Σαν πάρτι με βερμούτ

Πολύ πριν το σύγχρονο τραγούδι παραδοθεί άνευ όρων στη vintage αισθητική, πριν οι πιτσιρικάδες αρχίσουν να ξεψαχνίζουν τα παλιά συρτάρια για να ανασύρουν υλικό, να το μετατρέψουν σε σουίνγκ κομμάτια, υπήρχε στην Κύπρο ένας τραγουδιστής που αφιερωνόταν σε παλιές κασέτες και δίσκους βινυλίου.

Οχι απαραίτητα για να τα τραγουδήσει και να κάνει με αυτά καριέρα, αλλά γιατί ήταν οι μουσικές με τις οποίες ξέφευγε από την απομόνωση που δημιουργούσε στα κλαμπ της εποχής η λαίλαπα της ποπ. «Τη δεκαετία του '80, εποχή που ενηλικιώθηκα, άκουγα Μπιτλς, Πέρι Κόμο, Ντιν Μάρτιν. Πάντα ήμουν εκτός εποχής. Ηθελα να ανακαλύψω τι πραγματικά μου αρέσει, ανεξάρτητα από τις προσταγές της μόδας», μας λέει ο Δώρος Δημοσθένους.

Τότε η επιλογή του δεν ήταν αυτονόητη. Σήμερα αισθάνεται πολύ άνετα φορώντας τα ωραία του κοστούμια και ντύνοντας παλιά τραγούδια με σουίνγκ ανέμελες αποχρώσεις. Οσοι την Παρασκευή βρεθείτε στο Gazarte (στο Roof Stage) θα τον συναντήσετε έτοιμο για μια εκρηκτική vintage βραδιά. Τίτλος της «Let’s swing again».

Υπόσχεται ότι και αυτή τη φορά το πρόγραμμα θα έχει μπόλικες ρετρό μελωδίες, γοητευτικά τραγούδια, χορό και… νοσταλγία. «Βασικός κορμός του "Let’s swing again" είναι ξένα και ελληνικά ρετρό τραγούδια σε αισθαντικές τζαζ διασκευές, αστραφτερά σουίνγκ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κομμάτια από την εποχή του Μεσοπολέμου, τσάρλεστον, ροκ εν ρολ, Σινάτρα και Μπιτλς. Εν ολίγοις, τραγούδια που ακούγονταν σε πάρτι αλλοτινών εποχών.

Ο χορός, βλέπετε, είναι επίσης ένα από τα απωθημένα που μου δημιούργησαν αυτή τη βαθιά επιθυμία να τα περιποιηθώ. Τη δεκαετία του '90 βγαίναμε στα κλαμπ και κοιτούσαμε το ταβάνια. Ο ένας στη μία άκρη, ο άλλος στην άλλη, χωρίς καμία επικοινωνία, χωρίς να σκέφτεται κανείς να σε πιάσει από το χέρι να χορέψεις, να αγκαλιαστείς».

Με την ίδια διάθεση δουλεύει τα τελευταία δύο χρόνια τον νέο του δίσκο, ο οποίος αναμένεται την επόμενη χρονιά. Θα περιέχει διασκευασμένα κομμάτια γνωστά, όπως η «Ταμπακέρα», το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» και το «Δεν σε θέλω πια», αλλά και κάποια ξεχασμένα όπως το «Σήμερα σε γνώρισα» του Κώστα Γιαννίδη.

«Καταλαβαίνω πια ότι όλοι κάνουν σουίνγκ, αλλά δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι ακούν μουσική λόγω μόδας ή γιατί παρασύρονται, αλλά γιατί κάτι τους γοητεύει. Ανατρέχουμε στο παρελθόν καθώς το δημιουργικό αδιέξοδο των ημερών μας είναι σαφές.

Πόσες φορές πια τον μήνα λες: "Να ένα πραγματικά ωραίο τραγούδι;" Παρ' όλα αυτά, θέλοντας να διαφοροποιηθώ σχετικά, τονίζω λίγο στον δίσκο το ηλεκτρονικό στοιχείο και τα πνευστά, ώστε το αποτέλεσμα να παραπέμπει περισσότερο σε Νέα Ορλεάνη. Το πρόγραμμα του Gazarte θα δώσει μια σαφή εικόνα του τι θέλω να κάνω με αυτά τα τραγούδια».

Info:

GAZARTE Roof Stage: Βουτάδων 32-34, Γκάζι, 22:00. Εισιτήριο: 8 ευρώ (χωρίς ποτό)