«Και τι δεν θα ’δινα για να γινόμουν 25 ξανά»

Οι προσδοκίες είχαν ανέβει από νωρίς. Από τη στιγμή που η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο που την παρέλαβε από το αεροδρόμιο «Μακεδονία», οι πάντες γύρω της κατάλαβαν ότι είναι σε μεγάλα κέφια.

Μέχρι να φτάσει στη Σάνη της Χαλκιδικής είχε γυρίσει ένα απολαυστικό βίντεο στο οποίο τραγουδούσε a cappella το «I put a spell on you», γελούσε με τον οδηγό και του έδειχνε πώς πρέπει να σε χαιρετά κάποιος για να αφουγκράζεσαι την καρδιά του και κυρίως άφηνε υποσχέσεις πως το βράδυ θα περάσουμε καλά.

Και πράγματι, την Κυριακή το βράδυ, στις 9.30 ο ήλιος είχε δύσει, ο χώρος είχε γεμίσει κι εκείνη βγήκε στη σκηνή με τα αγόρια τής «Memphis Symfony Orchestra» κι άρχισε να μοιράζεται αναμνήσεις. «Καλησπέρα. Τρίτη φορά εδώ και νιώθω πολύ περήφανη που παρευρίσκομαι για τα 25α γενέθλια του Sani Jazz Festival. Εδώ που τα λέμε και τι δεν θα έδινα για να γινόμουν κι εγώ 25 ξανά», είπε ανεβαίνοντας στη σκηνή και ξεκίνησε να τραγουδά το «Giving up».

Φορούσε ψάθινο καπέλο, γυαλιά-πεταλούδα και μαργαρίτες στον λαιμό, ένα φόρεμα σε παστέλ απόχρωση και χαμηλά παπούτσια γιατί πρόσφατα τραυμάτισε το πόδι της. Δίπλα της στο τραπεζάκι είχε ένα μπουκέτο με κατακίτρινους ήλιους κι ένα σημείωμα-εγχειρίδιο που της θύμιζε πώς να προφέρει στα ελληνικά το «καλησπέρα» και το «ευχαριστώ». Ηταν σαν κοριτσάκι. Και τραγουδούσε έτσι.

Γεννημένη στο Μέμφις του Τενεσί, πόλη γνωστή για την επίδρασή της στην αμερικανική κουλτούρα μέσω της μουσικής και του αγώνα για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, η Ντι Ντι θέλησε με αυτήν την παράδοση να τιμήσει όσα της κληροδότησε η καταγωγή της και κυρίως να δείξει πόσο ευγνώμων είναι που αποτελεί κι εκείνη μέρος αυτής της αμερικανικής κληρονομιάς.

Κι είναι πολλές οι ιστορίες που διηγήθηκε πριν ή μετά από κάθε τραγούδι. Το επίσημο βιογραφικό της λέει πως από το Μέμφις έφυγε όταν ήταν μόλις 3 ετών γιατί μετακόμισαν στο Μίτσιγκαν. Τότε λεγόταν ακόμα Ντενίζ Εϊλιν Γκάρετ και δεν είχε καν υποψιαστεί πως στα 67 της χρόνια θα είχε κατακτήσει τρία Γκράμι, ένα Τόνι και όσους τίτλους θα μπορούσε να ονειρευτεί μια τζαζ τραγουδίστρια.

Κι ίσως αυτή η προσωπική διάθεση ενδοσκόπησης είναι που την έκανε τόσο γοητευτική προχθές το βράδυ στο Sani. Χόρευε και γελούσε, λικνιζόταν και να μας ρωτούσε «σας αρέσει αυτό;», έκανε νάζια στους μουσικούς και τόνιζε τα «αχ» και τα «baby», μας «έκλεινε το μάτι πονηρά» τραγουδώντας «I don't know how to hold your hand / but I'm ready», ένα κομμάτι που πρωτάκουσε όταν πιτσιρίκα ανακάλυπτε τον έρωτα, μάλωνε εμάς τις γυναίκες για τις συναισθηματικές υπερβολές: «Κι αν κάποιος σας αφήσει δεν είναι το τέλος του κόσμου. Να αγαπάτε τον εαυτό σας με τη δύναμη που αγαπάτε τους άντρες».

Και για την ίδια όμως μίλησε πολύ. Είπε με συγκίνηση για την παιδική της ηλικία και τον μπαμπά της, Γκάρετ, που ήταν μουσικός κι εργαζόταν στον WDIA, τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στη χώρα που έπαιζε αποκλειστικά έγχρωμη μουσική. Υποκλίθηκε στους B.B. King και Οτις Ρέντινγκ διασκευάζοντας έξοχα τα «Try A Little Tenderness» και «The Thrill Is Gone». Eδειξε πόσο τιμά τον Ελβις Πρίσλεϊ (τι ωραία που είπε το «Don't be cruel» και «Hound Dog») και τον Prince.

Κι έτσι όπως σκόρπιζαν στον αέρα οι στίχοι του «Purple rain» (Honey, I know times are changing / It's time we all reach out for something new / that means you too) το Sani Festival έσβηνε τα 25 του κεράκια, η Ντι Ντι τού τραγουδούσε, εμείς παίρναμε μια γεύση από το επόμενό της άλμπουμ «Memphis: Yes, I'm Ready». Και για ακόμα μια φορά ο λόφος είχε γίνει ο τόπος όπου η μουσική κι ο τουρισμός συνυπάρχουν χαλαρά με τον πιο υπέροχο τρόπο...