Η Νάνα στα χέρια του Κουίνσι Τζόουνς

Η εξαιρετική φωνή μιας τραγουδίστριας, που εδώ και δεκαετίες έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου. Ενας θαυμάσιος παραγωγός, από εκείνους που το άγγιγμά τους πρόσθετε στον δίσκο χαρακτήρα, σπάνιες ενορχηστρώσεις, ματιά από εκείνες που σήμερα νοσταλγούμε.

Κι ανάμεσά τους ένας ευφυής ηχολήπτης που ήξερε να κρατά ισορροπίες και να κεντά πίσω από την κονσόλα. Οταν τρεις τέτοιες προσωπικότητες, όπως η Νάνα Μούσχουρη, ο Κουίνσι Τζόουνς και ο Φιλ Ραμόν, συναντιούνται, τότε προκύπτουν δίσκοι που 55 χρόνια μετά την κυκλοφορία τους διεκδικούν μια δεύτερη ανάγνωση και μια θέση στη δισκοθήκη μας εν έτει 2016.

Διότι μπορεί οι ειδικοί να θεωρούν το «Nana Mouskouri in New York» έναν από τους κορυφαίους δίσκους της μεγαλειώδους καριέρας της, αλλά σημασία έχει τι λένε οι ερμηνείες στην ψυχή όλων μας.

Το ημερολόγιο όταν ξεκίνησε η ιδέα του άλμπουμ «Nana Mouskouri in New York» (στην Αμερική είχε κυκλοφορήσει με τίτλο «The Girl From Greece Sings») έγραφε 1962 και η Ελληνίδα ερμηνεύτρια ήταν ήδη καθιερωμένη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.

Τότε η εταιρεία Mercury την κάλεσε στη Νέα Υόρκη για να ηχογραφήσει έναν ολόκληρο δίσκο -αναμέτρηση με το αμερικανικό ρεπερτόριο (με την ορχήστρα του Torrie Zito). Το στοίχημα ήταν σαφές: μπορούσε στα 28 της χρόνια η Ελληνίδα ερμηνεύτρια να ασκήσει την ίδια γοητεία στην αγορά των ΗΠΑ;

Για να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, το αφεντικό της Mercury, Ιρβινγκ Γκριν, σοφά την παραδίδει στα εξαιρετικά ικανά χέρια ενός «μάγου»: του Κουίνσι Τζόουνς, του πιο μοντέρνου νέου παραγωγού της μουσικής βιομηχανίας. Για καλή τους τύχη ηχολήπτης ήταν άλλη μια εκκολαπτόμενη ιδιοφυΐα, ο Φιλ Ραμόν.

Η δεύτερη σωστή στόχευση του δίσκου ήταν η τελική λίστα των τραγουδιών. Δεκαπέντε εξαιρετικά επιλεγμένα κομμάτια από διαφορετικές δεκαετίες και μουσικές πολλαπλών καταβολών.

Από το παλιό «Love Me or Leave Me» των Γ. Ντόναλντσον και Γκ. Καν, το δημοφιλές «Hold Me, Thrill Me, Kiss Me», που έγραψε ο Χάρι Νομπλ το 1952, και το «Don't Go to Strangers», που μόλις δύο χρόνια πριν είχε ηχογραφήσει η Ετα Τζόουνς, μέχρι το «What Now, My Love» (αγγλική εκδοχή τού «Et maintenant» του Ζιλμπέρ Μπεκό) και το «Till There Was You» που προσφέρεται για να αναδείξει η Μούσχουρη τα χαρίσματά της στην ερμηνεία και το μεγαλείο της φωνής της.

Οι δύο συνεργάτες της τραγουδίστριας διαπίστωσαν εξ αρχής ότι η κλασικής εκπαίδευσης φωνή της Μούσχουρη δεν παρουσίαζε κανένα πρόβλημα καθώς είχε αποδείξει ότι με επιδεξιότητα μπορούσε να κινηθεί σε γαλλικές, γερμανικές και ελληνικές μελωδίες.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν να «νιώσει» τους στίχους (όπως γράφει στο βιβλιαράκι του δίσκου ο Κουίνσι Τζόουνς) και να δώσει προσοχή στην προφορά. «Μόνο εάν προφέρεις τις λέξεις σωστά μπορείς να εκφράσεις το πραγματικό συναίσθημα», της έλεγε. Αλλά εκείνη είχε ήδη υπερνικήσει κάθε εμπόδιο...