Αραγε πώς αποτυπώνονται οι ήχοι σε εικόνες; Με ποιον τρόπο εικονογραφείται η ποίηση; Πώς ταιριάζει ένας κορυφαίος εκπρόσωπος της κλασικής ρωσικής σχολής με τα ανατολίτικα παραμύθια; Πολλές οι απαντήσεις που καλείται να δώσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 24 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια συναυλία που σημαδεύει η επιστροφή της διάσημης μεσόφωνου Μαρκέλλας Χατζιάνο στα πάτρια εδάφη αλλά και στην κορυφαία μας ορχήστρα.
Η Eλληνίδα τραγουδίστρια θα ερμηνεύει το λυρικό «Ποίημα του έρωτα και της θάλασσας», για φωνή και ορχήστρα του Ερνέστ Σοσόν. Κατά τα άλλα, η βραδιά ανοίγει με το «Πρελούδιο στο απόγευμα ενός φαύνου» του Κλοντ Ντεμπισί, δημιουργία που αποδίδει γοητευτικά την αινιγματική αιώρηση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Η γεμάτη καλειδοσκοπικές εικόνες συμφωνική σουίτα «Σεχραζάντ» του Νικολάι Ρίμσκι - Κορσάκοφ κλείνει το πρόγραμμα, δίνοντας το παράδειγμα για μια ιδανική σύμπλευση εικόνων και ήχων. Στο πόντιουμ για τη βραδιά θα βρεθεί ο αρχιμουσικός Νίκος Χαλιάσας.
Το «Ποίημα του έρωτα και της θάλασσας», για φωνή και ορχήστρα, του Ερνέστ Σοσόν, βασίζεται σε ποιήματα του Γάλλου ποιητή Μορίς Μπουσόρ, που υπήρξε φίλος του συνθέτη. Αποτελεί ύμνο αλλά και θρήνο για τον ρομαντικό έρωτα και, σύμφωνα με τη Μαρκέλλα Χατζιάνο, που κλήθηκε να το ερμηνεύσει, καθοδηγεί «μια διαρκή, υπολανθάνουσα έντονη δραματικότητα».
«Το Ποίημα της αγάπης και της θάλασσας είναι ένας μαγικός ύμνος/ θρήνος της ψυχολογίας του ρομαντικού έρωτα και μια πρόσκληση να βιώσουμε μέσα από τη μουσική και την ποίηση, ακραία συναισθήματα. Ερμηνευτικά και μουσικά, το συναρπαστικό αυτό έργο ακροβατεί μεταξύ λεπταίσθητου λυρισμού και έντονης δραματικότητας. Οι φωνητικές απαιτήσεις του έργου με εκστασιάζουν και συγχρόνως με οδηγούν σε μια καινούργια προσέγγιση, πιο μεστή και εσωτερικά δυναμικά απελευθερωτική», λέει η κορυφαία μεσόφωνος, που εδώ και κάποια χρόνια ζει στην Αμερική. «Η επιστροφή και σύμπραξή μου με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με βρίσκει βαθιά συγκινημένη, γνωρίζοντας τη δυναμική που κατέχει διά μέσου των χρόνων και τη μοναδική της συμβολή στην ανάπτυξη και διατήρηση του μουσικού μας πολιτισμού».
Ωστόσο, το έργο (το Ποίημα) στο οποίο θα την ακούσουμε, επί δεκαετίες σπανίως εκτελούνταν και μόλις μεταπολεμικά άρχισε να αναγνωρίζεται η αξία και η ομορφιά του. Η αλήθεια είναι πως το ποιητικό κείμενο του Μπουσόρ είναι σχετικά κοινότοπο και δεν αποφεύγει τα ρομαντικά κλισέ της εποχής του. Ομως, αυτή ακριβώς η αδυναμία της ποίησης είναι αντιστρόφως ανάλογη της δύναμης της μουσικής (με ξεκάθαρη την επιρροή του Σοσόν από τον Βάγκνερ) που κατορθώνει να διεισδύσει στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.
«Θα έλεγα πως μια ένδειξη της αναφερόμενης επιρροής του Ρίχαρντ Βάγκνερ στη σύνθεση του Σοσόν είναι ο τρόπος που γράφει για τη φωνή. Μοιάζει να καθοδηγεί, μαζί και να επιβάλλει, μέσα από μια επιφανειακά σκιαγραφική ρομαντική γραφή, μια διαρκή υπολανθάνουσα έντονη δραματικότητα. Στη μουσική του Βάγκνερ δεξιοτεχνικά συμπλέουν ο ρομαντισμός, η ποίηση, το εικαστικό στοιχείο κι η υπέρτατη δραματικότητα, τόσο για την ορχήστρα όσο και για τις φωνές», μας λέει η Μ. Χατζιάννο, καθώς προετοιμάζεται για τη βραδιά της επιστροφής.
«Η προετοιμασία μου για να ανέβω στη σκηνή, πέραν της συνεχούς μελέτης, όπως ακριβώς κάνει ένας αρχάριος μαθητής, εμπεριέχει λεπτές ισορροπίες απόλυτης παράδοσης σε κάτι μεγαλύτερο. Και μια επικινδυνότητα… του να έχω τη σωστή εκτίμηση των ερμηνευτικών μου δυνατοτήτων, πριν βγω μπροστά στο κοινό, που ήταν και είναι ο παραλήπτης του δικού μου κόσμου», αποκαλύπτει. «Είναι μια εσωτερική ιεροτελεστία που ξεκινά με την πρώτη μου επαφή με τη μουσική παρτιτούρα. Ακόμα κι αν το έργο μού είναι οικείο, οραματίζομαι τη σχέση μου μαζί του να ξεκινά με μια καινούργια προσέγγιση. Πάντα με την επιθυμία μου προσηλωμένη σε πιθανούς ανεξερεύνητους τρόπους, να το νιώσω και να επικοινωνήσω όσο πιο ενεργειακά και μεστά μπορώ».
Είναι, άραγε, πολλαπλάσια η φόρτιση κάθε φορά που επιστρέφει για συναυλία στην Ελλάδα;
«Εάν ήταν δυνατόν να μετρηθεί αυτή η συγκινησιακή φόρτιση, θα μπορούσε να φωτίσει με ηλεκτρική ενέργεια για λίγα λεπτά, υπό συσκότιση, την Αθήνα. Η Ελλάδα κρατά για μένα τα συμπαντικά στοιχεία της ζωής, που άλλοτε αντιπαρατίθενται και πάντα αλληλοσυμπληρώνονται». Και τι της λείπει περισσότερο; «Η ελληνική γλώσσα και ο καρποφόρος διάλογος μεταξύ φωτισμένων ανθρώπων που ζουν, πράττουν κι εκφράζονται δημιουργικά χωρίς ψεύδη και ναρκισσισμό. Μου λείπουν οι συγκινήσεις που ενώνουν την καρδιά και τη σκέψη μου, όταν βρίσκομαι κοντά στη φύση και τα μνημεία της Ελλάδας».
info: Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου στις 20:30, Αίθουσα Χ. Λαμπράκη. Παράλληλα με τη μουσική θα υπάρχει προβολή του εντυπωσιακού animation άμμου της Κατερίνας Μπαρσούκοβα
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας