Το κόλπο του αιώνα
(El Robo del Siglo, Αργεντινή, 2020, 114')
Σκηνοθεσία: Αριέλ Γουινογκράντ
Ηθοποιοί: Ντιέγκο Περέτι, Γκιγέρμο Φραντσέλα
Στην Αργεντινή του 2006, μια συμμορία αντρών εισβάλλει στην Τράπεζα Ρίο: οι όμηροι είναι 23, η αστυνομία περικυκλώνει το κτίριο και διαπραγματεύεται με τους ληστές. Την ίδια ώρα που η προσοχή είναι στραμμένη στον χώρο της τράπεζας, η συμμορία προχωρά ανενόχλητη τη ληστεία... υπογείως. Ο Αριέλ Γουινογκράντ, έχοντας υπογράψει mainstream κωμωδίες σαν τα «Χωρίς παιδιά» και «Δέκα μέρες χωρίς τη μαμά», βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που έγινε θρύλος στη χώρα του και παραδίδει μια κωμωδία (τεράστια εμπορική επιτυχία στην Αργεντινή), σύνθετη, ιδιοσυγκρασιακή σαν τους ήρωές της και διακριτικά πολιτική.
Μοιρασμένη ανάμεσα στη δράση του «μεγάλου κόλπου» (στον φωτεινό χώρο της τράπεζας) και σε flash backs στην προετοιμασία του (στον σκοτεινό χώρο της «αληθινής» ζωής), η ταινία ξεδιπλώνει με μπρίο και εκπλήξεις την ιστορία μιας μικρής ομάδας από κλέφτες-καλλιτέχνες, χαρακτηριστικά losers, που στήνουν το σχέδιό τους με έμπνευση και μεράκι και μια αναγνωρίσιμη απόγνωση. Μπορεί οι περιφερειακοί χαρακτήρες, εκτός από τους δύο πρωτοστάτες της συμμορίας, να μένουν αναξιοποίητοι, αλλά ο Γουινογκράντ καταφέρνει να αντιστρέψει το κλασικό είδος του λαμπερού και γρήγορου «heist movie» και να το ντύσει με αγαπησιάρικη μελαγχολία,... κομμουνιστικό ρομαντισμό και υπονομευτικό χιούμορ που σκάει, πάντα, υπέρ του αδυνάτου.
ΑΛΣΟΣ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΝΟΙΞΙΣ, ΑΡΤΕΜΙΣ, ΒΑΡΚΙΖΑ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΛΑΟΥΡΑ, ΛΙΛΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, ΣΙΝΕ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ, ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ, ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ, ΤΡΙΑΝΟΝ ΣΑΡΩΝΙΔΑ, ΦΙΛΟΘΕΗ
Wild Rose
(Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ, Καναδάς, 2018, 101')
Σκηνοθεσία: Τομ Χάρπερ
Ηθοποιοί: Τζέσι Μπάκλεϊ, Τζούλι Γουόλτερς
Η Ρόουζ-Λιν Χάρλαν ονειρεύεται να γίνει διάσημη τραγουδίστρια της κάντρι στη Νάσβιλ, «η νέα Ντόλι Πάρτον». Εχει, όμως, κάποια... εμπόδια στον δρόμο: ζει στη Γλασκόβη, έχει μόλις αποφυλακιστεί, έχει δύο μικρές κόρες, καμία δουλειά και μια μητέρα που την αποδοκιμάζει βροντερά. Η Ρόουζ-Λιν προσλαμβάνεται ως οικιακή βοηθός στο σπίτι της Σουζάνα κι εκεί θα βρει, ίσως, την ευκαιρία που αναζητά. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τομ Χάρπερ, πριν από τους «Αεροναύτες», είναι ένα μάλλον παρωχημένο, σίγουρα προβλέψιμο, μελόδραμα. Από μέσα του, όμως, αναδύεται η συγκλονιστική Τζέσι Μπάκλεϊ, ικανή για όλα, ξεκάθαρα μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της νέας γενιάς.
Ο πειρατής Μαυροδόντης και το μαγικό διαμάντι
(Captain Sabertooth and the Magic Diamond, Νορβηγία, 2019, 81')
Σκηνοθεσία: Μαρίτ Μουμ Ον, Ράσμους Σίβερτσεν
Οταν ο Μάρκο, ένα τετραπέρατο χαμίνι, κλέψει το μαγικό διαμάντι που εκπληρώνει όλες τις ευχές κάθε πανσέληνο, θέτει στο κατόπι του τον τρομερό πρίγκιπα της ζούγκλας, Μάγκα Καν. Φυσικά το διαμάντι κυνηγά κι ο πειρατής Μαυροδόντης, που θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης, μαζί με τον Πίνκι και τη Βερόνικα που ονειρεύεται μόνο περιπέτειες. Ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη στους ήρωες της νορβηγικής σειράς βιβλίων, θεατρικών και τηλεόρασης του Τέργε Φορμό. Μπορεί η αισθητική της να μην είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένη και η πλοκή της ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά η ταινία καλύπτει την εβδομάδα σε ανάγκες fun για τα παιδιά μικρών ηλικιών (έστω κι αν όχι των γονιών τους).
Επανεκδόσεις
Η νύχτα του κυνηγού
(The Night of the Hunter, ΗΠΑ, 1955, 92')
Σκηνοθεσία: Τσαρλς Λότον
Ηθοποιοί: Ρόμπερτ Μίτσαμ, Σέλεϊ Γουίντερς, Λίλιαν Γκις, Πίτερ Γκρέιβς
Ο Χάρι Πάουελ είναι ψυχοπαθής δολοφόνος – αλλά εκτός από τα τατουάζ στα χέρια του, «αγάπη» και «μίσος», τίποτε δεν προδίδει την πραγματική ταυτότητά του στο παρουσιαστικό ενός γαλαντόμου ιεροκήρυκα. Ο Χάρι θα παντρευτεί μια νεαρή χήρα και θ’ αρχίσει, βήμα βήμα, να εκφοβίζει τα δυο μικρά παιδιά της να του αποκαλύψουν πού έκρυψε ο πατέρας τους την κλεμμένη περιουσία του πριν πεθάνει. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ντέιβις Γκραμπ, αυτή είναι η μία και μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε ο Βρετανός ηθοποιός Τσαρλς Λότον και είναι, αισθητικά και σεναριακά, ένα αξεπέραστο και σήμερα αριστούργημα. Ακολουθώντας τη φόρμα του φιλμ νουάρ, με τις εξπρεσιονιστικές επιρροές του, η ταινία είναι ταυτόχρονα μια πνευματώδης και αιχμηρή παραβολή για το καλό και το κακό, την αθωότητα και την ενοχή, αλλά κι ένα συγκλονιστικό θρίλερ με κάποιες από τις ωραιότερες σεκάνς (όπως η νυχτερινή κάθοδος στο ποτάμι), στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η δίκη
(Le procès, Γαλλία, Ιταλία, Δυτική Γερμανία, 1962, 119')
Σκηνοθεσία: Ορσον Γουέλς
Ηθοποιοί: Αντονι Πέρκινς, Ζαν Μορό, Ρόμι Σνάιντερ, Ελσα Μαρτινέλι, Ορσον Γουέλς
Ο Γιόζεφ Κ., τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και οδηγείται σε δίκη – παρότι ουδέποτε, κανείς δεν του εξηγεί για ποιο πράγμα κατηγορείται. Με ένα εμβληματικό καστ και με κάποια από τα ωραιότερα γεωμετρικά εσωτερικά πλάνα και τις παραμορφωτικές γωνίες λήψης του Εντμοντ Ρίτσαρντ, ο Ορσον Γουέλς διασκευάζει τη «Δίκη» του Κάφκα και σχολιάζει την έννοια της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της εξουσίας. Από τις πιο έντονα στιλιζαρισμένες ταινίες του Γουέλς (έστω κι αν η προσωπική του αγαπημένη), ώστε να αποδίδει και τον συμβολισμό της γραφής του Κάφκα, παραμένει μια ταινία τεράστιας έμπνευσης και καινοτομίας στη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία, αλλά και μια δυνατή πολιτική δήλωση.
Eναν γιατρό παρακαλώ!
(Docteur?, Γαλλία, 2019, 90')
Σκηνοθεσία: Τριστάν Σεγκελά
Ηθοποιοί: Μισέλ Μπλαν, Ακίμ Τζεμιλί
Ο Σερζ είναι ένας μεσόκοπος, ταλαίπωρος, ελαφρώς αλκοολικός γιατρός, ένας παθολόγος που εργάζεται στο δίκτυο κατ’ οίκον επισκέψεων. Παραμονή Χριστουγέννων, ο Σερζ είναι ο μοναδικός γιατρός που διανυκτερεύει – η τυχαία (ατυχής!) γνωριμία του με τον ντελιβερά Μαλέκ κι ένας τραυματισμός στην πλάτη του θα αναγκάσουν τον Σερζ να «μεταμορφώσει» τον Μαλέκ σε γιατρό και να τον στείλει σε όλα του τα ραντεβού, δίνοντάς του οδηγίες από το ακουστικό του τηλεφώνου.
Μια νυχτερινή βόλτα στο Παρίσι και στη ζωή των τσαλακωμένων ονείρων, είναι η αφορμή για την κωμωδία του Σεγκελά που συχνά... επισκέπτεται τις εύκολες λύσεις της σωματικής, κοπρολαγνικής φάρσας, αλλά στην καρδιά της κρύβει δύο μάλλον πρωτότυπους ήρωες, ενσαρκωμένους από δύο σίγουρα ευαίσθητους και πληθωρικούς ηθοποιούς και μια ευπρόσδεκτη νότα «υγιούς» κυνισμού.
Ονειρα στην Καλιφόρνια
(The High Note, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Κίνα, 2020, 113')
Σκηνοθεσία: Νίσα Γκανάτρα
Ηθοποιοί: Ντακότα Τζόνσον, Τρέισι Ελις Ρος, Κέλβιν Χάρισον Τζούνιορ
Η Μάγκι (Ντακότα Τζόνσον) είναι νέα, όμορφη, φιλόδοξη, ταλαντούχα μουσική παραγωγός: δουλεύει, ωστόσο, ως προσωπική βοηθός της σούπερ σταρ της μουσικής, Γκρέις Ντέιβις (η Τρέισι Ελις Ρος, κόρη της Νταϊάνα Ρος, σε προφανή και χαριτωμένο παραλληλισμό με τη μητέρα της), περιμένοντας την ευκαιρία της να λάμψει. Οταν η Μάγκι γνωρίσει τον τραγουδοποιό Ντέιβιντ (επίσης χαρισματικό και σέξι), θα δει στο πρόσωπο και στη φωνή του τη δυνατότητα ν’ ανελιχθεί, αλλά και μια πιθανότητα για την Γκρέις να ξεφύγει από τις «πουλημένες» ευκολίες της διασημότητας.
Η Νίσα Γκανάτρα του «Late Night» υπογράφει μια ρομαντική κομεντί μ’ ένα σενάριο βγαλμένο από... κλισέ μπαλάντες: άνευρο, ανέμπνευστο και ούτε στο ελάχιστο πειστικό. Η ταινία, ωστόσο, διασώζεται από τη βελούδινη φωνή και παρουσία του Κέλβιν Χάρισον, τη μαγνητική, κοριτσίστικη δροσιά της Ντακότα Τζόνσον, το λαμπερό καλιφορνέζικο ντεκόρ και, κυρίως, τη σαρωτική παρουσία της Τρέισι Ελις Ρος που μοιάζει να διασκεδάζει αφάνταστα να μας χορεύει, φορώντας τα παπούτσια της μαμάς της.
Made in Italy
(Ην. Βασίλειο, Ιταλία, 2020, 94')
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Ντ’Αρσι
Ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Μάικλ Ρίτσαρντσον, Βαλέρια Μπιλέλο
Ο Τζακ, τεχνοκριτικός, γιος του καλλιτέχνη Ρόμπερτ, χρειάζεται χρήματα για να αγοράσει μια γκαλερί: καταφέρνει να πείσει τον πατέρα του να ταξιδέψουν ώς το εγκαταλειμμένο σπίτι τους στην Τοσκάνη, να το ανακαινίσουν τσάκα-τσάκα και να το πουλήσουν. Εκεί, όμως, τους περιμένουν μια σειρά από απρόσμενες συναντήσεις, όχι μόνο με τους γραφικότερους κατοίκους της περιοχής, αλλά και με τον έρωτα, με το παρελθόν τους, το μέλλον τους και τη μεταξύ τους σχέση.
Ο ηθοποιός Τζέιμς Ντ’Αρσι κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, που αποδεικνύεται και κλισέ και ανοικονόμητο: εδώ βρίσκεται η λατρεία του Αγγλοσάξονα για την ιταλική φύση και ελευθεριότητα, εδώ η ανταγωνιστική σχέση γονέων και τέκνων, αλλά και καλλιτέχνη και κριτικού, εδώ το αγαπημένο οικιακό make-over, η μαγείρισσα που κάνει τα καλύτερα λαζάνια κι είναι και νόστιμη η ίδια. Και όλα αυτά, σκηνοθετημένα μ’ έναν τρόπο αταίριαστα βαρύ, καθώς η ιστορία κινείται κι από το νήμα της απώλειας, με το μελόδραμα να παραμονεύει διαρκώς στη γωνία, αλλά να το προλαβαίνει η κομεντί. Το ωραιότερο στοιχείο της ταινίας, εκτός από την Τοσκάνη, είναι η συνύπαρξη του Λίαμ Νίσον και του Μάικλ Ρίτσαρντσον, πατέρα και γιου στη ζωή, παρότι ερμηνευτικά δεν συγγενεύουν.
