Η γιατρός του «Μεγάλου Ερωτικού»

Μαθήτρια της Α' Λυκείου πήρε μέρος στις ακροάσεις της Μικρής Αρκτου και ξεχώρισε αμέσως. Στις πανελλήνιες πέρασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και μάλιστα πρώτη από όλο τον Νομό Φλώρινας. Ο Μάριος Φραγκούλης, που συνυπήρξαν το καλοκαίρι σε περιοδεία, και η «δασκάλα» της Ελλη Πασπαλά παινεύουν τη βελούδινη φωνή της και τη σπάνια συνέπειά της. Oι καθηγητές της στην Ιατρική συναντούν μια φοιτήτρια που δεν επιτρέπει στον εαυτό της αναβολές και καθυστερήσεις.

Και εσχάτως οι άνθρωποι της Λυρικής Σκηνής βεβαιώνουν πως στις πρόβες αρκεί η παραμικρή παρατήρηση από τους μαέστρους και μουσικούς για να έρθει την επομένη απολύτως διαβασμένη. Οσο για τους ακροατές του περσινού πρώτου της άλμπουμ με τίτλο «Τρίτη έξοδος» δεν μπορεί παρά να ένιωσαν πως κάτι σημαντικό γεννιέται εδώ. Στα 21 της χρόνια, η Δήμητρα Σελεμίδου είναι ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, που όχι μόνο μοιάζει να τα κάνει όλα τέλεια αλλά ετοιμάζεται με θάρρος και απόλυτη επίγνωση να αναμετρηθεί με ένα έργο που κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις εμπιστεύθηκε στη μία και μοναδική Φλέρυ Νταντωνάκη.

Ναι, αυτή η χαρισματική πιτσιρίκα από τη Φλώρινα, με το καθαρό πρόσωπο και το λαμπερό χαμόγελο, που μιλά με ωριμότητα ανακόλουθη με την ηλικία της, είναι μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη οι ερμηνευτές του «Μεγάλου Ερωτικού». Οι συναυλίες (αύριο, μεθαύριο και την Κυριακή στην αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» του ΚΠΙΣΝ), στις οποίες θα ακουστεί επίσης το «Χαμόγελο της Τζοκόντα» (με την Ορχήστρα της ΕΛΣ), εντάσσονται στο μεγάλο αφιέρωμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον κορυφαίο Ελληνα συνθέτη. Μαέστρος θα είναι ο Λουκάς Καρυτινός, ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο γιος του συνθέτη, Γιώργος Χατζιδάκις.

«Από πέντε ετών ονειρευόμουν να γίνω γιατρός και από τότε ουδέποτε εγκατέλειψα τον στόχο. Οι γονείς μου δεν είχαν καμιά ιδιαίτερη μουσική παιδεία, η μητέρα μου είναι εκπαιδευτικός κι ο μπαμπάς μηχανικός αυτοκινήτων αλλά ήθελαν και τα τρία παιδιά να έχουν μια ευκαιρία στην τέχνη. Ενα Ωδείο είχαμε στη Φλώρινα και αυτό λειτουργούσε ως η μόνη μάλλον κοιτίδα πολιτισμού. Εγώ ακολούθησα το τραγούδι, οι δύο αδερφοί μου είναι εξαιρετικοί πιανίστες», λέει. Πιάνο ξεκίνησε κι εκείνη αλλά όταν στα 12 κατάλαβε ότι δεν σκόπευε να του αφοσιωθεί, μια καθηγήτρια της εκμαίευσε την επιθυμία για το τραγούδι. «Ημουν πάρα πολύ ντροπαλό παιδί και δεν είχα τολμήσει να το ζητήσω. Ακόμα κι όταν ήρθα με τη μητέρα μου για την ακρόαση της Μικρής Αρκτου στην Αθήνα, δεν καταλάβαινα τη θέση που έχει η μουσική στη ζωή μου.

Απλώς εκπλήρωνα μια εφηβική ανάγκη. Τώρα πια, στο τέταρτο έτος της Ιατρικής, ξέρω ότι θέλω να γίνω ωτορινολαρυγγολόγος για να ειδικευτώ στο κομμάτι της φωνής και να συνδέσω τις δύο μεγάλες αγάπες της ζωής μου». Είναι άραγε κοντά στον στόχο; «Είμαι στο τέταρτο έτος και χρωστάω ένα μόνο μάθημα, τη Μικροβιολογία, η οποία θα περιμένει γιατί η μέρα της εξέτασης συμπίπτει με την πρεμιέρα του “Μεγάλου Ερωτικού”...».

Χωρίς να πολυψάχνει το ιστορικό και ερμηνευτικό βάρος του «Μεγάλου Ερωτικού» αλλά νιώθοντας χαρά, προσμονή και μεγάλο θαυμασμό για τον παρτενέρ της Αλκίνοο Ιωαννίδη, η Δήμητρα Σελεμίδου δεν κοιτά στο παρελθόν. «Δεν μπορώ να αναμετρηθώ με το τέλειο, δεν μπήκα καν στη διαδικασία να μελετήσω τι κάνει με τη φωνή της η Νταντωνάκη για να το αντιγράψω. Θα ήταν ολέθριο. Μου αρκεί να αποκωδικοποιήσω το συναίσθημα που μεταφέρει. Προφανώς δεν έχω βιώματα ανάλογα με αυτά που καλούμαι να τραγουδήσω αλλά νομίζω πως η ειλικρίνειά μου θα καθορίσει αυτό που κάνω».

«Ο Μεγάλος Ερωτικός είναι ένας λαϊκός θεός, που ζει στη φαντασία μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε ίσαμε να πεθάνουμε, όμορφος, εφηβικός και αδιάκοπα ζωντανός. Δεν φοράει γραφικά τοπικά ρούχα. Φοράει τα δικά του που συνθέτουν δύσκολους συνδυασμούς ήχων, ανάλαφρων χρωμάτων και ποιητικών ονείρων.

Δεν περιέχει μηνύματα που εύκολα τα σβήνουν οι βροχές, δεν αντιστέκεται» σημείωνε ο Χατζιδάκις στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Τα τραγούδια του άλμπουμ σε στίχους των Ελύτη, Καβάφη, Σαπφούς, Σαραντάρη, Γκάτσου, Σολωμού, Ευριπίδη κ.ά. (στην πρώτη αξεπέραστη ηχογράφηση τα ερμήνευσαν οι Φλέρυ Νταντωνάκη /Δημήτρης Ψαριανός) υπήρξαν για τον συνθέτη ένας τρόπος να «αποταθεί στην πιο κρυφή ευαισθησία των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας κι όχι στους εφήμερους κι ανεξέλεγκτους ερεθισμούς τους. Τα τραγούδια αυτά δεν είναι αισθησιακά. Λειτουργούν πέρ’ απ’ την πράξη, στο βαθύ αίσθημα που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε σχέση, κάθε μορφής, αρκεί να περιέχει τις προϋποθέσεις γι’ ανθρώπινη επικοινωνία».

«Ενα μικρό λαϊκό θεό το θεωρώ κι εγώ το έργο, έναν καθρέφτη από αναμνήσεις, πρόσωπα, συναισθήματα. Ηταν τα τραγούδια που χρησιμοποιούσε η μητέρα μου για να μας νανουρίσει. Ηταν ο πρώτος μου δεσμός με το έργο», λέει η Δήμητρα Σελεμίδου και παραδέχεται ότι «τόσο καιρό μετά ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα όταν μπήκα στο σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι στη Ρηγίλλης. Από τη μια ήταν σαν όνειρο, από την άλλη ένιωθα οικεία».

Info: Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ΚΠΙΣΝ, 28, 29, 30 Σεπτεμβρίου, στις 20.00. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.