Τρίτη διάκριση στις Κάνες για την Εύη Καλογηροπούλου

Βραβείο (ξανά!) για την Εύη Καλογηροπούλου και το «Στον θρόνο του Ξέρξη», στο 75ο Φεστιβάλ Κανών.

Η Εύη Καλογηροπούλου έχει κερδίσει τη θέση της ως «σκηνοθέτης των Κανών»: Η πρώτη της μικρού μήκους ταινία, το «Motorway 65», επιλέχθηκε το 2020 στο Διαγωνιστικό Τμήμα του φεστιβάλ, ενώ το 2021, το «Cora», η σε ανάπτυξη μεγάλου μήκους της, βραβεύτηκε στο L'Atelier της Cinefondation. Τρίτη επιτυχία, η βράβευση της νέας μικρού μήκους, «Στον θρόνο του Ξέρξη», με το βραβείο του Canal+, στην Εβδομάδα Κριτικής όπου διαγωνιζόταν.

Γυρισμένη ως δυστοπικό, φιλοσοφικό δοκίμιο, με πρωταγωνιστή και αφηγητή τον Γιώργο Μαζωνάκη (ναι, το λαϊκό ίνδαλμα ήταν παρόν με εξαιρετικό στιλ και στην Κρουαζέτ), στα ναυπηγεία του Περάματος, η ταινία μάς μεταφέρει σε μια εποχή απαγόρευσης κάθε σωματικής επαφής, που έχει μετατρέψει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις σε απόκοσμες προσομοιώσεις ενός καταπνιγμένου αισθησιασμού ο οποίος υπερβαίνει τα ετεροκανονικά στερεότυπα της επιθυμίας. Με την υπόνοια ύπαρξης ενός πανταχού παρόντος, αλλά αόρατου ελεγκτικού μηχανισμού, ακολουθείται η αφήγηση του παλαιότερου εργάτη και υπεύθυνου στο ναυπηγείο, μέσα από την οποία σκιαγραφούνται οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται σε μια οργουελιανή καθημερινότητα.

Σε σενάριο του Γιώργου Τελτζίδη, η ταινία είναι μια παραγωγή του Onassis Culture, σε εκτέλεση της Neda Film της Αμάντας Λιβανού, μια «επεξεργασία» της περσινής ταινίας της Καλογηροπούλου (με τον τίτλο «Ανήκω σε μένα»), σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, που παρουσιάστηκε στην έκθεση «You and AI: Through the Algorithmic Lens» που οργάνωσε η Στέγη στο Πεδίον του Αρεως.

Μιλώντας μας, λίγο πριν από τη βράβευσή της, η Εύη Καλογηροπούλου εξήγησε γιατί τόσο στο «Motorway 65» όσο και στον «Θρόνο του Ξέρξη» επιλέγει ως «σκηνικά» της αφανείς ή υποβαθμισμένους τόπους, τους οποίους εξωραΐζει ώστε να γίνουν ιδιαίτερα φωτογενείς: «Από μικρή παρατηρούσα τους συγγενείς μου που ζούσαν στο βουνό με τα κατσίκια τους κι όσο τους κοίταζα, πάντα σκεφτόμουν κάτι ερωτικό, κάτι αισθησιακό, κάτι που είχε σχέση με την ταυτότητα. Πάνω στους τόπους που με γοητεύουν έκανα πάντα προβολή την επιθυμία».