«Ενα πρωτότυπο σύμπλεγμα αυθεντικού “ανθηρού” ελληνικού λόγου». Αυτό είναι ο «Δαίδαλος», η Μεγάλη (αυτο)Ανθολογία της Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας που η «Εφημερίδα των Συντακτών» προσφέρει από σήμερα και με κάθε σαββατιάτικη έκδοση μέχρι και τις 7 Ιανουαρίου του 2017.
Η περιγραφή ανήκει στον πεζογράφο, δοκιμιογράφο, ποιητή και μεταφραστή Δημήτρη Καλοκύρη, πρόεδρο της Εταιρείας Συγγραφέων από το 2013, ο οποίος είχε την ιδέα να αυτοανθολογηθούν τα μέλη της.
Ετσι γεννήθηκε αυτή η τετράτομη έκδοση που παρουσιάζει ένα συναρπαστικό ψηφιδωτό της σύγχρονης ποιητικής και πεζογραφικής παραγωγής, με τις υπογραφές, αλλά και με την αύρα μιας ευρύτατης βεντάλιας από τους πλέον ώριμους, αναγνωρισμένους και ενδιαφέροντες Ελληνες και Ελληνοκύπριους γραφιάδες.
Συνολικά 219 μυθιστοριογράφοι, ποιητές, δοκιμιογράφοι, συγγραφείς παιδικών βιβλίων ή θεατρικών έργων, μεταφραστές, κριτικοί και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν εμπλακεί σε αυτό το εγχείρημα και με τις προσωπικές επιλογές τους από τα γραπτά τους δίνουν στον «Δαίδαλο» μια πρόσθετη αυτοβιογραφική διάσταση.
Αυτό το στοιχείο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά που ξεπροβάλλουν στον Α΄ τόμο της «Ανθολογίας». Για παράδειγμα, εδώ η Μάρω Δούκα εγείρει το ζήτημα της αυτοσυνειδησίας επιλέγοντας ένα απόσπασμα από τα αυτοβιογραφικά «Μαύρα λουστρίνια» (2005), όπου μιλά για τη συγγραφική της κουζίνα.
Θυμάται ένα Πάσχα στο χωριό, όταν έμπαινε στην εφηβεία και πρωτοκατάλαβε ότι της πρόσφεραν σουβλιστό το κριαράκι που πριν από λίγες μέρες αγκάλιαζε. Δεν έφαγε τίποτα αλλά μάζεψε τα κόκαλά του να τα θάψει.
Και με αυτή την αφορμή φέρνει στον νου της μια φράση του Μπρεχτ που απομνημόνευε στα νιάτα της, αλλά εξακολουθεί να είναι επίκαιρη: «Αυτοί που είναι αντίπαλοι της βαρβαρότητας χωρίς να είναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, μοιάζουν με ανθρώπους που (…) θέλουν να φάνε το κρέας αλλά να μη δουν τα αίματα».
Στον ίδιο τόμο, ο Γιάννης Ατζακάς εστιάζει σε ένα αυτοβιογραφικό διήγημα της συλλογής «Λίγη φλόγα, πολλή στάχτη» (2015), όπου περιγράφει τη βασανισμένη γενιά του '60. «Γεννημένη στην Κατοχή, θρεμμένη στην Αντίσταση, φαρμακωμένη στον Εμφύλιο, είχε σηκώσει κεφάλι, είχε ανοίξει το βήμα της, και η ξενοκίνητη σιδερόφρακτη δικτατορία τής έκλεισε το δρόμο».
Απ’ την πλευρά του, ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς διασταυρώνεται συχνά με τη σημερινή πολιτική επικαιρότητα. Διαλέγει π.χ. από τον «Ακάθιστο δείπνο» (1978) το: «Μόνο το φίδι ξέρει τι θα πει/ ν’ αλλάζεις το πετσί σου/ γι’ αυτό του περισσεύει το φαρμάκι».
Προχωρώντας στον Α΄ τόμο του «Δαίδαλου», ο αναγνώστης θα μεταφερθεί στο 2012 μέσα στον καμένο κινηματογράφο «Αττικόν» και θα οδηγηθεί να στοχαστεί την Ευρώπη σαν «θηλυκό Μινώταυρο» μαζί με την πρωταγωνίστρια της Ρέας Γαλανάκη στο μυθιστόρημα «Ακρα ταπείνωση» (2015).
Αλλά θα βρεθεί και στο Παρίσι, παρέα με τους χάρτινους ήρωες των νεανικών αναγνωσμάτων του Βασίλη Αλεξάκη, που μιλά λοξά για την ελληνική κρίση στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Ο μικρός Ελληνας» (2013). Κι έπειτα θα μεταφερθεί στη Μακεδονία και θα συγκλονιστεί με την εξομολόγηση ενός drag queen στο μυθιστόρημα «Το Παρτάλι» (2001), όπου ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης σχολιάζει τη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας του Νεοέλληνα.
Στον ίδιο τόμο φιλοξενούνται οι: Αγγελάκη-Ρουκ, Βαλαωρίτης, Βλαβιανός, Γουργουρής, Δαράκη, αλλά και η Κική Δημουλά, που σε ένα ποίημά της από τη συλλογή «Δημόσιος καιρός» (2014) συζητά την αγωνία του δημιουργού: «Κοιμάμαι βαθιά επιτυχημένη/ κι όταν ξυπνώ βρίσκω/ γκρεμισμένη τη σιωπή μου/ (…) θα έπρεπε αμέσως να διακρίνω/ ότι μου έστησε παγίδα/ η τόσο παρορμητική των λέξεων/ προσφορά».
Οι τέσσερις τόμοι ακολουθούν την αλφαβητική σειρά των ονομάτων των συγγραφέων. Ο Α΄ τόμος ανοίγει με ένα ιστορικό της Εταιρείας Συγγραφέων, η οποία γιόρτασε μόλις τα 35 χρόνια δράσης της, και κλείνει με τον Φίλιππο Δρακονταειδή.
Ο Β΄ τόμος ξεκινά από τη Λίλυ Εξαρχοπούλου και κλείνει με τον Κώστα Λογαρά. Μεταξύ των συγγραφέων που φιλοξενεί είναι οι: Ευσταθιάδη, Ζατέλη, Ζέη, Καλοκύρης, Καστρινάκη, Κολλιάκου, Κοντός, Κυριακίδης, Λεοντάρης, αλλά και ο Εμμανουήλ Κριαράς κ.ά.
Ο Γ’ τόμος ξεκινά από τον Κύπριο ποιητή Βάκη Λοϊζίδη και περιλαμβάνει «ονόματα» όπως οι: Μαραγκόπουλος, Μαστοράκη, Μήτρας, Μιχαήλ, Μοδινός, Μπουκάλας, Νικολαΐδου, Ντεκάστρο, Πατρίκιος, Ποντίκας, Πούλιος κ.ά.
Ο Δ΄ τόμος (7/1/2017) αγκαλιάζει εκλεκτούς πεζογράφους όπως οι: Σκαμπαρδώνης, Σωτηροπούλου, Τσαλίκογλου, Φάις, Φακίνου, Χατζηγιαννίδης, Χρυσόπουλος, και ποιητές όπως οι: Σιώτης, Χατζόπουλος, Χουλιάρας, Χριστοδούλου και κλείνει με τον νέο ποιητή Χάρη Ψαρρά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας