Είχε γνώση κι εμπειρία, άποψη και χιούμορ, ταλέντο και ωραία πένα ο Γιώργος Χαρωνίτης, που πέθανε χθες στα 70 του και κηδεύεται σήμερα το μεσημέρι στο Ηράκλειο της Κρήτης. Και ήταν ένας από τους κορυφαίους μελετητές της τζαζ αλλά και των soundtracks, από τους πιο πλήρεις κι ολοκληρωμένους συντάκτες μουσικής κριτικής και ρεπορτάζ κι από τους πιο χαρισματικούς αρθρογράφους του είδους. Αλλά δεν τον ξεχωρίζαμε μόνο γι’ αυτό. Ούτε είναι μόνο γι’ αυτό που η είδηση του θανάτου του μας λύπησε τόσο. Είναι που ο Χαρωνίτης, παρά τη γνώση και το κύρος του, δεν υποδύθηκε ποτέ τον παράγοντα, δεν είχε ίχνος αυταρέσκειας και υπήρξε, όσα χρόνια διασταυρωνόμασταν, ένας από τους πιο διακριτικούς, γλυκομίλητους, ταπεινούς, ευγενείς και γενναιόδωρους ανθρώπους «του σιναφιού» που ξέρουμε.
Για τον Χαρωνίτη και τον Ζήλο αγοράζαμε συχνά το «Αθηνόραμα»: οι στήλες τους μας άνοιγαν τα μάτια σε μουσικά είδη λιγότερο προβεβλημένα. Και ο Γιώργος την τζαζ αλλά και ό,τι άλλο αγάπησε στη μουσική το υπερασπιζόταν όχι μόνο με γνώση αλλά και με άμεσα μεταδιδόμενο ενθουσιασμό. Το έκανε εξαρχής. Ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με άρθρα στο περιοδικό «Ηχος & HiFi», όπου έγραφε επί μια δεκαετία (1978-1988). Αργότερα, υπήρξε η κινητήριος δύναμη πίσω από το ιστορικό περιοδικό «Jazz & Τζαζ», το οποίο ίδρυσε και διηύθυνε για είκοσι χρόνια (1993-2013). Παράλληλα, από το 1988 έως το 2022, αρθρογραφούσε για τη μουσική στο «Αθηνόραμα», ενώ από το 2015 συνεργαζόταν σταθερά με το «Athens Jazz Festival» ως βασικό μέλος της καλλιτεχνικής του επιτροπής. Τα τελευταία χρόνια δημοσίευε κείμενά του στο μουσικό site formiggart. Κι εκεί, σε ένα κειμενάκι αυτοπαρουσίασης, είχε γράψει: «Θεωρούμαι “ειδικός” στην τζαζ γιατί αυτήν μελετούσα στα seventies και eighties και γιατί για αυτήν κυρίως έγραφα επί μια δεκαετία (1978-1988) στο περιοδικό “Ηχος και HiFi” και γι’ αυτήν εξέδωσα και διηύθυνα το περιοδικό “Jazz & Τζαζ” επί μιαν 20ετία (1993-2013) τρομάρα μου!
Ομως, πέρα από ειδικότητες, ο Ennio Morricone είναι που με καθοδηγεί, ως πνευματικός πατέρας, από τα 12 χρόνια μου μέχρι σήμερα και μέσα από τη μακρόχρονη μουσικογραφική μου δραστηριότητα στο “Αθηνόραμα” απλώθηκα σε όλη την έκταση της μουσικής, από την απόλυτη σιωπή ως τον απόλυτο θόρυβο και από την (όποια) παράδοση ως την (όποια) αβάν γκαρντ. Μάλλον γνήσιος εκπρόσωπος του no wave έχω καταντήσει – όπως ο αγαπητότατος και φίλτατος ομοϊδεάτης μου, ο John Zorn».
Το ξέραμε το πάθος του Γιώργου για τη μουσική του Μορικόνε, σκόπευε μάλιστα να εκδώσει κι ένα σχετικό βιβλίο στον «Μετρονόμο», αλλά δεν πρόλαβε. Οχι ότι δεν ήξερε σε βάθος και την ελληνική μουσική από τον Πάνου έως τον Σαββόπουλο κι από τον Χατζιδάκι έως τον Δεληβοριά.
Κάτι ακόμα. Μετά την απομάκρυνσή του από το «Αθηνόραμα», που του είχε κοστίσει πολύ ψυχικά, ο Γιώργος ταλαιπωρήθηκε πολύ στη δουλειά μας. Αλλά αν σημαίνει κάτι αυτό σ’ αυτόν τον όλο και δυσκολότερο χώρο, κέρδισε εκτίμηση και σεβασμό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας