Αφιέρωμα στον Χρήστο Λαμπράκη

Το μακρινό 1991, τότε που εκστασιαζόμαστε με τις πρώτες συναυλίες στο ολοκαίνουργιο, ευρωπαϊκών προδιαγραφών Μέγαρο Μουσικής ούτε που μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν ο κόσμος και η Ελλάδα μετά 30 χρόνια... Υστερα από μιαν ασύλληπτα πλούσια διαδρομή γεμάτη αμέτρητες συναυλίες και παραστάσεις μοναδικής ποιότητας και χλιδής, ύστερα από περιπέτειες που, αναμενόμενα, αποδείχτηκαν μοιραίες για το δεινοσαυρικό μέγεθός του, το Μέγαρο Μουσικής έγινε κρατικό και, πλέον, διανύει μάλλον ταπεινά, δίχως μνήμη –πολύ πικρό αυτό!- την τέταρτη δεκαετία.

Στις 6/11/2021 η υψίφωνος Μαρλίζ Πέτερσεν έδωσε ένα ρεσιτάλ, αφιερωμένο στη μνήμη του Χρήστου Λαμπράκη (1934-2009). Η φερώνυμη αίθουσα γέμισε από επιζώντες και διαδόχους του κοινού που τις πρώτες δεκαετίες συνέρρεε τακτικά στον πάλαι ποτέ «πυρηνικό αντιδραστήρα πολιτισμού». Την εκδήλωση υποστήριξε χορηγία του Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού World in Harmony, που ίδρυσε η πριγκίπισσα Ειρήνη το 1986. Ιδιαίτερα αγαπητή στον Χρήστο Λαμπράκη η Γερμανίδα –και ένθερμη φιλελληνίδα- τραγουδίστρια είχε προσκληθεί επανειλημμένα να δώσει ρεσιτάλ και, κυρίως, να πρωταγωνιστήσει σε παραγωγές όπερας («Λούλου» 2005, «Θαΐς» 2009, «Νάνος» 2007).

Το πρόγραμμα ήταν αρθρωμένο με κάπως αυθαίρετα εφαρμοσμένη λογική «δυο-σε-ένα». Στο πρώτο μέρος η υψίφωνος ερμήνευσε άριες Σκαρλάτι, Μαρτσέλο και Μότσαρτ συνοδευόμενη από τον πιανίστα Στέφαν Ματίας Λάντεμαν σε σύγχρονο πιάνο Στάινγουεϊ. Στο δεύτερο «Οι Μουσικοί της Καμεράτας» (δηλαδή η ακόμη αλύτρωτη Καμεράτα) υπό τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο συνόδευε την τραγουδίστρια σε άριες Χέντελ («Ιούδας Μακκαβαίος», «Αλτσίνα», «Ιούλιος Καίσαρας») και ερμήνευσε ορχηστρικά κομμάτια των Χέντελ, Πόρπορα και Βιβάλντι.

Παρ’ ότι ουδέποτε επένδυσε με έμφαση στο μπαρόκ, ενώ τώρα πλέον διαπρέπει κυρίως σε όπερες 20ού αιώνα, η 53χρονη Πέτερσεν τραγούδησε με ακρίβεια, μουσικότητα και ελεγχόμενο πάθος, καταφανώς χρωματισμένο από τη μακρά πείρα της στη σκηνή. Ομοίως εξαιρετικές, αλλ’ όμως ολοκληρωτικά προσανατολισμένες στην ιστορική ερμηνευτική, ήσαν οι συναρπαστικά αριστοτεχνικές επιδόσεις της ορχήστρας υπό τον εμπνευσμένα εκκεντρικό Χρυσικόπουλο.