Ενας Αργεντίνος νομπελίστας, η Σκάρλετ Τζοχάνσον και η Δαλιδά

Ο επιφανής πολίτης   ★★★☆☆

(El ciudadano ilustre, Αργεντινή, Ισπανία, 2016, 118’)

• σκηνοθεσία: Γκαστόν Ντουπράτ, Μαριάνο Κον
• ηθοποιοί: Οσκαρ Μαρτίνες, Ντάντι Μπριέβα, Μανουέλ Βισέντε, Νόρα Νάβας

Βραβείο ανδρικής ερμηνείας στη Βενετία και βραβείο κοινού στη Θεσσαλονίκη, για μια ταινία που παγιδεύει, με ένα σενάριο-κόσμημα και κυνικό χιούμορ, την αιώνια πάλη τέχνης και ζωής που θέλει και τις δύο πλευρές χαμένες.

Ο συγγραφέας Ντανιέλ Μαντοβάνι (τον υποδύεται εκπληκτικά ο Οσκαρ Μαρτίνες), Αργεντίνος, που όμως τα τελευταία 40 χρόνια ζει στη Βαρκελώνη, δέχεται την ύψιστη αναγνώριση, το Βραβείο Νόμπελ και μαζί χάνει κάθε ενδιαφέρον και έμπνευση για τη συγγραφή. Ενώ απορρίπτει σωρηδόν προτάσεις για εμφανίσεις και συνεντεύξεις, δέχεται απρόσμενα μία.

Θα επιστρέψει στο Σάλας, το χωριό που εγκατέλειψε στα 20 και φιγουράρει σε όλα του τα βιβλία, για να ανακηρυχθεί «επίτιμος πολίτης» και να ξαναδοκιμάσει τις αναμνήσεις του. Η επίσκεψη, που ξεκινά όλο ενθουσιασμό και θαυμασμό κι από τις δύο πλευρές, γρήγορα θα συννεφιάσει, καθώς ούτε ο Ντανιέλ ούτε οι κάτοικοι του Σάλας βρίσκουν μπροστά τους αυτό που περίμεναν.

Μια μαύρη κωμωδία για τη ζωή, μια λεπτή σάτιρα της δημιουργικής έπαρσης, ένα κομψό σχόλιο για το είναι και το φαίνεσθαι, μια σταθερή κάμερα που ακολουθεί -ή στήνεται μπροστά από- έναν απολαυστικό ήρωα, ο «Επιφανής πολίτης» μπορεί να κατρακυλά στη φάρσα στο φινάλε του, αλλά είναι μια συναρπαστική, οξυδερκής και πολύ διασκεδαστική παρατήρηση της ανθρώπινης φύσης στα χειρότερα και στα καλύτερά της, που συχνά είναι το ίδιο πράγμα.

ΑΣΤΥ, ΔΑΝΑΟΣ, ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ, ΧΟΛΑΡΓΟΣ, ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ, ΔΙΑΝΑ

Raw    ★★★☆☆

(Grave, Γαλλία, Βέλγιο, 2016, 99’)

• σκηνοθεσία: Ζουλιά Ντικουρνό
• ηθοποιοί: Γκαράνς Μαριγέ, Ελά Ριμπφ

Υστερα από μια πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάνες που προκάλεσε αίσθηση κι ένα γύρο στα μεγάλα φεστιβάλ του κόσμου, η πρωτοεμφανιζόμενη Γαλλίδα σκηνοθέτρια επιβάλλεται με το ταλέντο της και τη (σκεπτόμενη) βία του σινεμά της. Η νεαρή, όμορφη, επιμελής Ζιστίν, από οικογένεια, φανατικών χορτοφάγων, ξεκινά τις σπουδές της στην Κτηνιατρική. Ομως στο Πανεπιστήμιο θα δοκιμάσει για πρώτη φορά κρέας. Ωμό. Κι η γεύση του θα την αναστατώσει.

Σ’ ένα φιλμ με μια κομψή επιθετικότητα και με κινηματογραφικές αναφορές στον κλασικό τρόμο, η Ντικουρνό, χαρακτηριστική Γαλλίδα, θα χρησιμοποιήσει τη φόρμα του θρίλερ για να μιλήσει για τη βίαιη ενηλικίωση και το σεξουαλικό ξύπνημα της γυναίκας καθηλωτικά, αισθησιακά και… ωμά.

ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΑΑΒΟΡΑ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ

Το φάντασμα στο κέλυφος    ★★½☆☆☆

(Ghost in the shell, ΗΠΑ, 2017, 107’)

• σκηνοθεσία: Ρούπερτ Σάντερς
• ηθοποιοί: Σκάρλετ Τζοχάνσον, Πιλού Ασμπεκ, Τακέσι Κιτάνο, Ζιλιέτ Μπινός

Ο σκηνοθέτης τού «Η Χιονάτη και ο κυνηγός» αναλαμβάνει το φορτίο να μεταφέρει στο σινεμά το διάσημο, με εκατομμύρια πιστούς θαυμαστές, ιαπωνικό manga –και τα καταφέρνει θαυμάσια, τουλάχιστον από την άποψη της εικόνας και των εφέ. Η Σκάρλετ Τζοχάνσον είναι η Ταγματάρχης, μοναδικό cyborg με ανθρώπινο εγκέφαλο (και συναισθήματα) και κατασκευασμένο κορμί, ένα παντοδύναμο όπλο ενάντια στο εκάστοτε Κακό.

Ταυτόχρονα, όμως, η Ταγματάρχης αγωνίζεται να μάθει την αλήθεια για την ταυτότητά της, όταν ήταν άνθρωπος. Ο Σάντερς δεν δίνει τη δέουσα προσοχή στο σενάριό του, με αποτέλεσμα και το μυστήριο της ταινίας να κυλά χωρίς σασπένς. Το σύμπαν, ωστόσο, που κατασκευάζει είναι εκθαμβωτικό και εμπνευσμένο: τόσο το ψηφιακό, όσο και η ίδια η Τζοχάνσον που δεν χρειάζεται εφέ για να είναι καλλονή επιπέδων επιστημονικής φαντασίας.

ODEON ESCAPE ΙΛΙΟΝ, ODEON STARCITY, NOVACINEMA ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ, VILLAGE MALL, VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ, VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX, ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΜΑΤΕΡΟ, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΟΣΚΑΡ ΑΧΑΡΝΩΝ, ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, 3 ΑΣΤΕΡΙΑ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Ciao Amore… Dalida    ★★½☆☆☆

(Dalida, Γαλλία, 2017, 124’)

• σκηνοθεσία: Λίζα Αζουέλος
• ηθοποιοί: Σβέβα Αλβίτι, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Ζαν-Πολ Ρουβ

Η μεγαλειώδης Δαλιδά, που ξεκίνησε από την Αίγυπτο για να κατακτήσει την παγκόσμια μουσική σκηνή τη δεκαετία του ’50 κι από εκεί να πουλήσει πάνω από 130 εκατ. δίσκους στην καριέρα της, βρίσκει την κινηματογραφική της αποτύπωση στη βιογραφική ταινία της Αζουέλος.

Μια συμβατική αφήγηση εξιστορεί τη ζωή μιας απόλυτα αντισυμβατικής ντίβας και περιγράφει όσα, πίσω από τα λαμπερά μαλλιά, το μολύβι στα μάτια και τα φώτα της σκηνής, έδωσαν στο πέρασμα της Δαλιδά από τον κόσμο μας μια αξεπέραστη τραγικότητα. Οπου η ταινία υστερεί σε πρωτοτυπία ή δύναμη, η πανέμορφη Σβέβα Αλβίτι συμπληρώνει σε ακτινοβολία και τα ρούχα, τα σκηνικά και τα τραγούδια σε απόλαυση.

ΙΝΤΕΑΛ, ΝΙΡΒΑΝΑ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΤΤΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΑΤΛΑΝΤΙΣ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX, ΑΒΑΝΑ, ΣΙΝΕΑΚ, ΒΑΡΚΙΖΑ

Η Μεγάλη Ουτοπία   ★★☆☆☆

• σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός

Εναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Φώτος Λαμπρινός, με εκτεταμένη έρευνα και σπάνιο κι εντυπωσιακό αρχειακό υλικό, γιορτάζει το ιδανικό της και καταδικάζει την εφαρμογή της, επικεντρωνόμενος στο διάστημα 1917 - 1934.

Ενα ντοκιμαντέρ απόλυτα τηλεοπτικό ως προς τη σκηνοθεσία του, με αδιάκοπη και μονότονη αφήγηση, συνδέει, ωστόσο, την αποτύπωση της επανάστασης και των συνεπειών της με τις τέχνες και ειδικά τον κινηματογράφο και καταγγέλλει με σθένος τα σκοτεινά σημάδια, προδομένα όνειρα, πολέμους, ανείπωτη βία, που άφησε σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Χωρίς τελικά να κάνει το μεγάλο βήμα να τη συνδέσει με το σήμερα, που κι αυτό δεν έχει μείνει ανεπηρέαστο.

Το δέλεαρ του Διαβόλου   ★½☆☆☆☆

(The Devil’s candy, ΗΠΑ, 2015, 90’)

• σκηνοθεσία: Σον Μπερν
• ηθοποιοί: Ιθαν Εμπρι, Σίρι Απλμπι, Κιάρα Γκλάσκο, Προύιτ Τέιλορ Βινς

Ο Αυστραλός σκηνοθέτης του «The Loved Ones» συνεχίζει την πορεία του στον τρόμο, τοποθετώντας αυτή τη φορά την ιστορία του στην… κόλαση του Τέξας. Ο Τζέσι, ζωγράφος, η γυναίκα και η έφηβη κόρη του μετακομίζουν σ’ ένα πανέμορφο, πλην στοιχειωμένο, σπίτι στη μέση του πουθενά.

Εκεί, ο Τζέσι θα καταληφθεί από τον Σατανά (που, ωστόσο, τον βοηθά να ζωγραφίζει σαφώς καλύτερα από πρώτα) και ο αλαφροΐσκιωτος γιος της οικογένειας που έμενε εκεί πριν, θα αρχίσει τις ξαφνικές επισκέψεις, ζητώντας με επιμονή την προσοχή της 16χρονης κόρης. Η οποία, όπως κι ο μπαμπάς της, ακούει φανατικά χέβι μέταλ που, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι μουσική του Σατανά.

Εξαιρετικά προβλέψιμη ταινία τρόμου που θα ωφελούνταν πολύ περισσότερο αν ο Μπερν την είχε ωθήσει προς τη σάτιρα, της οποίας ψήγματα διακρίνουμε. Ως έχει, το τρομακτικότερο πράγμα στο φιλμ είναι η περούκα του Ιθαν Εμπρι.

Σε τέσσερις χρόνους    ★★½☆☆☆

(Orpheline, Γαλλία, 2016, 111’)

• σκηνοθεσία: Αρνό ντε Παλιέρ
• ηθοποιοί: Αντέλ Ενέλ, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Τζέμα Αρτερτον, Σολέν Ριγκό, Σερζί Λοπέζ

Ο σκηνοθέτης του «Μίκαελ Κόλχαας» συγκεντρώνει ένα καστ από πανέμορφες, επιθυμητές γυναίκες για να αφηγηθεί μια ιστορία ζωής, με ενδιαφέρουσες και φιλόδοξες προθέσεις, όσο κι αν προδίδονται από την εκτέλεση.

Τέσσερις γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, σε παράλληλο μοντάζ, προσπαθούν να υπερβούν τις δυσκολίες που τους έχει φέρει η ζωή. Η 30χρονη Ρενέ κρύβει ένα εγκληματικό παρελθόν αλλά αναζητά καινούργια σελίδα κάνοντας παιδί. Η 20χρονη, αισθησιακή Σαντρά πέφτει θύμα όποιου άντρα τής θυμίζει τον πατέρα της.

Η έφηβη Καρίν αναζητά στους ξένους την προσοχή που κανείς δεν της δίνει στο σπίτι της. Κι η 6χρονη Κικί παίζει έξω από το σπίτι, με άγνοια κινδύνου. Ενα κολάζ γυναικείας ιδιοσυγκρασίας, που συνθέτει το πορτρέτο μίας και μόνης γυναίκας –το σενάριο της ταινίας, άλλωστε, είναι βασισμένο στη ζωή της συν-σεναριογράφου, Κριστέλ Μπερτεβά.

Αυτό το ψηφιδωτό ο Ντε Παλιέρ το χτίζει περισσότερο εξπρεσιονιστικά, παρά συμβατικά, θέλοντας να παγιδεύσει εικόνες κι αντιδράσεις με τη συνδρομή του θεατή, καταλήγοντας, ωστόσο, με μια ταινία όμορφη κι ατμοσφαιρική, αλλά πολύ σκόρπια για να προκαλέσει συμπάθεια για τη γυναίκα που κρύβει μέσα της.