Παιδιά που γεννήθηκαν χωρίς τυχερό αστέρι

Τυχερό Αστέρι (αστεράκια: 3)

(Beurokeo, Νότια Κορέα, 2022, 129’)

σκηνοθεσία: Χιροκάζου Κόρε-έντα

ηθοποιοί: Σονγκ Κανγκ-χο, Γκάνγκ Ντονγκ-γουόν, Μπάε Ντούνα, Τζι-γιουν Λι

Έχοντας σίγουρα απολαύσει το διεθνές προβάδισμα ολκής που τού έφεραν οι «Κλέφτες Καταστημάτων», ο Ιάπωνας δημιουργός συνεχίζει στο ύφος των ταινιών που κάνει δεκαετίες τώρα, μακριά από Χρυσούς Φοίνικες και Όσκαρ, ουμανιστικά, ευαίσθητα, μ’ ένα πικρό, τρυφερό χιούμορ για τ’ ανθρώπινα.

Μετά από μια «βόλτα» στην Ευρώπη, με την «Αλήθεια» με πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ, ο Κόρε-έντα μετοικεί τώρα στη Νότια Κορέα, συνεπαρμένος από τα εκεί «drop boxes», τα κουτιά έξω από εκκλησίες, όπου ανήμπορες μητέρες αφήνουν τα νεογέννητά τους, για να υιοθετηθούν. Ο Σανγκ-χεόν (τον υποδύεται ο Σονγκ Κανγκ-χο των «Παρασίτων» που και τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας στις Κάνες γι’ αυτόν εδώ το ρόλο), είναι ένας απατεώνας που κλέβει τέτοια μωρά και τα πουλά σε καλή τιμή.

Συνεργάτης του «από μέσα» ο νεαρός Ντονγκ-σου, εθελοντής στην εκκλησία. Οι δυο άντρες, όμως, έχουν στο κατόπι τους δυο γυναίκες ντετέκτιβ που ανυπομονούν να τούς πιάσουν επ’ αυτοφώρω, πάνω στην αγοραπωλησία. Ο Σανγκ-χεόν και ο Ντονγκ-σου θα μπουν στο βανάκι τους και θ’ αρχίσουν να τρέχουν, μαζί με μια μητέρα που θέλει να πάρει πίσω το μωρό της για να του βρει η ίδια ένα «καλό σπίτι» και μ’ ένα σκανταλιάρικο πιτσιρίκι, αποφασισμένο να βρει μόνο του την οικογένειά του. Όλοι ορφανοί, σε μια αλλόκοτα τυπολατρική κοινωνία.

Η οικογένεια, έτσι κι αλλιώς, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ταινίας που δεν παίρνει τίποτε ως δεδομένο και που έχει πρόχειρη και γενναιόδωρη την ηθική ανατροπή. Το καλό και το κακό αλλάζουν εύκολα πρόσωπο και «οικογένεια» είναι αυτό που ορίζεται μόνο από δεσμούς αγάπης. Κι ακόμα και σ’ ένα από τα λιγότερο πρωτότυπα ή αβανταδόρικα φιλμ του, ο Κόρε-έντα με την αστείρευτη θετικότητα, μόνο στην αγάπη επενδύει και στο μινιμαλιστικό, προσωπικό σινεμά.

Παρίσι Ξανά (αστεράκια: 2,5)

(Revoir Paris, Γαλλία, 2022, 105’)

σκηνοθεσία: Αλίς Βινοκούρ

ηθοποιοί: Βιρζινί Εφιρά, Μπενουά Μαζιμέλ, Γκρεγκουάρ Κολέν

Ένα ζεστό, γλυκό βράδυ, η Μία τρώει με τον Βενσάν, τον σύντροφό της σ’ ένα εστιατόριο, γεμάτο κόσμο και χαρά. Ο Βενσάν, γιατρός, χρειάζεται να φύγει, η Μία μένει μόνη κι όταν ο τρομοκράτης με το πολυβόλο μπει στο εστιατόριο κι αρχίσει να σκορπά το θάνατο, η Μία θα κρατηθεί από το χέρι ενός αγνώστου. Τρεις μήνες αργότερα, μία από τους λίγους επιζήσαντες τής επίθεσης, προσπαθεί με αγωνία να θυμηθεί τι συνέβη εκείνο το βράδυ τής βίας και ποιος ήταν εκείνος που της έδωσε το χέρι του.

Μια κατάδυση όχι μόνο στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, αλλά και στον τρόμο του θύματος που επιβιώνει, κάνει η Αλίς Βινοκούρ, προσφέροντας στη Βιρζινί Εφιρά την ευκαιρία να δείξει την ερμηνευτική γκάμα της και να κερδίσει το Σεζάρ της. Πέρα από την αληθινά μαγική αποτύπωση του νυχτερινού, κυρίως, Παρισιού, η Βινοκούρ ωστόσο μπερδεύει την ακτινογραφία του ψυχισμού τής ηρωίδας της μ’ ένα θρίλερ αναζήτησης του χαμένου άνδρα και μαζί μια ακύρωση των κοντινών ανθρώπων που δεν βίωσαν την επίθεση, καταλήγοντας μ’ ένα περιττά χειριστικό δράμα, υπογραμμισμένο με ανησυχητική μουσική και πολλά υγρά βλέμματα.

Ξεριζωμένοι (αστεράκια: 2,5)

(Ελλάδα, 2023, 98’)

σκηνοθεσία: Ελένη Αλεξανδράκη

Από τη «Σταγόνα στον Ωκεανό» μέχρι το ντοκιμαντέρ της για τον Κωστή Παπαγιώργη, η Ελένη Αλεξανδράκη μοιράζεται αδιάκοπα στην οθόνη το ενδιαφέρον και την τρυφερότητά της για τον άνθρωπο.

Αυτή τη φορά, το ντοκιμαντέρ της εστιάζει σε παιδιά (ενηλίκους πια), που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο και την οικογένειά τους, για πολιτικούς λόγους. Ο Γιάννης Ατζακάς, γιος αντάρτη από τη Θάσο, μεγάλωσε στις «Παιδουπόλεις» της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Ο Σίφης Ζαχαριάδης, ο γιος του Νίκου, με τη μαμά του επίσης στη φυλακή, συντρόφευσε τον μπαμπά του στη Σιβηρία ως την αυτοκτονία του, ζώντας κι ο ίδιος εξόριστος για όλη του τη ζωή. Ο Ενρίκε κλάπηκε, βρέφος, από την αντικαθεστωτική μαμά του, στη διάρκεια τής δικτατορίας τού Φράνκο. Πέντε χρόνια αργότερα, η Μαρία Μερσέντες, ανύπαντρη, γέννησε σ’ ένα νοσοκομείο τής εκκλησίας αλλά το μωρό της «πέθανε στον τοκετό». Ο Ζαν-Φιλίπ από τη Ρεϋνιόν αρπάχτηκε στα 10 του και μεταφέρθηκε στη Γαλλία, για να γίνει «σκλάβος» σε ιδιωτικές φάρμες. Η Ρεζβάνα έφυγε με την οικογένειά της από το Αφγανιστάν – κατέληξε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτο προσφυγόπουλο.

Ιστορίες σπαρακτικές, για ζωές κλεμμένες, με αφηγητές τούς ίδιους τούς ήρωες που κοιτάζουν κατάματα την κάμερα και μοιράζονται αναμνήσεις φρίκης.

Γυρίζοντας, όπως η ίδια λέει στην αρχή του φιλμ, την ταινία της στη διάρκεια της πανδημίας, η Αλεξανδράκη δεν έχει άμεσο υλικό, οι περισσότεροι ήρωες μιλούν σε ζουμ και οι αισθητικοί αυτοσχεδιασμοί (λάπτοπ που κολυμπούν στη θάλασσα ή στα πυκνά δάση, ξεριζωμένα δέντρα σ’ έναν υπερβολικά προφανή παραλληλισμό), στερούν από τη δύναμη των ιστοριών. Επίσης, ο σύνδεσμος των έξι αυτών δραματικών ηρώων τής ζωής και της Ιστορίας, με τη 12χρονη Μυρτώ που έζησε το «δράμα» της απομόνωσης του λόκνταουν πραγματικά συσχετίζει τα ανόμοια, προκαλώντας μια έντονη αίσθηση ανισότητας. Ωστόσο η ευαισθησία τής ματιάς και οι αληθινές, δυνατές ιστορίες των αφηγητών συνθέτουν ένα ντοκιμαντέρ αποκαλυπτικό και συγκινητικό, τουλάχιστον στην πρώτη ύλη του.

65 (αστεράκια: 2)

(Η.Π.Α., 2023, 93’)

σκηνοθεσία: Σκοτ Μπεκ, Μπράιαν Γουντς

ηθοποιοί: Άνταμ Ντράιβερ, Αριάνα Γκρίνμπλατ

Ο Μιλς, αστροναύτης πιλότος, πέφτει με το διαστημόπλοιό του σ’ έναν άγνωστο πλανήτη: εκεί θ’ ανακαλύψει όχι απλώς ότι δεν είναι μόνος, αλλά κι ότι ο «άγνωστος» πλανήτης είναι η Γη των δεινοσαύρων, 65 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα. Μαζί μ’ ένα κορίτσι, την Κόα, ο Μιλς θα επιχειρήσει να διασχίσει τον μυστηριώδη κι εχθρικό τόπο προς την επιβίωση.

Με συστατικά μια, όσο να πεις, πρωτότυπη ιδέα, δημιουργούς τούς σεναριογράφους του «A Quiet Place», executive producer τον Σαμ Ράιμι και πρωταγωνιστή τον πάντα καθηλωτικό Άνταμ Ντράιβερ, είναι απορίας άξιο πώς η ταινία καταλήγει πιο φλατ από τον πιο φλατ πλανήτη, χωρίς αγωνία, χωρίς ίχνος πειστικότητας, έστω για ν’ αναπηδήσει κανείς στη θέση του. Αυτό που μένει είναι τα ψηφιακά εφέ, ίχνη υπαρξιακής μοναξιάς και… ο πάντα καθηλωτικός, λοιπόν, Άνταμ Ντράιβερ.

Shazam! Η Οργή των Θεών

(Shazam! Fury of the Gods, Η.Π.Α., 2023, 130’)

σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ

ηθοποιοί: Ζάκαρι Λίβαϊ, Άσερ Έιντζελ, Τζακ Ντίλαν Γκρέιζερ, Ελεν Μίρεν

Ο έφηβος Μπίλι, που μόλις πει τη μαγική λέξη μεταμορφώνεται στο ενήλικο, αν όχι παντοδύναμο, σίγουρα διασκεδαστικό alter ego του, τον «Shazam», έρχεται στη μεγάλη οθόνη για τη δεύτερη κινηματογραφική περιπέτειά του. Αυτή τη φορά έχει ν’ αντιμετωπίσει τις Κόρες του Άτλαντα που απειλούν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα.

Σκάρλετ

(L’ envol, Γαλλία, Ιταλία Γερμανία, 2022, 100’)

σκηνοθεσία: Πιέτρο Μαρτσέλο

ηθοποιοί: Ραφαέλ Τιερί, Ζιλιέτ Ζουάν, Λουί Γκαρέλ, Νοεμί Λβοφσκί

Στη βόρεια Γαλλία, η Ζιλιέτ μεγαλώνει με τον πατέρα της, βετεράνο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Παθιασμένη με το τραγούδι και τη μουσική, η μοναχική νεαρή κοπέλα γνωρίζει ένα μάγο που της υπόσχεται πως τα πορφυρά πανιά θα την πάρουν μια μέρα μακριά από το χωριό της κι έκτοτε η Ζουλιέτ δεν παύει να πιστεύει στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας. Ο σκηνοθέτης τού «Μάρτιν Ίντεν» διασκευάζει το ρομαντικό μυθιστόρημα φαντασίας τού Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντερ Γκριν από το 1923, διασκευασμένο ξανά σε σοβιετική ταινία το 1961.