Εχουμε σχολιάσει και παλαιότερα την ανάδυση μιας πολυπληθούς εμπροσθοφυλακής ικανών Ελλήνων πιανιστών –εύκολα έρχονται στον νου τουλάχιστον δέκα! οι οποίοι, βαθμιαία αλλά σταθερά, κυριαρχούν στο πεδίο της εγχώριας μουσικής ζωής, πεδίο όπου μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες δέσποζαν αδιαπραγμάτευτα πιανίστριες.
Αναμφίβολα θα άξιζε να προσπαθήσει κάποιος να ερμηνεύσει τεκμηριωμένα αυτήν τη μεταβολή, να ιχνηλατήσει το τι ριζικό άλλαξε σε αντιλήψεις και πραγματικά δεδομένα της μουσικής ζωής ώστε, αίφνης, τόσοι νέοι άνδρες με κλίση στη μουσική να αποφασίσουν ότι αξίζει και έχει νόημα τολμήσουν να γίνουν επαγγελματίες πιανίστες.
Ανάμεσα στους πιο ικανούς, φιλέρευνους και εργατικούς από αυτούς εύκολα ξεχωρίζει ο σήμερα 40χρονος Τίτος Γουβέλης. Τις προάλλες, στο πλαίσιο κύκλου συναυλιών υπό τον φλύαρο τίτλο «Πιανόραμα/Μουσική δωματίου/Από τη Ρωσία με αγάπη», έδωσε στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής ένα ρεσιτάλ αφήνοντας άριστες εντυπώσεις (14/2/2017).
Το πρόγραμμα περιελάμβανε τρεις πιανιστικές σονάτες του Σεργκέι Προκόφιεφ, που απλώνονταν χρονολογικά από τη νεότητα του δημιουργού τους, το 1912, έως την ωριμότητά του, στα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Εργα σαφώς διαφορετικού μουσικού στίγματος και εξωμουσικών συμφραζομένων, οι πιανιστικές σονάτες του «κακού παιδιού» της σοβιετικής μουσικής αποτελούν για ποικίλους, προφανείς λόγους μείζονα πρόκληση για κάθε πιανίστα˙ ένθεν η δισκογραφία τους είναι μάλλον περιορισμένη και οι καλοί ερμηνευτές τους εξειδικευμένοι, λιγοστοί και περιζήτητοι.
Η αναμέτρηση του έμπειρου Γουβέλη με την ιδιαίτερων προδιαγραφών μουσική δραματουργία του Προκόφιεφ υπήρξε απόλυτα επιτυχής και πειστική σε κάθε επίπεδο. Αντιμέτωπος με τρεις σονάτες, αυξανόμενα αποστασιοποιούμενες από τη ρομαντική εκφραστική αφετηρία, ανέδειξε σαφώς το σύνθετο συντακτικό και τις διαφορετικές συγκινησιακές –από νοσταλγικά λυρικές έως επιτηδευμένα τραχιές– φορτίσεις της γραφής.
Προς την κατεύθυνση αυτήν επιστράτευσε εξαιρετικά μεγάλο εύρος διαφοροποιήσεων στις ταχύτητες, τη ρευστότητα της άρθρωσης και τη διάπλαση της φραστικής, χειρίστηκε με άκρα ευαισθησία τις στίξεις και ζύγιασε έξυπνα τον τονισμό του ρυθμού, αποδίδοντας ευανάγνωστα τις κομψές αναφορές στο μπαλέτο αλλά και τις εμφάσεις στο στιβαρά μηχανιστικό και το στιλιζαρισμένα εμβατηριακό στοιχείο.
Ταυτόχρονα, οι ερμηνείες του χαρακτηρίστηκαν από συνολική, σε βάθος εποπτεία κάθε σονάτας, η οποία εκφράστηκε άμεσα και λειτουργικά στη σοφή αντιμετώπιση της άρθρωσης της εκτέλεσης μακροσκοπικά, εξασφαλίζοντας –παρά τον επιτηδευμένο κατακερματισμό της γραφής- τη συνοχή του μουσικού ειρμού.
Μια θαυμάσια μουσική βραδιά, μια περιπετειώδης, απαιτητική, παλλόμενη από ζωντάνια εκδρομή στα πιο δύσβατα εδάφη της πιανιστικής φιλολογίας του 20ού αιώνα. Να ’ταν κι άλλο!
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας