκας που καθορίζεται από τους άλλους, ζώντας τη μοναξιά και προσπαθώντας να ανακαλύψει τον εαυτό της και να χαράξει τη δική της πορεία.

Οσο όμως η ταινία κυλάει, το προτέρημά της να αφήνει την κάμερα να καταγράφει γίνεται μειονέκτημα γιατί αποκτά ένα είδος αποστασιοποίησης και κενότητας. Σε αυτό συμβάλλει και η μέτρια ερμηνεία της Κάλι Σπένι που υποκρίνεται την ηρωίδα χωρίς συναισθηματικό βάθος.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Σιδερένια γροθιά (Iron Claw, ΗΠΑ, 2023, 132’)

● Σκηνοθεσία: Σον Ντέρκιν
● Ηθοποιοί: Ζακ Εφρον, Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ

Ο Σον Ντέρκιν («Η φωλιά») έχοντας πρωταγωνιστές τον Ζακ Εφρον –τον διάσημο ηθοποιό νεανικών κωμωδιών («17 ξανά», «Μιούζικαλ στο σχολείο»)– και τον πρόσφατα βραβευμένο με Emmy Ερμηνείας για την τηλεοπτική σειρά «The Bear» Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ, σκηνοθετεί την αληθινή ιστορία των αχώριστων αδελφών Φον Εριχ, που έγραψαν ιστορία στον απίθανα ανταγωνιστικό κόσμο της επαγγελματικής πάλης στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Μέσα από τραγωδίες και θριάμβους, κάτω από τη σκιά του επιβλητικού πατέρα και προπονητή τους, τα αδέλφια επιδιώκουν με κάθε κόστος να αφήσουν το ανεξίτηλο σημάδι τους στα πιο διάσημα ρινγκ.

Χρησιμοποιώντας μια απλοϊκή γραμμική αφήγηση, ο σκηνοθέτης αδυνατεί να αφηγηθεί την τραγική ιστορία της οικογένειας καθώς όλα μοιάζουν κατασκευασμένα και επιφανειακά. Το σενάριο μοιάζει διεκπεραιωτικό παρουσιάζοντας απλώς τα γεγονότα, ενώ όταν καταφέρνει σε ένα σημείο να προσεγγίσει την ιστορία, έχοντας ως πυρήνα την οικογενειακή τραγωδία, και να αναλύσει τους χαρακτήρες είναι ήδη αργά αφού έχουν περάσει δυο ώρες. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές και οι σκηνές επαγγελματικής πάλης καλοστημένες, αλλά λείπει το σκηνοθετικό και σεναριακό βάθος.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Λατρεύω να σε μισώ (Anyone but you, ΗΠΑ, 2023, 103’)

● Σκηνοθεσία: Γουίλ Γκλουκ
● Ηθοποιοί: Σίντνεϊ Σουίνι, Γκλεν Πάουελ

Η Bea (Σίντνεϊ Σουίνι) και ο Ben (Γκλεν Πάουελ) μοιάζουν να είναι το ιδανικό ζευγάρι, αλλά μετά από ένα απίστευτο πρώτο ραντεβού κάτι συμβαίνει και η καυτή μεταξύ τους έλξη παγώνει. Η μοίρα, όμως, τα φέρνει έτσι και βρίσκονται και οι δύο καλεσμένοι σε έναν γάμο στη μακρινή Αυστραλία, όπου παριστάνουν το ζευγάρι.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Μάγια η Μέλισσα: Η Χρυσή Σφαίρα
(Maya the Bee: The Golden Orb, Αυστραλία, Γερμανία, 2021, 88’)

● Σκηνοθεσία: Νόελ Κλίρι
● Με τις φωνές των: Σαββίνα Γεωργίου, Αντώνη Παπαμιχαήλ, Αρη Κυπριανού, Πλάτωνα Μουρατίδη, Μαριλένης Σταύρου, Ανδρέα Τσελεπό, Μαριάν Κυπριανού, Ευρώς Βασιλείου

Οταν η Μάγια βαρεθεί να είναι κλεισμένη λόγω του χειμώνα, το σκάει με τον φίλο της Γουίλι και αναλαμβάνουν μία άκρως μυστική αποστολή! Τους έχει ανατεθεί η προστασία του ιερού «σπόρου» και οι δυο τους ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους παλιόφιλούς τους, Αρνι και Μπάρνι, για να παραδώσουν τον σπόρο στη νέα του κατοικία, στην κορυφή του μυστηριώδους βουνού Μπονζάι. Κινούμενο σχέδιο σε ελληνική μεταγλώττιση με πρωταγωνίστρια τη διάσημη μέλισσα.