Ο Χαρούλης τραγουδά Παλαμά

Σε έναν χώρο με βαθύ συμβολισμό, σε μια χρονική συγκυρία που πολλαπλασιάζει τους συνειρμούς με το χθες. Με διάθεση να σχολιάσει τις πληγές μιας κοινωνίας και να δείξει την πιο εξωστρεφή του πλευρά (ναι, υπάρχει κι αυτή).

Στο ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Γιάννης Χαρούλης μίλησε για τη συγκίνηση που του χάρισε η γνωριμία με την ποίηση και παρουσίασε χθες για πρώτη φορά τη νέα του δισκογραφική δουλειά.

Πρόκειται για δώδεκα μελοποιημένα -από τον Λουκά Θάνο- αποσπάσματα από τον «Δωδεκάλογο του γύφτου» του Κωστή Παλαμά. «Ο δίσκος μιλάει για τις πατρίδες. Και τα παιδιά που μεγαλώνουν και είναι σήμερα σε αυτό το αμφιθέατρο μόλις κατάλαβαν τη βαρύτητα της λέξης.

»Η πατρίδα είναι σαν έναν δικό μας άνθρωπο που θεωρούμε δεδομένο ότι θα είναι πάντα καλά κι όταν κάποτε κάτι του συμβαίνει προφέρουμε το όνομά του με ανησυχία. Οταν πρωτάκουσα αυτά τα ποιήματα η θάλασσα μας έφερνε ξένους ανθρώπους.

Θέλω, λοιπόν, να αφιερώσω αυτό τον δίσκο σε όσους αναζητούν τόπο να ριζώσουν», είπε και ξεκίνησε να τραγουδά στίχους από το «Από μια πατρίδα εγώ είμαι»: «Ξένος πάντα με τον ξένο/ ξένος και με το δικό/ και πεζός και καβαλάρης/ κι όσο κι αν το λησμονήσω/ δίχως να το θέλω δίχως/ να το γνοιάζομαι όλα αυτά/ κάθε τόπος που διαβαίνω/ κάθε ζωή που ζω γοργά».

Πριν από περίπου ένα χρόνο, δέχτηκε το τηλεφώνημα του Λουκά Θάνου ο οποίος του ζήτησε να ακούσει ό,τι είχε μέχρι τότε συνθέσει. Αφησε στην άκρη τον δίσκο που είχε τότε στα σκαριά και γοητευμένος από την ποίηση αναμετρήθηκε με το έργο ενός δημιουργού τον οποίο μέχρι σήμερα προσπάθησαν να μελοποιήσουν 86 συνθέτες (78 άνδρες και 8 γυναίκες).

«Αρχικά δίστασα, αλλά καθώς η αλήθεια με τριβέλιζε δεν μπορούσα να μην τα πω. Η ποίηση για μένα είναι σαν τα κλειδιά που έχουμε πάνω στο τραπέζι. Με αυτά ξεκλειδώνουμε και βγαίνουμε έξω», είπε ενώ κάθε του λέξη και νότα δημιουργούσε στο κοινό πανζουρλισμό.

Καθηγητές και φοιτητές από τα 12 τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής άκουσαν τον μελοποιημένο λόγο του ποιητή στο αμφιθέατρο ενός Πανεπιστημίου στο οποίο ο ίδιος ο Παλαμάς είχε διατελέσει γενικός γραμματέας επί 31 χρόνια (1897-1928).

«Η επιλογή του έργου στις μέρες μας προσφέρεται για συνειρμούς και παραλληλισμούς, καθώς το κείμενο γράφτηκε το 1907, σε μια επίσης δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο μετά από οδυνηρές περιπέτειες του ελληνισμού», είπε η κοσμήτωρ της σχολής Ελένη Καραμαλέγκου.

Ενώ, ο καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας, Ευριπίδης Γαραντούδης σχολίασε: «Ο Παλαμάς προσπάθησε να επιτύχει τον συγκερασμό του λυρικού, του επικού και του δραματικού είδους. Αντιθέτως ο Λ. Θάνος εύλογα επέλεξε να μελοποιήσει στίχους από τα λυρικότερα και γι’ αυτό προσφορότερα να τραγουδηθούν».

Ο δίσκος αυτός για τον Γιάννη Χαρούλη, μουσικά πατά σε πολύ οικείους δρόμους: οι ενορχηστρώσεις είναι λιτές, τα τραγούδια πολύ κοντά στην ερμηνευτική του γκάμα και «κουμπώνουν» στη φωνή του. Ο γύφτος είναι ένα ήρωας αιρετικός, ένα σύμβολο ελεύθερης ψυχής με το οποίο θέλει να συμπορεύεται.

Οι δε στίχοι -με τον τρόπο που έχουν επιλεγεί- κρατούν τον ρομαντισμό, τον εκφραστικό λυρισμό του Παλαμά, την ανησυχία του για τις εξελίξεις στην πατρίδα αλλά και τις πολλαπλές, υμνητικές περιγραφές της φύσης.