Νέοι – και λίγο πιο παλιοί

Meet the Future είναι το καινούργιο «τμήμα» του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που συνδέει ακόμα περισσότερο το Πρόγραμμα με την Αγορά – κι η νεανική ενέργειά του έχει αρχίσει ήδη να απλώνεται στους χώρους της διοργάνωσης και στην ηλιόλουστη προβλήτα στον Θερμαϊκό. Με το Meet the Future, το φεστιβάλ κάθε χρόνο θα εστιάζει σε νέους επαγγελματίες από διαφορετική ειδικότητα του κινηματογράφου και διαφορετική χώρα ή γεωγραφική περιοχή, ξεκινώντας από την Ελλάδα.

Εδώ παρουσιάζονται δημιουργοί που έχουν επιλεγεί με μικρού μήκους ταινία τους, τα τελευταία πέντε χρόνια, στα προγράμματα των δεκατριών μεγαλύτερων κινηματογραφικών φεστιβάλ του κόσμου και δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία τους. Στο φεστιβάλ, οι σκηνοθέτες παρουσιάζουν, μπροστά στο διεθνές γκρουπ σημαντικών επαγγελματιών του σινεμά, προσχέδια για την πρώτη τους ταινία μεγάλου μήκους που βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας.

Στο Meet the Future, λοιπόν, φέτος συναντάμε (και κρυφοκοιτάζουμε την επόμενη σελίδα της ζωής τους) τους Αρτεμη Αναστασιάδου, Μυρσίνη Αριστείδου, Σοφία Γεωργοβασίλη, Νεριτάν Ζιντζιρία, Βασίλη Κεκάτο, Ευθύμη Kosemund Σανίδη, Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη, Στέλλα Κυριακοπούλου, Νίκο Κυρίτση, Ζακλίν Λέντζου, Χρήστο Μασσαλά, Λουκιανό Μοσχονά και Θανάση Νεοφώτιστο.

Χωρίς το ελληνικό πρόγραμμα να έχει ακόμα ολοκληρωθεί, δύο είναι οι ταινίες που άφησαν εντονότερα το στίγμα τους, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά.

♦ Το «Winona» του The Boy (κατά κόσμον Αλέξανδρος Βούλγαρης) είναι μια ταινία που βλέπεται με χαμόγελο, με γοερό κλάμα, με γυαλιά και αυτοκόλλητες καρδούλες κολλημένες στα χείλη. Τέσσερα κορίτσια, όμορφα και δροσερά, κι ένας αγαπησιάρης σκύλος περνούν μια μέρα στην παραλία. Κάνουν μπάνιο, φοράνε ωραία μαγιό κι αντηλιακά, λένε… κοριτσίστικα, κάνουν διαγωνισμούς Γούντι Αλεν, μοιράζονται μυστικά κι αναμνήσεις, φτύνουν η μια την άλλη στο πρόσωπο, κάνουν πατητές, δακρύζουν.

Παίρνει ώρα για να καταλάβεις τη μελαγχολία αυτής της πανέμορφης (και συναρπαστικά φωτισμένης από τον Σίμο Σαρκετζή) ταινίας, όπου τέσσερις μαγικές ηθοποιοί, οι Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου και Δάφνη Πατακιά, η καθεμιά στα καλύτερά της, γεμίζουν την οθόνη σε τέτοια υπέροχα κοντινά που θέλεις να πλησιάσεις και να φιλήσεις το δέρμα τους. Αλλά όταν, σταδιακά, συνειδητοποιήσεις και τι κρύβεται κάτω από τα… κύματα γλυκύτητας, συμβαίνει αυτή η υπέροχη συγκυρία όπου ταυτίζεις με μια ταινία ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζεις τις πιο προσωπικές σου μνήμες.

♦ Κι αν το «Winona» απευθύνεται σ’ αυτό που στερεοτυπικά χαρακτηρίζουμε ως «καλλιτεχνικό» κοινό, πιο εμπορικές βλέψεις έχει ο «Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή, δεύτερη ταινία του μετά τον «Ξεναγό». Ο Μιχάλης Σαράντης, που έχει αρχίσει να κερδίζει στο σινεμά το έδαφος που του αξίζει, είναι ένας τριαντάρης, χαριτωμένα λαμόγιο: στην προσπάθεια να στήσει τη δική του επιχείρηση, εισαγωγές της καλύτερης εσπρεσιέρας που χρειάζεται κάθε σπίτι, εγκαθίσταται εκεί όπου έμενε ο απόστρατος παππούς του, στου Παπάγου φυσικά.

Εκεί θα συναντήσει τον Βάσο (Θανάσης Παπαγεωργίου), τον κομμουνιστή αδελφικό φίλο του παππού, και η σχέση του νέου με τον γηραιότερο θα φέρει στην επιφάνεια συγκινητικά μυστικά, ολόκληρη την ελληνική αιχμή του Εμφυλίου, αλλά και το τριπαρισμένο αδιέξοδο της σημερινής νέας γενιάς που δεν ξέρει ακριβώς πού να πατήσει. Με ένα σενάριο που, ειδικά στο πρώτο μέρος του, μοιάζει με λεπτοδουλεμένο κέντημα, με μια γοητευτική επιλογή ηθοποιών (συντροφεύουν η Ξένια Καλογεροπούλου, η Γιώτα Φέστα κι ο Ακης Σακελλαρίου), με τρυφερότητα, χιούμορ και διακριτικά ειπωμένη πολιτική σκέψη και με μια στεντόρεια Μαρινέλλα με Κώστα Χατζή στο φινάλε, η ταινία του Μαυροειδή είναι η οξυδερκής κι ευαίσθητη πρόταση για το ευρύ κοινό.