Ο πρόωρος θάνατος του «Λουίς Μολίνα»

Το 1985 ο Γουίλιαμ Χαρτ κέρδισε το Οσκαρ για τη συγκλονιστική ερμηνεία του στην ταινία «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» του Μπαμπένκο, όπου υποδύθηκε εναν ομοφυλόφιλο κρατούμενο ο οποίος αναπτύσσει στενή σχέση με τον στρέιτ συγκρατούμενό του, φυλακισμένο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις - επίσης εξαιρετικός ο Ραούλ Τζούλια.

Υπήρξε όμως άλλες τρεις φορές υποψήφιος για Οσκαρ (για τις ταινίες «Παιδιά ενός κατώτερου θεού» της Ράντα Χάινς, «Το κύκλωμα» του Τζέιμς Μπρουκς και «Το τέλος της βίας» του Κρόνενμπεργκ) ο χαρισματικός ηθοποιός που έφυγε την Κυριακή από τη ζωή, σε ηλικία 71 ετών, στο σπίτι του στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, «ειρηνικά, ανάμεσα στην οικογένεια», όπως δήλωσε ο γιος του. Πριν από μερικά χρόνια είχε διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη, που έκανε μετάσταση στα οστά το 2018.

Γοητευτικός, sex symbol της δεκαετίας του ‘80, με βλέμμα ήρεμο και σίγουρο, με ερμηνεία που λες και έβγαινε από τα βάθη της ψυχής του, ο Χαρτ συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Λόρενς Κάσνταν στην «Εξαψη» (1981) με συμπρωταγωνίστρια την Κάθλιν Τέρνερ, όπως και στους «Αταίριαστους εραστές» (1989) και στη «Μεγάλη ανατριχίλα» το 1983.

Γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον και ξεκίνησε από το θεατρικό σανίδι με τη νεοϋορκέζικη ομάδα Circle Repertory Company, μόλις τελείωσε τις σπουδές υποκριτικής στην περίφημη Σχολή Julliard. «Η υποκριτική είναι ένα πολύ ενδόμυχο και προσωπικό πράγμα», δήλωνε ο Γουίλιαμ Χαρτ στους New York Times το 1983. «Η τέχνη της υποκριτικής απαιτεί τόση μοναξιά όση και η τέχνη της γραφής.

Ναι, προσκρούεις σε άλλους ανθρώπους, αλλά πρέπει να μάθεις μια τέχνη, μια τεχνική. Είναι δουλειά. Είναι περίεργο που υποτίθεται ότι η ερμηνεία μου είναι μια κραυγή για να δοθεί προσοχή στο άτομό μου, σαν να χρειαζόμουν τόση αγάπη ή τόση προσοχή που θα εγκατέλειπα το δικαίωμά μου για ιδιωτική ζωή».

Ο πρώτος γάμος του ήταν με την ηθοποιό Μαίρη Μπεθ Χαρτ, το 1971, ενώ απέκτησε τέσσερα παιδιά, ένα με τη Σάντρα Τζένινγκς, δύο με τη δεύτερη σύζυγό του Χάιντι Χέντερσον και ένα με τη Γαλλίδα ηθοποιό και σκηνοθέτρια Σαντρίν Μπονέρ. Στα γυρίσματα της ταινίας «Παιδιά ενός κατώτερου θεού» το 1986 έγιναν ζευγάρι με τη συμπρωταγωνίστριά του Μάρλι Μάτλιν -η πρώτη κωφή ηθοποιός που βραβεύτηκε τότε με Οσκαρ-, ωστόσο η ίδια στη βιογραφία της, το 2009, τον κατηγόρησε για σωματική και ψυχική κακοποίηση, με τον Χαρτ να αναγκάζεται να ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

Τη δεκαετία του ’90 ο διάσημος ηθοποιός πάλεψε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, ενώ απέκτησε τη φήμη του «ιδιοσυγκρασιακού», με αποτέλεσμα η καριέρα του να πάρει την κάτω βόλτα. Ωστόσο έπαιξε σε αρκετές ταινίες, από τις «Αλις» του Γούντι Αλεν, «Ενα ντιβάνι στη Νέα Υόρκη» της Σαντάλ Ακερμάν, «Μέχρι το τέλος του κόσμου» του Βιμ Βέντερς ώς τη σειρά των «Εκδικητών». Η τελευταία του ταινία «The king’s daughter» ήταν το 2022.