Yπαρξιακές αντιφάσεις

Ο αιφνίδιος θάνατος του Ζάκαρι από καρδιακή ανακοπή, ο οποίος υπήρξε και ο «στυλοβάτης» αυτής της συντροφιάς, θα ανατρέψει τις «παγιωμένες» σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί μέσα στα χρόνια, θα φέρει στην επιφάνεια τόσο τις αδυναμίες τους, όσο και τα εύθραυστα θεμέλια των γάμων τους. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι τι ήταν αυτό που τους έφερε κοντά αλλά και τους κράτησε σε αυτή τη σχέση, καθώς και το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμια μιας ζωής βασισμένης πάνω σε όρκους που είχαν δώσει νέοι, όταν ήταν διαφορετικοί άνθρωποι: «Αυτό ήταν το νόημα του γάμου, σκέφτεται η Κριστίν: έμενες μαζί με τον άλλο περνώντας από τη μια μεταμόρφωση στην επόμενη. Ή δεν έμενες».

Η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από τον Ζάκαρι, έναν χαλαρό και αξιαγάπητο άνθρωπο ο οποίος εμφανίζεται, κυρίως, στις αναμνήσεις των επιζώντων. Δυναμικός και δραστήριος, εύπορος έμπορος τέχνης που φρόντιζε για όλους. Η απουσία του αποσταθεροποιεί τη σύζυγό του Λίντια, μια γυναίκα που ζει καλλιεργώντας την οκνηρία. «Τώρα δεν ξέρω πώς θα γεμίζω τον χρόνο μου!» διαμαρτύρεται και φυσικά θα στραφεί στους φίλους της για παρηγοριά αλλά και αποκατάσταση. Οσο η αφήγηση προχωράει ο Ζάκαρι συνεχίζει να είναι παρών με την απουσία του, καθώς διαφαίνεται ότι υπήρξε το άλλοθι και των υπολοίπων ώστε να αδρανήσουν και να βολευτούν σε μια κατάσταση που τους διευκόλυνε, μένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν: «Λατρεύω το παρελθόν», του λέει η φίλη του Κριστίν σε μια παλιά συνάντησή τους. «Κάποιες φορές αυτές τις μέρες σκέφτομαι και σχεδόν το πιστεύω πως θα τα κατάφερνα μια χαρά και χωρίς το παρόν… Δεν λέω ότι το παρελθόν ήταν καλό… Αλλά τίποτα δεν θα είναι ποτέ τόσο όμορφο όσο αυτό, σωστά; Είναι υπέροχα όμορφο. Με γεμίζει, μου αρκεί».

H Χάντλι με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία περνάει από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον, υιοθετώντας εναλλασσόμενες οπτικές, ενώ μαζί με την κατάσταση του πένθους μάς παρέχει μεγάλες δόσεις από σκηνές της νεότητάς τους -από τα τριάντα χρόνια ύπαρξης αυτού του κουαρτέτου έως τη διάλυσή του: Τα τέσσερα μέλη αυτής της συντροφιάς, όπως μαθαίνουμε, ήταν πολύ πιο στενά δεμένα απ’ ό,τι αρχικά υποθέσαμε, γεγονός που ερμηνεύει το χάος που επέρχεται μετά τον θάνατο του Ζάκαρι.

Το «Αργά μέσα στη μέρα» είναι ένα χορταστικό μυθιστόρημα χαρακτήρων, η Χάντλι με γραφή μετρημένη αλλά αφοπλιστικά διεισδυτική αποδίδει με ακρίβεια τις αντιφάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Προφανώς, όπως έχει ήδη σχολιαστεί, η διδακτορική της διατριβή στο έργο του Χένρι Τζέιμς τη μύησε στην τέχνη της ψυχογραφίας και στη στιλιστική απόδοση της πολυπλοκότητας των χαρακτήρων. Κάποιοι, επίσης, έχουν εντοπίσει την επίδραση της Βιρτζίνια Γουλφ, κυρίως από τα «Κύματα», καθώς και στο μυθιστόρημα της Γουλφ η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από έναν γοητευτικό απόντα, τον Πέρσιβαλ, τον αγαπημένο παιδικό φίλο έξι διαδοχικών αφηγητών. Και εδώ, με ανάλογο τρόπο, η απουσία λειτουργεί ως καταλύτης για να έρθουν στην επιφάνεια τα μυστικά και ψέματα μαζί με έναν καταπιεσμένο δυναμισμό που είθισται να κάνει την εμφάνισή του μόνο μετά από μια μεγάλη απώλεια.