«Ελεος πια με την κριτική! Αφήστε μας να ζήσουμε!»

Τον πετύχαμε στην Κρήτη. Εχει επιστρέψει για λίγο στα πατρογονικά του, στο Ηράκλειο, ώστε να κάνει ένα «off» πριν από το «Εx»! Ο λόγος για τον Γιώργο Μαρκάκη και την ταινία του «Ex», που κάνει πρεμιέρα αύριο στην Ταινιοθήκη.

Μια εξαιρετική ταινία, κάτι ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και καταγραφή μιας ιδιότυπης μυθοπλασίας: βρισκόμαστε κυριολεκτικά στα άδυτα ενός κλαμπ του Βερολίνου, όπου οι αλήθειες των θαμώνων βγαίνουν στην επιφάνεια μέσα στις τουαλέτες! Ο Γ. Μαρκάκης κατόρθωσε να κάνει τους ανθρώπους αυτούς να τον εμπιστευτούν και έτσι μας προσφέρει την απεικόνιση της μοναδικής ηδονιστικής club κουλτούρας ενός ιδιότυπου Βερολίνου, όπου οι πρωταγωνιστές επιδίδονται σε πράξεις και διαλόγους λαγνείας, αλήθειας, αυτοκαταστροφής ή και λύτρωσης.

Η μουσική τέκνο είναι κομμάτι της κουλτούρας τους, τα ναρκωτικά όλων των ειδών δίνουν και παίρνουν, πολύχρωμες προσωπικότητες εξομολογούνται στον φακό και ανάμεσά τους ξεχωρίζει μια εξτραβαγκάντσα περσόνα ρωσικής καταγωγής, η Νταϊάνα Κλιμένοβα, που, όπως και οι περισσότεροι «ήρωες» της ταινίας, ζει για την αγάπη, τον έρωτα και το σεξ.

«Η ταινία μου καταδεικνύει ακριβώς αυτό», μας λέει ο Γιώργος Μαρκάκης. «Πως σκοπός όλων αυτών των “περίεργων” για πολλούς χαρακτήρων είναι η αγάπη. Το λένε συνέχεια: αυτό τους λείπει, αυτό ψάχνουν. Επικοινωνία και συνύπαρξη». «Στο Βερολίνο, ως γκέι, δεν έχω αισθανθεί ποτέ περίεργα μάτια επάνω μου σαν προχωράω χέρι χέρι με τον σύντροφό μου. Ωστόσο, όπως ακούγεται και στην ταινία, ο περισσότερος κόσμος δέχεται ακόμη σκληρή κριτική για το πώς θέλει να είναι, αν θέλει να βάλει τριάντα σκουλαρίκια κ.λπ. Οι άνθρωποι στην ταινία έχουν δεχτεί και κριτική και άρνηση και απόρριψη, αλλά στο Βερολίνο μπόρεσαν να δημιουργήσουν τη δική τους “οικογένεια”, μέσα σε αυτή την ιεροτελεστία τού clubbing και της τέκνο.

Η μουσική είναι βασικό στοιχείο, αλλά ό,τι τους ενώνει πραγματικά είναι ότι σε αυτά τα κλαμπ δεν τους κρίνει κανείς. Στην Ελλάδα έχουν γίνει τεράστια βήματα ως προς την αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας που ορίζουμε ως τέτοια, ωστόσο ακόμη η Εκκλησία είναι πολύ ισχυρή, γίνονται ακόμα παρελάσεις. Ναι μεν υπάρχει το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν τα δικαιώματα. Ταυτόχρονα, και στην Ελλάδα και παντού, οι νεοναζιστές βασιζόμενοι στον φόβο κερδίζουν έδαφος. Ο φόβος μάς κινεί προς λάθος κατευθύνσεις. Η αγάπη πάλι, όχι».

Ρωτάμε αν το «Εx» ως τίτλος της ταινίας έχει να κάνει με το «s-ex» ή με το «e(x)cstacy». Τίποτα από τα δύο: «Το “ex” έχει να κάνει με το πρώην, το παλιό, αυτό που κάποτε υπήρχε και όχι πια. Εχει να κάνει με όσα αυτά τα παιδιά έχουν αφήσει πίσω τους. Αλλά και με τα ίδια τα πρόσωπα: χαρακτήρες που μπορεί να είναι πρώην αναρχικοί ή πρώην νοικοκυρές και πλέον βρίσκονται μαζί και ζουν την εμπειρία τού clubbing και μιας ποικιλόμορφης ζωής».

Το φιλμ βασίζεται κυρίως σε πραγματικούς χαρακτήρες, ενώ έχει μόνο μία επαγγελματία ηθοποιό (την Καλλιόπη Τζερμάνη). Σενάριο υπήρχε, καθώς ο σκηνοθέτης ήθελε να ακουστούν κάποια πράγματα, που πράγματι ακούγονται ως μικρά μανιφέστο.

Δέκα χρόνια έζησε ο Γ. Μαρκάκης στο Βερολίνο, αλλά πλέον θέλει να είναι περισσότερο στην Ελλάδα. Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη και το 2006 πήγε στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμεινε για τέσσερα χρόνια, ωστόσο ζητήματα με την «πράσινη κάρτα» δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την παραμονή του. Τον ρωτάμε πώς και δεν έκανε κάποια ταινία για την underground, σκηνή της Νέας Υόρκης, για να λάβουμε την απάντηση που ήδη υποψιαζόμασταν: «Μα δεν έχει πια underground σκηνή η Ν.Υ. Τα τελευταία χρόνια είναι μόνο βιολογικό φαγητό, γιόγκα και διαλογισμός!», μας λέει γελώντας. Ωστόσο στο Βερολίνο τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η πόλη διατηρεί μια πολυπολιτισμική ατμόσφαιρα κι ακόμη γίνονται πράγματα καινοτόμα και πρωτοποριακά, έστω και στο περιθώριο - που είναι άλλωστε κομμάτι της πολιτισμικής και κοινωνικής της ταυτότητας.

Εξομολογήσεις μέσα σε μια μικρή τουαλέτα

«Στη Ν.Υ. όλοι ψάχνουν σύντροφο και σπίτι! Και, φυσικά, πάντα... money. Στο Βερολίνο μπορείς ακόμα να έχεις κάποια ποιότητα ζωής, χωρίς να πρέπει να κάνεις τρεις δουλειές. Και υπάρχει ακόμα χώρος για δημιουργία. Ο κόσμος που καταγράφω στην ταινία ζει μέσα σε μια κουλτούρα συγκεκριμένη, που εμπεριέχει ακόμα και τον πολιτικό ακτιβισμό. Είναι ένας ιδιαίτερος κόσμος, που νιώθει ασφαλής μέσα στην κουλτούρα αυτή. Τους βλέπουμε να εξομολογούνται τα πάντα μέσα σε μια μικρή τουαλέτα, όπου, παρά τον περιορισμένο χώρο, νιώθουν πραγματικά ελεύθεροι. Εξάλλου, στην ταινία, χώρος και χρόνος δεν υπάρχουν ουσιαστικά. Η επικοινωνία παίζει τον πρώτο ρόλο».

Για το τέλος κρατήσαμε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Αν κάποιος δει την ταινία σου και στο τέλος σού πει “δηλαδή αυτή την κοινωνία θες, Γιώργο;”, τι θα απαντήσεις;». «Δεν με νοιάζει καθόλου καμία κοινωνία! Εχω αποφασίσει ποιος είμαι, πώς θέλω να ζω και με ποιους να επικοινωνώ και από κει και πέρα το μόνο που θα ήθελα είναι να μπορούμε να συνεννοηθούμε και ας μη συμφωνούμε. Ελεος πια με την κριτική! Μια φράση μού έρχεται στο μυαλό: Αφήστε μας να ζήσουμε! Αυτό θέλω».

📌 Πληροφορίες: Η επίσημη αθηναϊκή πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει αύριο Τετάρτη, στις 21.30, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός), παρουσία του σκηνοθέτη και συντελεστών της ταινίας. Θα ακολουθήσει πάρτι στο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3), στις 11.30, με μουσική Dj set από K.atou, M+1 και Deepneue. Η ταινία έχει παρουσιαστεί ήδη στην Αγορά του Φεστιβάλ Κανών 2021, στην Berlinale και στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.